
Γράφει ο Πολυκράτης Παντσίδης
Με χαρά και ενθουσιασμό συνοδεύσαμε τα παιδιά μας το πρωί του Σαββάτου, 25 Ιανουαρίου 2025, στο κλειστό γυμναστήριο του Αγίου Πέτρου στον δήμο Παιονίας, για να συμμετάσχουν στους αγώνες βόλεϊ κορασίδων που διοργάνωσε η τοπική ομάδα.
Ο αρχικός μας ενθουσιασμός, όμως, μετατράπηκε σε απογοήτευση. Ένας χώρος που προορίζεται για τον αθλητισμό και την ψυχαγωγία μικρών και μεγάλων, ένας χώρος που θα έπρεπε να αποτελεί κόσμημα για τον δήμο μας και παράδειγμα προς μίμηση, παρουσίαζε εικόνα πλήρους εγκατάλειψης.
Παρά τις σύγχρονες υποδομές του, για τις οποίες έχουν δαπανηθεί εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, η κατάσταση του είναι απογοητευτική.
Η είσοδος στο γυμναστήριο αποκάλυψε μια σειρά από θλιβερές εικόνες: αράχνες να κρέμονται από τις οροφές, καθίσματα καλυμμένα με σκόνη, σπασμένα τσάμια και ανοικτά σιφώνια στις τουαλέτες, μαρμάρινα δάπεδα γεμάτα αποτυπώματα από λάστιχα μοτοσυκλετών, τοίχοι άβαφοι με εμφανή σημάδια υγρασίας που διαβρώνουν τα δομικά υλικά, ο αγωνιστικός χώρος σκονισμένος. Σημάνσεις στις πόρτες με την ένδειξη «Εκτός λειτουργίας» ή «Απαγορεύεται η είσοδος λόγω προβλήματος στον πίνακα» ενίσχυαν την αίσθηση εγκατάλειψης.
Η έλλειψη θέρμανσης, εν μέσω χειμώνα, επηρέαζε αρνητικά τόσο τους αθλητές όσο και τους θεατές, προκαλώντας δικαιολογημένες αντιδράσεις.
Όσο για τον περιβάλλοντα χώρο, ήταν εξίσου ασυντήρητος. Είδα μικρά παιδιά να παίζουν και να τρέχουν ανυποψίαστα ανάμεσα σε σκουπίδια, περιττώματα ζώων, και έναν ακατάστατο χώρο γεμάτο χόρτα, που αποτελούσε ανοικτή εστία μόλυνσης.
Αναρωτιέμαι: Υπάρχει κάποιος ελεγκτικός μηχανισμός που να εποπτεύει τέτοιους χώρους και τους αρμόδιους διαχειριστές τους;
Ποιοι είναι αυτοί που υποτίθεται ότι φροντίζουν για τη συντήρηση τέτοιων εγκαταστάσεων και επιτρέπουν τη χρήση τους υπό αυτές τις συνθήκες;
Σκέφτηκε άραγε κανείς από αυτούς ότι εκθέτουν τα παιδιά μας σε ανυπολόγιστους κινδύνους;
Όχι, κύριοι “υπεύθυνοι”, δεν είμαστε πολίτες δεύτερης κατηγορίας!
Πληρώνουμε φόρους, συχνά περισσότερους από ό,τι μας αναλογεί, για να έχουμε ποιότητα ζωής. Αξίζουμε γυμναστήρια ασφαλή και κατάλληλα για τα παιδιά μας.
Εύχομαι ότι, μετά τη δημοσίευση του κειμένου μου στο τοπικό τύπο, οι αρμόδιες αρχές και υπηρεσίες θα ευαισθητοποιηθούν και θα ενεργοποιήσουν άμεσα τα πρωτόκολλα για την ασφαλή λειτουργία του γυμναστηρίου. Από τη δική τους ανταπόκριση εξαρτάται, αν θα τους επαινέσουμε δημόσια για τις ενέργειες τους.
Σημείωση: Πριν από έναν χρόνο, με αφορμή τους σχολικούς αγώνες καλαθοσφαίρισης, επισκέφτηκα το ίδιο γυμναστήριο. Η κατάσταση τότε ήταν ακριβώς όπως την περιγράφω σήμερα.
Δεν σχολίασα τίποτα, πιστεύοντας πως η νέα δημοτική και κοινοτική αρχή θα φρόντιζε για τη συντήρηση του. Θεώρησα πως έπρεπε να τους δοθεί χρόνος. Δυστυχώς, έκανα λάθος.
Η σημερινή εικόνα δείχνει πως η αδιαφορία και η εγκατάλειψη δεν αποτελούν φαινόμενα του τελευταίου χρόνου.