Κώστας Καβακιώτης: Ο Κιλκισιώτης θεατράνθρωπος που τιμά τον τόπο και το όνομά του

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης*

Στις 15 Ιανουαρίου του 2016, στο θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, στη Θεσσαλονίκη, ανεβάστηκε το θεατρικό έργο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ ‘’Μακμπέθ’’ (αυτό που για δεκαετίες το ονομάζαμε αυθαίρετα …Μάκβεθ), σε σκηνοθεσία της Αναστασίας Ρεβή. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Μακμπέθ, ένας δικός μας άνθρωπος, ο Κώστας Καβακιώτης. Μεγάλη η πρόκληση για τον Κώστα αλλά και τεράστια η χαρά και η υπερηφάνεια για τους κατοίκους της μικρής μας πόλης, στην οποία γαλουχήθηκε, διαμορφώθηκε και ανδρώθηκε ο Κώστας. Ο κόσμος του Κιλκίς στήριξε με πάθος από την πρώτη στιγμή την παράσταση, με τη μαζική του συμμετοχή στις εκδρομές που διοργάνωσαν οι φορείς της πόλης μας («Τέχνη», πολιτιστική εταιρία εκπαιδευτικών, μουσικός σύλλογος κτλ.) αλλά και με δεκάδες Κιλκισιώτες που πήγαν μεμονωμένα.

Ποιός όμως είναι Κώστας Καβακιώτης;

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Πατέρας του ο Πολύδωρος Καβακιώτης, υπάλληλος του υπουργείου οικονομικών, προϊστάμενος του τελωνείου Κιλκίς πριν από τη συνταξιοδότησή του. Μητέρα του η δασκάλα Ελένη Σαρηγιαννίδου από την Αργυρούπολη. Ο Κώστας είναι το δεύτερο παιδί της οικογένειας. Προηγήθηκε ο αδελφός του Νίκος που ζη και εργάζεται στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Το 1988 όταν ο Κώστας ήταν οκτώ χρονών η οικογένεια μετακόμισε από την Αθήνα στο Κιλκίς, όπου μεγάλωσε ο Κώστας και έως σήμερα ζουν οι γονείς του. Τελείωσε το 3ο δημοτικό σχολείο Κιλκίς και στην συνέχεια το 1ο γυμνάσιο και το 1ο λύκειο της πόλης μας. Δάσκαλοι και καθηγητές του, θυμούνται τον Κώστα ως ένα παιδί χαρισματικό, με ανήσυχο και σπινθηροβόλο πνεύμα που από τότε έδειχνε το ταλέντο του στις κάθε είδους σχολικές εκδηλώσεις. Ιδιαιτέρως στο λύκειο όπου ήταν η ψυχή των εκδηλώσεων σε συνεργασία με τη μαθήτρια τότε Φαίη Σκορδά. Πηγή χαράς για όλους με το αστείρευτο χιούμορ του. Όλα έδειχναν, ότι οι Μούσες, προίκισαν απλόχερα το παιδί αυτό με τα θεία δώρα τους.

Μια παρένθεση: ‘’Η προσφορά των πολιτιστικών συλλόγων της πόλης μας…’’
Το ουσιαστικό θεατρικό ταξίδι του Κώστα άρχισε το 1994 μέσα στην παιδική θεα-τρική σκηνή της «Τέχνης» Κιλκίς και συνεχίστηκε στην πολιτιστική εταιρία εκπαιδευτικών, πράγμα που αναδεικνύει την σημαντική προσφορά των πολιτιστικών φορέων της πόλης μας. Γι’ αυτό, ας μας επιτραπεί μια παρένθεση για την προσφορά αυτή.

“Αξιον εστί το φως και η πρώτη χαραγμένη στην πέτρα ευχή του ανθρώπου…”

Με τους θεσπέσιους αυτούς στίχους αρχίζει ο Οδυσσέας Ελύτης το ‘’Δοξαστικό’’, στο ποιητικό του αριστούργημα ‘’ Άξιον εστί ’’, που αποτελεί ύμνο στον ουρανό, στον ήλιο, στις θάλασσες, στα νησιά, στα όρη και τους κάμπους της πατρίδας μας. Ένα ονειρεμένο σκηνικό που σμίλεψαν οι Θεοί, για να στολίσουν τη χώρα μας. Ένα σκηνικό, μέσα στο οποίο δημιουργήθηκαν οι επιστήμες … οι Τέχνες … ο αθλητισμός και τόσα άλλα. Δυστυχώς, όμως, η παράσταση, που παίζεται τα τελευταία χρόνια μέσα στο ονειρεμένο αυτό «σκηνικό» είναι άθλια. Μετά την πολιτιστική έκρηξη της δεκαετίας του ‘60, τα τελευταία χρόνια στην Πατρίδα μας βασιλεύει η ασχήμια.

Ασχήμια παντού. Στο χώρο της πολιτικής, ανίκανοι πολιτικοί οδήγησαν την χώρα στη χρεωκοπία και τον ανθό της ελληνικής νεολαίας στο εξωτερικό. Τα ιδιωτικά κανάλια οδηγούν στην αποχαύνωση χιλιάδες ανθρώπους με τα πάσης φύσεως ‘’μεσημεριανάδικα’’. Όλη η Πατρίδα μας ένα απέραντος τζόγος. Έκατομμύρια άτομα, κυνηγούν νυχθημερόν την ‘’καλή’’. Φανατισμένοι οπαδοί ποδοσφαιρικών ομάδων άλ-ληλοεξοντώνονται καθημερινά μέσα και έξω από τα γήπεδα. Η απόλυτη αποβλάκωση με τη θεοποίηση του ΤΙΠΟΤΑ. Η εγκληματικότητα έφθασε στο ζενίθ. Τα ναρκωτικά δίνουν και παίρνουν δηλητηριάζοντας τη νεολαία μας. Και πόσα άλλα…

Όλος αυτός ο πνευματικά βορβορώδης χείμαρρος κατεβαίνει ορμητικά απειλώντας να αφανίσει οριστικά ό,τι ωραίο φτιάχτηκε σ’ αυτόν τον τόπο μέσα στους αιώνες και ταξίδεψε παντού στον κόσμο συντελώντας στη δημιουργία του σύγχρονου ευρωπαϊκού και παγκόσμιου πολιτισμού.

Μοναδική αντίσταση σ’ αυτό το κατάμαυρο «τσουνάμι» είναι κάτι φωσφορίζοντα βοτσαλάκια που ξεφύτρωσαν στο διάβα του και παλεύουν καθημερινά να φωτίσουν και να νικήσουν το σκοτάδι. Είναι οι πολιτιστικοί και λαογραφικοί σύλλογοι, σπαρμένοι σ’ όλη την επικράτεια που αγωνίζονται να κρατήσουν και να διαδώσουν θησαυρούς αιώνων, στελεχωμένοι από εμπνευσμένους ανθρώπους που θυσιάζουν πολλές ώρες από τον πολύτιμο χρόνο τους για να δώσουν στη νεολαία μας και όχι μόνο, τη φωτεινή πλευρά της ζωής. Είναι:
“…η Ελλάδα που αντιστέκεται … η Ελλάδα που επιμένει…’.

Για την πόλη και το νομό μας είναι η «Τέχνη», με την επί δεκαετίες ακάματη κ. Κική Παπαδοπούλου-Πάγκου και τους συνεργάτες της … Είναι το Λύκειο Ελληνίδων με την ακούραστη κ. Δάφνη Νιάκα και όλο το εμπνευσμένο επιτελείο της … Είναι οι «Αργοναύτες» και η Θρακική Εστία … Είναι ο «Άγιος Τρύφων» και ο «Φλάμπουρας» … Είναι η Αρμονία … Είναι η Πολιτιστική Εταιρία Εκπαιδευτικών

Είναι … Όλοι αυτοί οι σύλλογοι με την ακάματη προσπάθεια των μελών τους, δημιουργούν τον γόνιμο βιοχώρο στον οποίο τα μικρά παιδιά της πόλης και του νομού μας, έρχονται σε επαφή με τον πολιτισμό και τη λαογραφία μας. Κάποια απ’ αυτά ανακαλύπτουν το πεδίο στο οποίο θα εκδηλώσουν το όποιο ταλέντο τους. Όλα όμως αποκτούν αξίες και ιδανικά που τους συνοδεύουν σ’ όλη την υπόλοιπη ζωή τους κάνοντάς την ποιοτικότερη. Ένα από τα παιδιά αυτά είναι και ο Κώστας Καβακιώτης. Κλείνει η παρένθεση…

‘’Μάγος του Οζ’’. Ο Κώστας δεξιά ως λιοντάρι

Τα πρώτα θεατρικά βήματα του Κώστα Καβακιώτη…
“Κόκκινη κλωστή δεμένη … στην ανέμη τυλιγμένη …”

Έτσι … σαν παραμύθι αρχίζει η καλλιτεχνική πορεία του Κώστα Καβακιώτη…
Ξεκίνησε, όπως προείπαμε, το 1994 από την παιδική σκηνή της «Τέχνης» παίρνοντας μέρος στο έργο του Φρανκ Μπάουμ ‘’Ο μάγος του Οζ’’, στο οποίο έπαιζε το ρόλο του λιονταριού δείχνοντας από νωρίς το τεράστιο ταλέντο του. Ψυχή του παιδικού θεάτρου της «Τέχνης» ήταν τότε η «πρωθιέρεια» του παιδικού θεάτρου στο Κιλκίς, η νηπιαγωγός και μετέπειτα σχολική σύμβουλος προσχολικής αγωγής κυρία Θεοδοσία Σβολάκη, περιστοιχιζόμενη από ένα επιτελείο φωτισμένων εκπαιδευτικών, και όχι μόνο, όπως οι κυρίες Άννα Γουνιτσιώτου, Εύη Παναγοπούλου, Μαρία Παπαδοπούλου, Λέλα Αβτζίδου, Παρέσσα Πολυχρονίδου, Ρούλα Φωκά, οι κύριοι Χρήστος Αλεβιζάκης και Χρήστος Σπίγκος και πολλοί άλλοι.

Αριστερά ως κ. Μπουρίνιας στο ‘’Μορμόλη’’

Οι παράγοντες αυτοί στη συνέχεια το 1995 δημιούργησαν την πολιτιστική εταιρία εκπαιδευτικών. Ο Κώστας πήρε μέρος στην πρώτη παράσταση της Εταιρίας που ήταν το υπέροχο θεατρικό του Ράινερ Χάχφελντ ‘’Ο Μορμόλης’’ στο οποίο ξεδίπλωσε το μεγάλο ταλέντο του, αποδί-δοντας εκπληκτικά το ρόλο του νευρικού ‘’Κυρίου Μπουρίνια’’. Ακολούθησε η ‘’Ελίζα’’ της Ξένιας Καλογεροπούλου με τον Κώστα ωριμότερο υποκριτικά να αποδίδει τέλεια το ρόλο του Σουλεϊμάν και στη συνέχεια το έργο ‘’Η πεντάμορφη και το τέρας’’ επίσης της Ξένιας Καλογεροπούλου με τον Κώστα και πάλι υπέροχο στο ρόλο του ναυτικού.

’Ελίζα’’. Όλος ο θίασος επί σκηνής. Ο Κώστας στη μεσαία σειρά ως Σουλεϊμάν.

Στο βιοχώρο λοιπόν της «Τέχνης» και της πολιτιστικής εταιρίας εκπαιδευτικών κάρπισε και άνθισε το ταλέντο του Κώστα Καβακιώτη. Μέσα στους χώρους αυτούς εμβαπτίσθηκε στα ιερά νάματα του πολιτισμού και στη μαγεία του θεάτρου και έβαλε τα θεμέλια της κατοπινής του εξέλιξης στην τέχνη του υποκρίνεσθαι.
Πολύπλευρο ταλέντο ο Κώστας διακρίθηκε και στον αθλητισμό. Έπαιξε στην χειροσφαιρική ομάδα του ΓΑΣ Κιλκίς αλλά και του Άρη Θεσσαλονίκης.

Ο Κώστας ως ναυτικός στην ‘’Πεντάμορφη και το τέρας’’

Μετά το λύκειο έδωσε εξετάσεις και πέρασε στην θεολογική σχολή του ΑΠΘ από όπου πήρε το πτυχίο του αλλά απέκτησε και μεταπτυχιακό τίτλο στην Κοινωνιολογία της Θρησκείας.

Ήξερε όμως ο Κώστας ότι τα υλικά με τα οποία τον προίκισε η μάνα φύση, τον οδηγούσαν στον ονειρεμένο χώρο του θεάτρου. Διαισθανόταν ότι τα φώτα της ράμπας και το θεατρικό σανίδι ήταν ο πυρήνας της ύπαρξής του. Ασυμβίβαστος και ονειροπόλος τράβηξε το δρόμο της ψυχής του. Και δικαιώθηκε…

Θεατρικές σπουδές…

Με τη θερμή στήριξη δυο υπέροχων ανθρώπων, των γονιών του, και με «όπλα» το ταλέντο και την αποφασιστικότητά του, άρχισε τις σοβαρές σπουδές του στην υποκριτική, στην Πειραματική Σκηνή της Τέχνης Θεσσαλονίκης. Τις συνέχισε στο Ηνωμένο Βασίλειο στο «Royal Cenral School of Speeck and Drama» του Λονδίνου. Ακολούθησαν άλλες θεατρικές σπουδές στη Ρωσία στο Θέατρο Τέχνης της Μόσχας. Ολοκληρώθηκαν στις ΗΠΑ στο «Steppenwolf Company» του Λος Άντζελες και στο «Directors Lab του Lincoln Center της Juilliard» της Νέας Υόρκης.

Ο Κώστας Καβακιώτης έχει συμμετάσχει σε θεατρικές και τηλεοπτικές παραγωγές στο Ηνωμένο Βασίλειο, στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Αντιπροσώπευσε την Ελλάδα στο διεθνές φεστιβάλ ηθοποιών στο «Shakespeare’s Globe» του Λονδίνου. Είναι μέλος της κριτικής επιτροπής των υποψηφίων για το «M.A. In Acting» στο «Royal Central School». Η μόνιμη διαμονή του είναι στο Λονδίνο, όπου εργάζεται ως ηθοποι-ός και διευθύνει την ομάδα «Classes London». Για τρεις διδακτικές περιόδους ερχό-ταν στη Θεσσαλονίκη και δίδασκε ως λέκτορας στο τμήμα μουσικής επιστήμης και Τέχνης στο πανεπιστήμιο Μακεδονίας.

Μακμπέθ…

Σήμερα όπως προείπαμε ο Κώστας Καβακιώτης πρωταγωνιστεί στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος στο κλασικό θεατρικό του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ ‘’Μακμπέθ’’ υπο-δυόμενος εκπληκτικά, κατά γενική παραδοχή, τον κεντρικό ήρωα.

Ο ‘’Μακμπέθ’’ (Macbeth) είναι ένα από τα τελευταία θεατρικά έργα του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ γύρω από μία βασιλοκτονία και τα επακόλουθά της. Είναι η μικρότερη τραγωδία του Σαίξπηρ και πιστεύεται, ότι γράφτηκε μεταξύ του 1603 και του 1606.

Γράφτηκε σε μία περίοδο μεγάλης κρίσης οικονομικής, ηθικής, πολιτικής. Ήταν η εποχή της «Συνωμοσίας της Πυρίτιδας», και ο Σαίξπηρ θέλησε να αποτυπώσει τις αρ-χέγονες ανθρώπινες ευτέλειες ως το διαχρονικό λόγο των μεγαλύτερων εγκλημάτων. Οι άνθρωποι δεν είμαστε «καλοί» και «κακοί». Η ατέρμονη φιλοδοξία, σε συνδυασμό με τη βαθιά ριζωμένη ανασφάλεια, μετατρέπουν τον καθένα μας σε εγκληματία. Ο Μακμπέθ μετατρέπεται σε τέρας γιατί η εξουσία είναι εθιστική (Ιστοσελί-δα Flix 23-5-2015)

Σε συνέντευξή του στο artplay.gr στις 9 Ιανουαρίου 2016, ο Κώστας Καβακιώτης ανάμεσα στα άλλα χαρακτηρίζει τον Μακμπέθ ως « Ένα προκλητικό χαρμάνι στρατιωτικής σκληρότητας και υπερευαισθησίας και φυσικά μιας αλματώδους φιλοδοξίας και έντονου φόβου». Σε άλλη συνέντευξή του στο Interviews σε ερώτηση για τη μέχρι τώρα πορεία του αναφέρει: « Η προσωπική αλήθεια είναι το ‘’πάτημα” για να προχωρήσεις», ενώ για το ρόλο του σε σχέση με τις θεολογικές σπουδές του λέει: «Στον “Μακμπέθ” υπάρχουν πολλαπλές θεολογικές αναφορές που προσεγγίζει ιδανικά ο Σαiξπηρ».

Ο Κώστας όμως, παρά τη ραγδαία καλλιτεχνική του εξέλιξη, παραμένει ένας απλός άνθρωπος με μια απαράμιλλη σεμνότητα, σφυρηλατημένη γερά μέσα στις αρχές και αξίες που του έδωσε η οικογένειά του, η γενική και θεατρική του μόρφωση και η μέχρι τώρα θητεία του στο μαγικό κόσμο του θεάτρου. Αγαπάει τον τόπο του και δεν χάνει ευκαιρία που να μην το δείχνει. Προσφάτως, το Σάββατο 20 Φεβρουαρίου στην τηλεοπτική εκπομπή ‘’Στην υγειά μας’’, καλεσμένος του Σπύρου Παπαδόπουλου, έστειλε την αγάπη του στην ιδιαίτερη πατρίδα του το Κιλκίς και ευχαρίστησε τους συμπατριώτες του Κιλκισιώτες για την πρωτοφανή στήριξή τους, με τη μαζική παρουσία τους στο ‘’Μακμπέθ’’.

Οι παραστάσεις του ‘’Μακμπέθ’’ τελειώνουν στις 27 Μαρτίου 2016.

Επίλογος…

Ο Κώστας Καβακιώτης, ο δικός μας άνθρωπος, αποτελεί σήμερα έναν από τους κυριότερους πρεσβευτές της πολιτιστικής δημιουργίας στην πόλη μας αλλά και στο νομό μας.

Από λιοντάρι στο ‘’Μάγο του Οζ’’ στην παιδική σκηνή της «Τέχνης» Κιλκίς πριν από 22 χρόνια, Μακμπέθ σήμερα στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.

Και το ταξίδι του Κώστα στο όνειρο συνεχίζεται … έτσι … όπως στα παραμύθια…

*Δάσκαλος