Είναι εντάξει να φοβάσαι

Γράφει ο Αθανάσιος Τατάρογλου

Έγραφα μέσα στο Σαββατοκύριακο ένα εντελώς διαφορετικό κείμενο για σήμερα. Ένα κείμενο που αφορούσε εκείνους τους συμπολίτες μας που τους χαρακτήριζα με πολύ άσχημο τρόπο γιατί είναι αυτοί οι απροσάρμοστοι, οι τσάμπα μάγκες, εκείνοι που ποτέ δεν ήθελαν να ακολουθήσουν τη νόρμα και τους κανόνες και το έπαιζαν επαναστάτες χωρίς αιτία.

Μετά το μέτρο της απαγόρευσης εξόδου και τις αντιδράσεις που είδα στα κοινωνικά δίκτυα, καθώς και κάποιες γραμμές που διάβασα και θα σας παραθέσω εδώ, σκέφτηκα τις παρακάτω γραμμές. Διάβασα λοιπόν τα εξής, «αυτό που ζούμε είναι σαν ένα πείραμα μαζικής ευπάθειας. Όπου καλούμαστε όλοι μαζί να αντιμετωπίσουμε, εκτός από την πρωτοφανή παγκόσμια κατάσταση που επικρατεί λόγο κορωνοΐου και τον φόβο μας.

Πολλοί από εμάς όταν φοβόμαστε μπορεί να βγάζουμε το χειρότερο μας εαυτό και άλλοι να δείχνουμε γενναιότητα. Είναι πολύ κοντά το ένα με το άλλο. Κι όταν είμαστε αβέβαιοι και φοβόμαστε η αντίδραση μας θα είναι να προστατέψουμε τους εαυτούς μας. Δεν πρέπει να μας τρομάζει το γεγονός ότι φοβόμαστε. Ας διαλέξουμε την γενναιότητα και την ευγένεια σε αυτή τη δύσκολή στιγμή. Ας διαλέξουμε ο ένας τον άλλον.» Αυτά τα λόγια ανήκουν στην Μπρενέ Μπράουν μια ερευνήτρια που τις αρέσει να λέει ιστορίες.

Πρέπει να προσαρμόσουμε τη ζωή μας στα νέα δεδομένα, που για πρώτη φορά παγκόσμια άλλαξαν. Ας αφήσουμε στην άκρη θεωρίες συνομωσίας και παραπληροφόρηση, προσωπικές επαναστάσεις και προκαταλήψεις. Μπορεί ο καθένας να πιστεύει οτιδήποτε θέλει, είναι δικαίωμα του. Δεν θα τον κρίνω. Αν όμως το πιστεύω του ή η εφαρμογή αυτού του πιστεύω, πάει κόντρα στο γενικό καλό, σε μια συλλογική προσπάθεια, τότε θα με βρει απέναντι του. Όχι για να σπείρουμε διχόνοιες, δεν χωράνε σε τέτοιους καιρούς, αλλά για να μπει στην ίδια γραμμή που είμαστε και οι υπόλοιποι.

Και θα σκέφτεστε τώρα, μα ποτέ κανείς και τίποτα δεν έγινε, δεν άλλαξε, δεν καινοτόμησε ακολουθώντας τη μάζα. Αν το διαφορετικό σου πιστεύω είναι τόσο ξεχωριστό που θα αντιμετωπίσει καλύτερα αυτή τη κατάσταση τότε ορίστε, η σκηνή είναι δικιά σου. Απόδειξε μου ότι όλοι αυτοί οι επιστήμονες, οι πολιτικοί, οι άνθρωποι που προσπαθούν να προστατέψουν εαυτούς, οικογένειες και τον κόσμο, κάνουν λάθος και εσύ απέναντι σε όλους αυτούς μπορείς να προσφέρεις στους πολλούς κάτι καλύτερο τότε μην περιμένεις, βγες και κάνε το.

Αν δεν μπορείς όμως, αν η μεγαλύτερη επανάσταση σου είναι το να βγαίνεις έξω, ενώ απαγορεύεται και να κρίνεις από τη δική σου και μόνο οπτική ενώ αρνείσαι να ακούσεις και τις άλλες, τότε σε παρακαλώ καλέ μου άνθρωπε, μείνε σπίτι σου προς το παρών και μετά σου υπόσχομαι να ασχολούμαι μαζί σου μέχρι να σταματήσεις να είσαι μαλάκας. Για πάντα δηλαδή.

Για όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους, που ενωμένοι, από τα σπίτια τους, ο καθένας με τον τρόπο του προσέχει, ακούει και προστατεύει αλλά και για εκείνους που είναι εκεί έξω και είναι η πρώτη και η τελευταία γραμμή του πολέμου θα πω ένα ευχαριστώ, γιατί μου δίνετε κουράγιο να συνεχίσω και να ξέρετε προσπαθώ, πέρα από το να μένω σπίτι, να βρίσκω μικρούς τρόπους να βοηθώ κι εγώ.

Να προσέχετε. Είναι ΟΚ να φοβάστε, το περνάμε όλοι μαζί αυτό, προσπαθήστε να είστε σε επαφή με ανθρώπους που σας βοηθάνε να νιώθετε καλά και να θυμάστε ότι μπορεί τα δύσκολα να είναι τώρα, αλλά τα καλά ακολουθούν. Προστατευτείτε σε αυτή τη μπόρα που μας χτυπάει για να δούμε παρέα μετά το ουράνιο τόξο.

Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα άρθρα από τον Αθανάσιο Τατάρογλου, πατήστε εδώ.