Στοιχεία ταυτότητας ενός τόπου είναι και τα οικοδομήματά του.

Γράφει ο Χρήστος Π. Ίντος

Στην περίπτωση της Γουμένισσας από δεκαετίες ικανός αριθμός παλαιών κτισμάτων, δημοσίων και ιδιωτικών, έχουν χαρακτηριστεί διατηρητέα.  Δύσκολη υπόθεση η συντήρηση και η ανάδειξή τους! Ωστόσο σε άλλους τόπους, πχ Αρναία,  Άγιο Αθανάσιο Πέλλας, Παλαιό Παντελεήμονα Πιερίας και αλλού, ό,τι σε μας θεωρήθηκε ακατόρθωτο, εκεί έγινε πραγματικότητα! Όχι βέβαια τυχαία. Κάποιοι προσπάθησαν, κόπιασαν, βρήκαν τρόπους.

Στη Γουμένισσα ως σήμερα δεν είδαμε να πραγματοποιείται ούτε δημόσια συγκέντρωση και ενημέρωση για τον τρόπο διάσωσης και ανάδειξης των διατηρητέων, την εξεύρεση πόρων και μέσων. Το ποιος έπρεπε και μπορούσε να δρομολογήσει μια τέτοια πρωτοβουλία είναι αυτονόητο.

Η άνωθεν της κεντρικής εισόδου των Εκπαιδευτηρίων Γουμενίσσης επιγραφή, (φ. Χ. Π. Ίντος)

Αντίθετα σε προεκλογικές περιόδους ακούσαμε να διατυπώνονται σκέψεις, απόψεις για τα διατηρητέα και για πρωτοβουλίες που θα αναλαμβάνονταν για την δάσωση και ανάδειξη από εκείνους που θα τύγχαναν της εμπιστοσύνης των κατοίκων.  Το τι  έγινε και γίνεται στο θέμα αυτό μετά τις εκλογές το βλέπουμε στον περίγυρό μας. Εγκατάλειψη, ερείπια, κίνδυνοι, τόποι μόλυνσης! Μετά από αυτή την ζοφερή πραγματικότητα, θεωρείται επιτυχία η κατά καιρούς κατεδάφιση επικινδύνου κτίσματος!

Άλλο ένα, πριν λίγες ημέρες χάθηκε! Θα μπορούσε να αναπαλαιωθεί, να αξιοποιηθεί. Ακούμε και διαβάζουμε για την αγωνία συμπολιτών μας για το Ιστορικό Διδακτήριο της κωμόπολης. Μήπως έχει και αυτό την ίδια τύχη. Αλλοίμονο! Αν κάτι τέτοιο, ω μη γένοιτο, συμβεί, τότε δεν χάνεται ένα στολίδι του τόπου αλλά και η ίδια η ιστορία του, πράγμα που απευχόμαστε.

Από τον παλαιό Παιδικό Σταθμό Γουμένισσας που πριν λίγες ημέρες κατεδαφίστηκε λόγω ακαταλληλότητας και επικινδυνότητας, (φ. Κιβωτός)

Για το Σχολείο αυτό έχουμε γράψει πολλά (βιβλίο, άρθρα, σχόλια κλπ). Πριν τις εκλογές του 2019 δημοσιεύσαμε και κοινοποιήσαμε μακροσκελές σχετικό μας κείμενο. Ποιο το αποτέλεσμα; Κανένα! Το Σχολείο, φάρος των ελληνικών γραμμάτων στα πιο δύσκολα χρόνια, καταρρέει κυριολεκτικά! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Όχι μόνο για το ίδιο αλλά για τον τόπο, για τον Νομό, για την Πατρίδα!

Ας ελπίσουμε κάποιοι που έχουν τον λόγο και τα μέσα θα φροντίσουν γι αυτό, όπως και για το πλήθος των κτισμάτων που είναι χαρακτηρισμένα διατηρητέα αλλά παραμένουν εγκαταλελειμμένα!