Χρήστος Σπίγκος: Ανοικτή επιστολή στον κ. Στέφανο Κασσελάκη

Αξιότιμε κ. Πρόεδρε

Είμαι ένα απλό μέλος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, που επιθυμεί να έχει μια αδιαμεσολάβητη σχέση μαζί σας. Περιορίζομαι στην ιδιότητα του απλού μέλους, γιατί η ιστορία ενός εβδομηντάχρονου στ’ αυτιά ενός κατά πολύ νεότερου ακούγεται βαρετή.

Από την πρώτη στιγμή, που αποφασίσατε να διεκδικήσετε την προεδρία του Κόμματός μας, φάνηκε ότι διαφέρετε από τους κλασικούς πολιτικούς που γνωρίζαμε. Και φυσικά δεν εννοώ τον σεξουαλικό σας προσανατολισμό, για τον οποίο δε μας πέφτει λόγος και άρα περιττή η από μέρους σας υπερπροβολή.

Η πρώτη εικόνα, ομολογουμένως εντυπωσιακή. Νέος, ευειδής, με καλογυμνασμένο κορμί, άριστη γνώση των Ελληνικών, παρά τα περί του αντιθέτου ισχυριζόμενα όταν θέλετε να καλύψετε κάποιο πολιτικό σας ολίσθημα, αγάπη προς την οικογένειά σας, καθαρός και κατανοητός λόγος, αυτοπεποίθηση και υπόσχεση για κάτι διαφορετικό από τα γνωστά, τα πολυδοκιμασμένα και εν πολλοίς αποτυχημένα να δώσουν λύση στα πολυπληθή και πολύπλοκα προβλήματά μας.

Η συνέχεια, ξαφνιάζει και προβληματίζει. Ο ελπιδοφόρος υποψήφιος εκλέγεται πρόεδρος κι από την πρώτη ώρα ακούγεται το σύνθημα «Πρόεδρε άλλαξέ τα όλα». Μια ιαχή που συνοδεύει πάντα τις πρώτες ημέρες των νεοπαγών προέδρων σε όλους τους χώρους. Εσείς, με την αυτοπεποίθηση του επιτυχημένου επιχειρηματία που σας διακρίνει, πιστέψατε ότι είστε έτοιμος να αρχίσετε με αξιοσημείωτη σπουδή τις αναγκαίες αλλαγές σ’ έναν χώρο που δε γνωρίζατε επαρκώς. Ένας κανόνας της Διοίκησης, που εσείς λογικά τον γνωρίζετε, ορίζει ότι πριν από κάθε αλλαγή προηγείται μελέτη της υφιστάμενης κατάστασης. Σε διαφορετική περίπτωση κινδυνεύετε να μετατραπείτε σε άβουλο όργανο «συμβούλων» αγνώστων προθέσεων και αμφίβολων στοχεύσεων. Το αποτέλεσμα ήταν ν’ αρχίσετε να ξενίζετε τους φίλους, να προκαλείτε τους αμφισβητίες και ν’ αρκείστε  σε απροσδιόριστες οπαδικές επευφημίες. Η μεθυστική αδιαμεσολάβητη σχέση με τη βάση μετατράπηκε σε απροκάλυπτο πρόσχημα περιφρόνησης των κομματικών οργάνων, η γραπτή ιστορία του χώρου χαρακτηρίστηκε, με την ασέβεια του ημιμαθούς, ως «σάλτσα πουαρό» και η προβληματισμένη εμπειρία ήλθε εξαιτίας σας σε δεινή θέση, όταν δακτυλοδεικτούμενη από εσάς, επειδή δε σας χειροκροτούσε, την παραδώσατε στην ομαδική χλεύη, η οποία για πρώτη φορά είχε εμφιλοχωρήσει σε συνέδριο της Ανανεωτικής Αριστεράς.

Κύριε Πρόεδρε

Συγγνώμη που δε μπορώ ακόμα να σας προσφωνήσω «σύντροφε Πρόεδρε», και τούτο όχι από κομματική απειθαρχία, αλλά από σεβασμό προς όλες τις κομματικές ηγεσίες που γνώρισα, οι οποίες με δίδαξαν με περισσή πολιτική σοφία να επιδιώκω τη μελέτη και την ελευθεροφροσύνη, ν’ αποφεύγω την προσωπολατρεία, ν’ απεχθάνομαι την επιδειξιομανία, να καταδικάζω τον πολιτικό ναρκισσισμό και να διακρίνω τον οπαδό από τον σύντροφο.

Συγγνώμη που δε μπορώ να μένω απαθής, όταν με προσβλητική μεγαλαυχία αρέσκεστε να δηλώνετε ότι με σκληρή εργασία γίνατε πολυεκατομμυριούχος, και ειλικρινά μπράβο σας, λησμονώντας ότι το σύνολο των εξίσου σκληρά εργαζομένων Ελλήνων συνομηλίκων σας δεν είναι σε θέση να βάλουν ένα κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι τους.

Συγγνώμη που αγωνιώ, βλέποντας να μην επιθυμείτε να ιχνηλατήσετε την ιστορία του Κόμματος, που διατείνεστε ότι αγωνίζεστε να επανέλθει στην εξουσία του τόπου.

Συγγνώμην, αν σας στενοχώρησα.

Με εκτίμηση

Χρήστος Σπίγκος