Το θέατρο του παραλόγου ….δεν «πάει διακοπές»!
Επιστρέψαμε από τις διακοπές μας (όσοι είστε ακόμη ή όσοι δεν έχετε πάει είστε τυχεροί και πάτε τηn καλύτερη περίοδο) και αν και δεν ήθελα να πέσω κατ’ ευθείαν στα βαθιά θα το κάνω. Μη χορταίνοντας, λοιπόν, τα μακροβουτια στην θάλασσα θα κάνω άλλο ένα αυτήν την φορά στην πολιτική.
Ακόμη και στις διακοπές ξενύχτησα για να δω το “πρώτη φορά αριστερό, μνημόνιο με υπογραφή και του αντιμνημονιακου Πάνου”. Και η αλήθεια είναι ότι κοιμήθηκα και ξύπνησα εκείνη την ημέρα βλέποντας την ολομέλεια της Βουλής. Αφού, λοιπόν, καλοσωρισαμε το τρίτο «μνημόνιο», βρισκόμαστε σε αναζήτηση αλλού διλήμματος, καθώς το «μνημονιακός» – «αντιμνημονιακός» που η Αριστερά δημιούργησε, φρόντισε η ίδια να το εξαλείψει με τον χειρότερο για αυτήν τρόπο.
Όμως, κάποιοι δεν παρέδωσαν τα «όπλα» της γραφικότητας και της υπεροψιας τους και συνέχισαν να «μάχονται» από το «αντιμνημονιακό μέτωπο». Μια εξ αυτών η απαράδεκτη πρόεδρος – ο Θεός να την κάνει – της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου. Για πολλοστή φορά απέδειξε πόσο «λίγη», πόσο κακή ήταν επιλογή του πρωθυπουργού στο πρόσωπό της και πόσο ανίκανη είναι για να κατέχει αυτό το αξίωμα. Ντρέπομαι πραγματικά που βλέπω τους βουλευτές, οι οποίοι την υπερψήφισαν να μην καταθέτουν ακόμη και τώρα πρόταση μομφής και να την αφήνουν να ευτελιζει τόσο το θεσμό του προέδρου όσο και το Κοινοβούλιο.
Η Ζωή λοιπόν μετά το πέρας της ψηφοφορίας και αφού είχαν μείνει λιγοστοί βουλευτές εντός της αίθουσας έφερε αντίρρηση στο πρόεδρο της Βουλής που εκείνη την ώρα ζήτησε από το σώμα να επικυρώσει το αποτέλεσμα. Οδηγώντας την τυπολατρεία της σε διαστροφικά επίπεδα ήρθε σε αντίλογο με τους συναδέλφους ομοσταύλους της στο ΣΥΡΙΖΑ βουλευτές και ειδικά με τον κοινόβουλευτικό εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ κ. Φίλη.
Προσπαθώντας έως την τελευταία στιγμή να «μπλοκάρει» την διαδικασία επικύρωσης του τρίτου «μνημονίου» είδαμε την αριστερή φασιστική νοοτροπία που όχι μόνο η κ. Κωνσταντοπούλου υπηρετεί αλλά και πολλοί ομοϊδεάτες της.
Είδαμε τον τρόπο με τον οποίο αντίλαμβάνονται τη συζήτηση από τα αμφιθέατρα των πανεπιστημίων μέχρι το Κοινοβούλιο. Είδαμε το με ποιό τρόπο κυβερνούσε η αριστερά τόσα χρόνια, εκ του ασφαλούς, όπως όταν η κ. Γιαννακου θέλησε να κάνει μια μεγάλη μεταρρύθμιση στην παιδεία και η Αριστερά, που σήμερα κυβερνά έκαιγε την χώρα και τραμπούκιζε, εκφράζοντας την αντίθετη προς αυτούς γνώμη με αποτέλεσμα να μη περάσει ποτέ ο νόμος Γιαννακου.
Είδαμε το ΠΑΣΟΚ, που ποτέ δεν ….πεθαίνει, να μάχεται με την άκρα Αριστερά μέσα στην ίδια “παράταξη”. Είδαμε ανθρώπους που έγιναν ήρωες όταν αποχωρουσαν από τα κόμματα τους (το ΠΑΣΟΚ) μη ψηφίζοντας μνημόνια, να λένε ΝΑΙ ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ με «βαρειά» καρδιά αλλά με τα ίδια λεφτά. Είδαμε να καταρρέουν οι βάσεις επί των οποίων δημιουργήθηκαν και επέζησαν μικρότερα κόμματα όπως οι «Ψεκασμένοι Έλληνες». Είδαμε τα ψέμματα και την ανευθυνότητα να αποκαλυπτονται όχι μέσα στο χρόνια αλλά από ημέρα σε ημέρα.
Είδαμε μέσα στο Καλοκαίρι τόσες πράξεις από το ελληνικό θέατρο του παραλόγου που αν το παρακολουθουσε ο Ιονέσκο θα ένιωθε πολύ μειονεκτικά για όσα έχει γράψει. Αυτό όμως θα πρέπει να τελειώσει. Δυστυχώς θα τελειώσει με τον χειρότερο τρόπο για την χώρα. Με εκλογές. Δυστυχώς ο κ. Τσίπρας θα επικαιροποιήσει την ψήφο εμπιστοσύνης που του έδωσε ο λαός λέγοντας του αυτήν την φορά την αλήθεια. Οι καμμένοι Έλληνες πρέπει να αρχίσουν να ανησυχούν καθώς οι λάτρεις των ποταμών ράβουν κυβερνητικά «κοστούμια» με ή χωρίς γραβάτες και πρωθυπουργό που ίσως θα φέρει τον ήλιο τον πράσινο. Και όπως θα έλεγε αν ζούσε σήμερα ο Ντίνος Ηλιόπουλος, «είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε»!
