Δημόσιο forever …
Γράφει ο Χριστόφορος Τουτουντζίδης*
Μετά από 10 χρόνια κρίσης, χρεοκοπίας και τα συναφή πιστέψαμε μεγάλη μερίδα αφελών υπηκόων του Ελλαδιστάν, ότι κάτι θα είχε αλλάξει και πως το Δημόσιο με τις τεράστιες περικοκλάδες του, που απορροφούσε τα πάντα για μισθούς εκατοντάδων χιλιάδων υπαλλήλων και σταματούσε κάθε προσπάθεια για ανασυγκρότηση της χώρας, θα μπορούσε να περιοριστεί.
Άνθρακες ο θησαυρός, καθώς η τελευταία Μεγάλη Ιδέα του Έθνους δηλαδή το Ελληνικό Δημόσιο λίγο λούφαξε, αλλά επιστρέφει δριμύτερο. Απευθύνθηκε στο δικηγορικό μου γραφείο δυστυχής υπήκοος που προσπάθησε να ανοίξει κατάστημα ταχυφαγίου στην οδό Φράγκων στη Θεσσαλονίκη, διότι μετά από δύο και πλέον μήνες περιμένει ακόμα να του απαντήσει η Εφορία Αρχαιοτήτων άρα αν η πινακίδα του καταστήματος του θα έχει 2 ή 3 χρώματα και αν η άθλια οικοδομή του 1960 είναι αρχαιολογικός χώρος ή όχι.
Βλέπεται ο ανίδεος δεν ήξερα ότι στα 200 μέτρα υπάρχουν υπολείμματα του ρωμαϊκού τείχους του Γαλέριου και έτσι οι σύγχρονοι Ιντιάνα Τζόουνς ψάχνουν μνημεία στην πέριξ περιοχή, που στολίζεται από πιάτσες τραβεστί, ναρκομανών και μαγαζιά με ύφος Καμπούλ του Αφγανιστάν. Πήγε ο δικός μου κακομοίρης και σε απόφοιτό της Καλών Τεχνών για να του φτιάξει όμορφη πινακίδα διαστάσεων 1,5 μέτρου, αλλά δεν ήξερα ότι η περιοχή έχει ακοίμητους φρουρούς, αληθινούς πολίτες όχι γραικύλους υπηκόους, που αγρυπνούν για την καλλιτεχνική και αρχαιολογική ισορροπία της περιοχής, αυτής δηλαδή των Δικαστηρίων Θεσ/κης.
Μιλάμε για μια περιοχή χαβούζα, απόπατο από αισθητική άποψη κτιρίων και καταστημάτων που λειτουργούν, αλλά τα δικά τους μάτια έχουν γεμίσει με το κλέος του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων, αλλά και με την σιγουράτζα του μηνιαίου μισθού των 1.400 ευρώ.
Έτσι συνέστησα να αναμείνει στωικά, καθώς εάν επιχειρηθεί νομική αντιπαράθεση θα λυθεί υπέρ των κληρονόμων του πελάτη του, που είναι 45 ετών, διότι ο αμείλικτος πέλεκυς της Δικαιοσύνης αργοπέφτει και θέλει 4-5 χρονάκια να κόψει το γόρδιο δεσμό. Στο ενδιάμεσο ο πελάτης έμφραγμα, ψυχοφάρμακα …θα αργήσει η δικαίωση.
Και στο μυαλό μου έρχεται εκείνος ο απαράδεκτα αιθεροβάμων Κωστής Χατζηδάκης, που αντί αιώνια να απολογείται για την απώλεια της Ολυμπιακής Αεροπορίας με τις ηρωικές καθαρίστριες των 3.500 ευρώ του μήνα, δεν έβαλε μυαλό ούτε από το λιντσάρισμα του το 2010 και ήθελε σώνει και καλά να απλοποιήσει τις άδειες των καταστημάτων το 2012 παίρνοντας αρμοδιότητες από τους φύλακες αγγέλους μας του Δημοσίου.
Έτσι ψήφισε ο ανενδοίαστος νόμο το 2012 και αρχικά κοπήκαν οι «ελέγχοι» (ξέρετε εσείς!), αλλά μετά από 10 χρονάκια και την λήξη συναγερμού οι διατάξεις με «αρμοδιότητες» αυξήθηκαν, λέμε τώρα, και άγρυπνοι φρουροί, κάποιοι αργυρώνητοι, κάποιοι στόκοι, άλλοι εγκλωβισμένοι ξαναμπήκαν στο παιχνίδι.
Το Δημόσιο σιγά επελαύνει και καταλαμβάνει τα άγια χώματα, που έχασε με αίμα και νεκρούς (ας μη ξεχνάμε την θυσία τόσων αθώων υπαλλήλων της ΕΡΤ και το μνημείο τους !).
Καλύτερη υπόμνηση ότι το Δημόσιο is back είναι ότι στις Πανελλαδικές Εξετάσεις οι Σχολές Αστυνομίας και Πυροσβεστικής συγκεντρώνουν τον μαθητικό ανθό της χώρας, κάτι ξέρουν τα βλαστάρια μας από ένστικτο, που βρίσκεται η σωτηρία της ψυχής.
Δημόσιο λοιπόν Forever ………
*Δικηγόρος
