Χτίζοντας μια ισορροπημένη και υγιή σχέση με τα παιδιά μου

Γράφει η Έλλη Φρεγγίδου

Η επικοινωνία μεταξύ γονιών και εφήβων δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Τα μεταβατικά στάδια που περνούν τα παιδιά, οι ορμονικές αλλαγές που κατακλύζουν το σώμα τους, οι ανησυχίες και οι προτεραιότητες τους έρχονται σε σύγκρουση με τις αντιλήψεις των γονιών τους.

Πράγματι οι γονείς βλέπουν τα παιδιά τους στην εφηβική ηλικία να αλλάζουν και πρέπει να συνηθίσουν τη νέα πραγματικότητα της πορείας προς ανεξαρτητοποίηση των παιδιών τους. Συχνά, δεν είναι προετοιμασμένοι για να κατανοούν και να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα των εφήβων τους.

Το υπερφορτωμένο πρόγραμμα καθημερινών δραστηριοτήτων που έχουν συνήθως οι γονείς, δεν διευκολύνει την επικοινωνία με τα παιδιά στην εφηβική ηλικία. Επίσης, η απουσία γνώσεων και προετοιμασίας για την αντιμετώπιση των εφηβικών προβλημάτων και εξάρσεων από την μια, και η εφηβική δυναμικότητα και αμφισβήτηση από την άλλη, θέτουν τις προϋποθέσεις για δύσκολες σχέσεις και δυσάρεστες καταστάσεις στο οικογενειακό περιβάλλον.

Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν στο μύθο ότι υπάρχουν τέλειοι γονείς δηλαδή ο ιδανικός πατέρας ή μητέρα που μεγαλώνουν ευτυχισμένα, καλά προσαρμοσμένα παιδιά χωρίς προβλήματα. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν τέλειοι γονείς ή τέλεια παιδιά.

Όλοι οι γονείς παλεύουν για να προσφέρουν το καλύτερο στα παιδιά τους με τα μέσα και τις γνώσεις που διαθέτουν. Συχνά, κατακλύζονται από προβληματισμούς γύρω από το αν πραγματικά είναι κατάλληλοι για γονείς και αν έχουν μεγαλώσει τα παιδιά τους με τον ορθό τρόπο.

Το να είναι κάποιος γονιός, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ο ρόλος του γονιού είναι, αδιαμφισβήτητα, ένας από τους δυσκολότερους και τους πιο υπεύθυνους ρόλους της ζωής ενός ανθρώπου. Η πηγή των περισσοτέρων προβλημάτων μεταξύ των γονιών και των παιδιών τους, είναι η έλλειψη καλής επικοινωνίας.

Η καλή επικοινωνία μεταξύ γονιών και παιδιών, κτίζεται από πολύ νωρίς στην παιδική ηλικία. Οι βάσεις που θα τοποθετηθούν έχουν τεράστια σημασία για όλη τη ζωή και για το μέλλον της σχέσης μεταξύ παιδιών και γονιών.

Τα παιδιά μεταφράζουν το χρόνο που τους αφιερώνουμε σε αγάπη. Και δυστυχώς ο χρόνος που έχουν οι σημερινοί γονείς είναι πολύ περιορισμένος. Οι επαγγελματικές απαιτήσεις και οι οικονομικές ανάγκες μιας οικογένειας μπαίνουν σε πρώτη προτεραιότητα αφήνοντας τα παιδιά μόνα και παραμελημένα να διψούν για αγάπη και σημασία.

Στα παιδιά σχολικής ηλικίας παρατηρούνται συχνά, πολλά προβλήματα σε σχέση με τη συμπεριφορά τους τα οποία απαιτούν μεγάλο μέρος του χρόνου των γονιών τους. Σε αυτά τα χαρακτηριστικά περιλαμβάνονται το γεγονός ότι τα παιδιά δεν υπακούουν σε απλά πράγματα που τους ζητούν οι γονείς τους να κάνουν, το γεγονός ότι αποφεύγουν να κάνουν δουλειές του σπιτιού, το ότι βλέπουν τηλεόραση ή παίζουν παιγνίδια για πολλές ώρες, το ότι δυσκολεύονται να συμπληρώνουν την κατ’ οίκον εργασία τους ή ακόμη διότι έχουν αντιζηλίες με τα αδέλφια τους. Επίσης, μερικές φορές οι γονείς έρχονται αντιμέτωποι με τα παιδιά τους όταν αυτά προτιμούν να έχουν φίλους ή να κάνουν δραστηριότητες που δεν τις εγκρίνουν.

Οι γονείς οφείλουν να κατανοούν και να αποδέχονται ότι μπορεί να αισθάνονται ανησυχίες, σύγχυση, θυμό, ενοχές, υπερφόρτωση και ανεπάρκειες λόγω της συμπεριφοράς του παιδιού τους. Αυτό αποτελεί μέρος του γονεϊκού ρόλου. Το να προσπαθούν να είναι τέλειοι ή να μεγαλώσουν τέλεια παιδιά, είναι μάταιο και δημιουργεί αισθήματα αυτοαναίρεσης.

Είναι χρήσιμο, λοιπόν, για τους γονείς, να αναλογιστούν για λίγο πως οι ίδιοι συμπεριφέρονταν όταν ήταν παιδιά. Είναι σίγουρο ότι συμπεριφέρονταν κάποτε καλά αλλά κάποτε ανάρμοστα. Να θυμηθούν πώς οι δικοί τους γονείς αντιμετώπιζαν τη συμπεριφορά τους και ποιες μεθόδους πειθαρχίας χρησιμοποιούσαν τότε. Δεν ήταν τέλειοι, όμως και κανένας άλλος δεν ήταν τέλειος.

Όλοι οι γονείς και τα παιδιά κάνουν λάθη στις προσπάθειες τους να επικοινωνούν και να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους για την επίλυση προβλημάτων. Οι γονείς πρέπει να εμπιστεύονται τους εαυτούς τους και το ένστικτο τους.

Ο γονεϊκός ρόλος είναι μια μεγάλη πρόκληση αλλά παράλληλα μια από τις δραστηριότητες που προσφέρουν την περισσότερη επιβράβευση και μεγαλύτερη ικανοποίηση στη ζωή. Για αυτό, οι γονείς να προσπαθούν να διατηρούν την καλή τους πρόθεση και διάθεση, να εμπιστεύονται το ένστικτο τους και να ζητούν βοήθεια από ειδικούς καλύτερα νωρίτερα παρά αργότερα, όταν δηλαδή αισθάνονται ότι η κατάσταση εξελίσσεται πέραν των δυνάμεων τους.

Η ικανότητα της προσεκτικής ακρόασης των όσων λένε τα παιδιά, έχει μεγάλη σημασία. Οποιαδήποτε και εάν είναι η ηλικία τους, το τι έχουν να πουν πρέπει να τυγχάνει ιδιαίτερης προσοχής.

Η προσεκτική ακρόαση και η τακτική συνομιλία είναι ο θεμέλιος λίθος της καλής επικοινωνίας των γονιών με τα παιδιά τους. Δυστυχώς, όμως, λόγω πολλών άλλων πιεστικών υποχρεώσεων, συχνά, οι γονείς δεν έχουν χρόνο να αφιερώσουν στα παιδιά τους για να αναπτύξουν τους απαραίτητους δεσμούς επικοινωνίας μαζί τους.

Η «μαγική συνταγή» επιτυχίας για έναν τέλειο γονιό είναι κυριολεκτικά ένας μύθος που δεν υφίσταται. Η υπομονή και επιμονή, η επιτήρηση με όρια, η εμπιστοσύνη για τις ικανότητες και τα χαρίσματα του παιδιού σας και η θέληση για επικοινωνίας ουσίας, μπορούν να συμβάλλουν στη διαμόρφωση μιας ολοκληρωμένης προσωπικότητας. Αναζητάτε, επομένως, συμβουλές και καθοδηγήσεις από εξειδικευμένους επαγγελματίες, παρά μόνον όταν το παιδί σας εμφανίσει ανησυχητικά σημάδια στη συμπεριφορά και στον τρόπο έκφρασής του.

Τέλος, καλλιεργήστε στα παιδιά σας το αίσθημα της αυτοπεποίθησης για να τα βοηθήσετε να γίνουν ανεξάρτητα, να μη φοβούνται, να μάθουν να ρισκάρουν, να προσπαθούν και να κατακτούν στόχους. Ένας άνθρωπος με αναπτυγμένο το αίσθημα της αυτοπεποίθησης έχει ταυτόχρονα και αυτοεκτίμηση, απολαμβάνει τις επιτυχίες του, δεν ντρέπεται για τα λάθη του, είναι υπερήφανος για τον εαυτό του και δεν απαισιοδοξεί.