Πρώτα Πατρίδα και λαός, μετά το κόμμα
Κλίμα πόλωσης επικρατεί, δυστυχώς, και μετά τις εκλογές και πολλές φορές, με ευθύνη των ίδιων των κομμάτων. Ωρισμένοι, φαίνεται να έχουν στηθεί στην απέναντι γωνία και να περιμένουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να διαψευσθεί ή ακόμη και να αποτύχει. Κριτική για τα πουκάμισά τους, για τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους, τις χειραψίες τους και για ο,τιδήποτε άσχετο με την πολιτική ζητούμενο. Δεν νομίζω, ότι οι συγκυρίες μάς επιτρέπουν να διερωτόμαστε «που πήγαν οι γραβάτες».
Διάβαζα τις προάλλες, μάλιστα, δήλωση πολιτικού προσώπου κύρους και πρώην υπουργού, να τοποθετείται με ένα ελαφρό μειδίαμα για τις πρόσφατες δηλώσεις Τσίπρα περί διαπραγματεύσεως με τους εταίρους. Να δείτε χαρά για την δήθεν οπισθοχώρηση και «υποταγή» του Τσίπρα. Εγώ, πάλι που δεν έχω κανένα ίδιον συμφέρον (παρά μόνο αυτό της χώρας μου), θεώρησα την στάση του πρωθυπουργού μια προσπάθεια να κατευνάσει τα πνεύματα και να «πέσουν» οι τόνοι.
Μετά λύπης μου, διεπίστωσα, ακόμη, ότι ενίοτε και ο πολίτης συντάσσεται με αυτήν την τακτική της προσδοκώμενης αριστερής αποτυχίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, πρόσφατη κουβέντα με νεοδημοκράτη, που, όταν τον ρώτησα αν θέλει να επιτύχει η κυβέρνηση και να σωθεί η χώρα, μου απάντησε: «Είναι ως να είσαι Παναθηναϊκός και να παίζει για το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός. Θέλεις να κερδίσει;». Αν, λοιπόν, κάνει ορθές επιλογές η κυβέρνηση και ο λαός ευημερεί, θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ; Αν πάλι όχι, θα εξακολουθώ να τους στηρίζω;
Προσωπικώς, με νοιάζει η καθημερινότητά μου, η ποιότητα της ζωής μου, το μέλλον των παιδιών μας. Αυτό είναι ιδεολογία. Ιδεολογία δεν είναι μια εμμονική αντίληψη. Δεν είναι το ψηφίζω αριστερά ή δεξιά, επειδή είμαι από οικογένεια με ανάλογες καταβολές, επειδή ο παππούς μου υπέφερε από τους δεξιούς, «γιατί έτσι»… Αυτός δεν είναι πολίτης αλλά «πιόνι» και έρμαιο του κάθε καιροσκόπου Μαυρογιαλούρου. Λειτουργεί υποταγμένος στην αρχαία (γλωσσική και όχι πολιτιστική) ρήση του «πας μη Έλλην βάρβαρος»…
Ποιό είναι το πραγματικό όφελός μου αν αποτύχει μία αριστερή κυβέρνηση; Όταν το ΠΑΣΟΚ έφτασε να συντάσσεται με τη ΝΔ, ξεχνώντας τις όποιες ιδεολογικές διαφορές, εγώ ο πολίτης γιατί να παραμένω με το σημαιάκι μου στην πλατεία;
Εγώ βάζω πρώτα τον λαό και την χώρα και μετά το κόμμα και την παράταξη, διότι υποτίθεται, ότι και το κόμμα για την χώρα μου προσπαθεί. Διαφορετικά, ποιό το νόημα ύπαρξής του; Έτσι, λοιπόν, δεν δίνω εύσημα άκριτα σε κάτι που δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί αλλά εύχομαι με όλη μου την καρδιά να πετύχει. Ας ξυπνήσει, επί τέλους, ο Έλληνας και ας δει, ότι συμφέρον είναι το συλλογικό συμφέρον και όχι η ενίσχυση του ναρκισσισμού του οποιουδήποτε «τομαριστή», που ασχολήθηκε με την πολιτική.
Γιατί δεν λέει ο «σώφρων και έμπειρος πολιτικός» τις απόψεις του, γιατί δεν συμβάλλει στο έργο της κυβέρνησης, γιατί χαμογελά χαιρέκακα με όποια «λανθασμένη» κίνηση, στοιχηματίζοντας ότι θα αποτύχει; Η κριτική και η αντιπολίτευση δεν είναι εύκολη υπόθεση. Δεν δηλώνει, όμως, εχθρότητα και αποστροφή. Είναι η άλλη άποψη, είναι ο έξωθεν παρατηρητής του κυβερνητικού έργου που στόχο έχει να βελτιστοποιήσει τις αποφάσεις της πολιτείας προς όφελος του συνόλου του λαού. Δεν αποτελεί αντίδραση για την αντίδραση, ούτε αλαζονεία, ούτε παραταξιακή εμμονή, ούτε παλαιοκομματική τακτική και προκατάληψη.
Εμείς, οι πολίτες, είμαστε κυβέρνηση, συμπολίτευση και αντιπολίτευση. Και ως εκφραστές της δημοκρατίας δεν θα επιτρέψουμε σε κανένα να υπονομεύσει το μέλλον της χώρας μας. Δεν στηρίζουμε το ΣΥΡΙΖΑ, την ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ ή όποιο άλλο κόμμα αλλά υποστηρίζουμε το δίκιο, την αλήθεια, την διαφάνεια, την πρόοδο, την ανάπτυξη, την ευημερία και όλα όσα βελτιώνουν την ζωή μας. Και όποιος από όλους αυτούς μπορεί να συνδράμει σε αυτά θα τον πιστέψουμε και θα τον ακολουθήσουμε απαλλαγμένοι από την χειραγώγηση, την προκατάληψη και την προπαγάνδα. Έτσι, λοιπόν, δεν περιμένουμε κρυμμένοι στο θάμνο για το πότε θα αποτύχει το κυβερνητικό έργο αλλά βγαίνουμε μπροστά, αναλαμβάνουμε ευθύνη, επισημαίνουμε τα λάθη, επικροτούμε τα σωστά, κάνουμε γόνιμη κριτική. Μια κριτική που θα μας πάει μπροστά ως έθνος και που δε θα σπρώξει πάλι, απλώς, ωρισμένους στην επιφάνεια, μόνο και μόνο, γιατί η μαμά τους ήθελε κάποτε να τους δει βουλευτές και υπουργούς.
Εύχομαι, λοιπόν, επιτυχία στην Πατρίδα μου, να ξανααποκτήσει την παγκόσμια πνευματική ακτινοβολία που κατείχε και στον πολίτη καλύτερες και πιο φωτεινές ημέρες, για τον ίδιο και για την οικογένειά του.
