Ύστατο χαίρε στον σπουδαίο ψάλτη Βασίλη Σπυριδόπουλο
Του Κωνσταντίνου Γαϊτανίδη*
«Έφυγε» από την ζωή ένα μέλος της κοινωνίας μας σπουδαίο και εκλεκτό, ο Βασίλης Σπυριδόπουλος.
Την δεκαετία του 1960 μετακόμισε από το χωριό του, τα Κάτω Πορρόια του νομού Σερρών στην Θεσσαλονίκη. Έδωσε εξετάσεις και εισήχθη στο πανεπιστήμιο. Αφού φοίτησε πέντε χρόνια, έλαβε το πτυχίο του δασάρχη.
Ο Βασίλης, όμως, ήταν φωνητικώς ταλαντούχο παιδί και της Εκκλησίας άνθρωπος. Πήγε και βρήκε τον Μεγάλο Πρωτοψάλτη του πολιούχου της Θεσσαλονίκης Χρύσανθο Θεοδοσόπουλο. Του είπε «Δάσκαλε θέλω να γίνει ψάλτης», «αφού θέλεις να γίνεις ψάλτης πρέπει να μάθεις βυζαντινή μουσική», ήταν η απάντηση.
Πράγματι ο Βασίλης το πρωί στο πανεπιστήμιο και το βράδυ στον Άγιο Δημήτριο.
Με την πάροδο κάποιων χρόνων, φοιτητής και μαθητής της βυζαντινής μουσικής ξεχώρισε από πολλούς συμμαθητές του.
Προέκυψε την εποχή εκείνη με τον αριστερό ψάλτη κάτι και ο ναός ήθελε να προσλάβει ψάλτη.
Με την συναίνεση του τότε Μητροπολίτου και την υπόδειξη του δασκάλου του, καταλαμβάνει την θέση του Λαμπαδαρίου (αριστερού ψάλτη).
Το έτος 1988 εκδημεί ο δάσκαλός του Χρύσανθος, και ο τότε Μητροπολίτης μαζί με το εκκλησιαστικό συμβούλιο αναβαθμίζει τον Λαμπαδάριο Βασίλειο σε πρωτοψάλτη του ιερού ναού Αγίου Δημητρίου.
Ο Βασίλης Σπυριδόπουλος ήταν ένας μεγάλος σοβαρός ψάλτης. Ξεχώριζε με την ωραιότατη φωνή του, το ύφος το πατριαρχικό, την σοβαρότητα του ψαλσίματος, το ήθος του, την ευγένειά του, την αγάπη του γιά τον άνθρωπο και για τους συναδέλφους του.
Η προσφορά του στον πολιούχο Αγιο Δημήτριο της Θεσσαλονίκης επί πενήντα χρόνια τον κατέστησε ένα «διαμάντι» μέσα στην κοινωνία.
Οικογενειάρχης, λαμπρός σύζυγος και πατέρας. Απέκτησε με την αγαπημένη του σύζυγο Γεωργία, καθηγήτρια φιλολογίας, δύο παιδιά, τον Αναστάσιο και τον Γρηγόριο και τρία εγγόνια.
Ο γράφων αυτά γιά τον Βασίλειο τον γνωρίζει από τότε, τα τελευταία χρόνια συνδεθήκαμε περισσότερο γιά τον λόγο ότι και χρόνο περισσότερο είχαμε και ταίριζαν οι χαρακτήρες μας.
Υψηλού επιπέδου άνθρωπος. Ο Θεός να του αναπαύσει την ψυχή του που θα έλεγε το ψαλτοτράγουδο «Θεέ μου σε παρακαλώ όταν θενα πεθάνω, ας ξαναγίνω ψάλτης σου στον κόσμο τον επάνω, γιατί οι ψάλτες είν’ ταηδόνια που σε υμνολογούνε απ’ τη γη τους διάλεξες να σε δοξολογούνε κ’ μέσα στον παράδεισο, στην σιγαλιά τη θεία με πατριάρχες θα’ στηναν ουράνια λειτουργία».
Φίλε Βασίλη, ο φίλος του Κωνσταντίνος Γαϊτανίδης μαζί με την σύζυγό του Ισμήνη εύχονται τα θερμά συλληπητήρια στην οικογένειά σου και στην ψυχή σου καλό κατευόδιο στην πραγματικά αληθινή αιώνια ζωή.
*Άρχοντος Πρωτοψάλτου ΙΜ Πολυανής και Κιλκισίου
