Ένας «ελαφρός» διαγωνισμός, που παίρνει στα σοβαρά…τον εαυτό του;
Ελπίζω να είστε από αυτούς που, είτε σας αρέσει είτε όχι, κάθεστε να δείτε τον διαγωνισμό τραγουδιού της Γιουροβίζιον (Εurovision). Δεν λέω ευρωπαϊκό, καθώς πλέον συμμετέχουν πολλές χώρες εκτός Ευρώπης, με τελευταία προσθήκη αυτή της Αυστραλίας. Τολμώντας να κάνω και μια πρόβλεψη ότι θα ακολουθήσει και η Κίνα! Τι με κάνει όμως να αφιερώνω αυτές της γραμμές στο μουσικό πανηγυράκι;
Το ότι η φετινή Γιουροβίζιον ήταν διαφορετική. Για πολλούς λόγους. Κατ’ αρχάς διότι μετά από πολλά χρόνια δεν είχε Ελλάδα στον τελικό. Και για το γεγονός αυτό. Ό,τι και να λέμε, την μεγαλύτερη ευθύνη φέρουν οι χειρισμοί του κ. Τσακνή. Δε θα σταθώ σε αυτό όμως. Είμαι από αυτούς που μου άρεσε το τραγούδι και το μήνυμα που αυτό περνούσε, αλλά δε μου άρεσε η φτωχή του παρουσίαση. Πολύ διαφορετική και πιό αγωνιώδης ήταν η παρουσίαση των αποτελεσμάτων η οποία έγινε με τρόπο εξαιρετικό, αφού έως το τελευταίο δευτερόλεπτο δεν ξέραμε ποια χώρα θα τερματίσει πρώτη.
Το τρίτο που έκανε διαφορετική αυτήν την Γιουροβίζιον ήταν η «διαμάχη» Ρωσίας – Ουκρανίας. Τελικώς νίκησε η Ουκρανία. Οι χώρες πήραν θέση με τις ψήφους τους καθώς οι επιτροπές των χωρών που ψήφιζαν Ουκρανία δεν έδιναν κανένα πόντο στη Ρωσία και το αντίθετο. Η Ευρώπη έδειξε την αντιπάθεια της στην Ρωσία, καλώς ή κακώς και έδειξε να στηρίζει το μοιρολόι της Ουκρανής Τζαμάλα.
Ένα τραγούδι που μιλούσε για τη γενοκτονία των Τατάρων το 1944 από τους Ρώσους. Σαφώς το τραγούδι είχε πολιτικό περιεχόμενο, και ας διηγε΄ίτο μια προσωπική ιστορία, όπως έλεγαν οι Ουκρανοί. Σαφώς έχει τα αρνητικά και τα θετικά του αλλά δεν θα μπω σε βαθιά ανάλυση καθώς άλλο είναι αυτό που θέλω να θίξω.
Άλλαξε άραγε η Ευρώπη; Ένας «ελαφρός» διαγωνισμός, παίρνει στα σοβαρά τον εαυτό του και μέσα από τη μουσική δίνει τον παλμό του κόσμου καθώς καθρεφτίζει τι τον απασχολεί; Θα μπορούν στο μέλλον να υπάρχουν αντίστοιχα τραγούδια ή οι διοργανωτές θα τα κόψουν λόγο περιεχομένου, αφού στο διαγωνισμό απαγορεύονται τραγούδια με πολιτικό ή θρησκευτικό περιεχόμενο;
Ελπίζω ο διαγωνισμός να συνεχίσει να είναι αυτό που στα δικά μου τα μάτια είναι. Ένα φεστιβάλ τραγουδιού, που βλέπω παραδοσιακά στοιχεία χορών να εκφράζονται μέσα από τη μελωδία και μηνύματα ανθρώπων που θέλουν να τα κοινωνήσουν μέσα από το στίχο των τραγουδιών τους. Μακριά από πολιτικές διαμάχες και πολιτισμικές κόντρες.
