Δημήτρη Νατσιού: «Τ’αθάνατο κρασί του 21»: Ένας «ύμνος» στις «αγέραστες» αξίες που μας δείχνουν και τώρα τον δρόμο
Από τον «Μαχητή του Κιλκίς» εξεδόθη προσφάτως το τελευταίο βιβλίο του δασκάλου, θεολόγου και αρθρογράφου της εφημερίδας Δημητρίου Νατσιού, με τίτλο «Τ’ αθάνατο κρασί του Εικοσιένα» και υπότιτλο «Οι ήρωες του 1821 και τα κατορθώματά τους, 200 χρόνια μετά το θαύμα».
Στο βιβλίο «μιλούν» οι πρωταγωνιστές, οι αθάνατοι ήρωες της Εθνικής Επανάστασης. Ο συγγραφέας καταγράφει άγνωστα, ως επί το πλείστον, επεισόδια και λόγια των αγωνιστών, τα οποία, κατά την πολυετή πείρα του από την μάχιμη εκπαίδευση, τα θεωρεί παιδαγωγικότατα και ευεργετικά και για τους μαθητές. Οι ήρωες του ’21 διδάσκουν, αποτελούν τα αειθαλή πρότυπα γιά όλους μας, εν μέσω μιάς εποχής «σκυβαλοκρατίας».
Όπως σημειώνει στον πρόλογο του βιβλίου: «Το παρόν πόνημα εκδίδεται με αφορμή τα 200 χρόνια από την έναρξη του Ιερού Αγώνα του 1821. Ο τίτλος του, «Τ’ αθάνατο κρασί του Εικοσιένα», είναι από την γνωστή απάντηση του εθνικού μας ποιητή Κωστή Παλαμά, σε ομάδα φοιτητών, που τον επισκέφθηκε τις «μεγάλες μέρες» του Οκτωβρίου του 1940 και του ζήτησε ορμήνειες εν όψει τις μεγάλης εθνικής περιπέτειας. “Αυτό το λόγο θα σας πω, δεν έχω άλλο κανένα, μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του Εικοσιένα”, απάντησε ο ποιητής.
Θα περιμέναμε από το κράτος, το υπουργείο Παιδείας, να μεριμνήσει και να δοθεί στους μικρούς μαθητές ένα ευσύνοπτο αναμνηστικό λεύκωμα για την Εθνική Επανάσταση, αλλά ως συνήθως είναι κατώτερο των περιστάσεων και δέσμιο της κυρίαρχης εθνομηδενιστικής ιδεοληψίας.
Χαρακτηριστικό το επεισόδιο από τον Μάρκο Μπότσαρη, που περιέχεται στο βιβλίο, στην σελίδα 61.
«Όταν η γυναίκα τού Μάρκου Μπότσαρη έμαθε τον θάνατό του, έτυχε να χτενίζει τον γιό της, αγόρι ένδεκα ετών. Άρχισε να μοιρολογεί το χαμένο ήρωά της. Ο μικρός δεν την άφηνε να κλαίει.
«Ο πατέρας», έλεγε, «σκοτώθηκε» για την Πατρίδα, και η ψυχή του πάει στον παράδεισο. Μην κλαις! Να βγάλεις τα μαύρα και να μ’ αφήσεις να πάω στον θείο μου, (τον Νότη Μπότσαρη), να πολεμάω μαζί του. Να μου δώσεις άρματα και άλογο, μπορώ να τα κρατώ. Θέλω να πάρω το αίμα του πατέρα μου…».
Είναι πολύ πιό διδακτικό να διαβάζει ο μικρός μαθητής, στην κρίσιμη και εξοπλιστική ηλικία του δημοτικού γι’ αυτήν την ηρωική αντίδραση του γιού του Μπότσαρη, από τις … συνταγές μαγειρικής και τα λοιπά ανάξια λόγου κείμενα, που φιλοξενούνται στα σχολικά βιβλία.
Το ’21 συγκινεί μικρούς και μεγάλους, οι αγέραστες αξίες του, η δίψα για λευτεριά, η αυτοθυσία των ηρώων, η πίστη και η φιλοπατρία τους, είναι οι οδοδείκτες για να υπερβούμε την σακατεμένη εποχή μας και για να ξαναβρεί ο Ελληνισμός τα πρωτινά του φτερά τα μεγάλα, 200 χρόνια μετά τα θαύμα…..
