Αρθρογραφία

Εμπειρία και διδαχή μέσα από ένα μήνυμα

Καλή χρονιά εύχομαι και εγώ με τη σειρά μου σε όλους τους αναγνώστες του Μαχητή και τις Ημερήσιας. Στο πρώτο κείμενο για αυτή τη χρονιά που ελπίζω να είναι καλύτερη όλων των προηγούμενων, θέλω να μοιραστώ μια εμπειρία, ένα μάθημα ή ένα μήνυμα αν θέλετε που πήρα μέσα από ένα γεγονός. Ή μάλλον ένα ακόμα επιχείρημα υπέρ της παιδικότητας που πιστεύω πως είναι ότι πιο όμορφο να κρατάς, μεγαλώνοντας.
Όπως κάθε χρόνο έτσι και τη φετινή χρονιά στήσαμε τα τραπεζάκια μας στο πεζόδρομο τη παραμονή της Πρωτοχρονιάς και καλέσαμε όλους τους συμπολίτες μας να έλθουν φέρνοντας μας αγαθά όπως ρούχα, τρόφιμα, φάρμακα και παιχνίδια με σκοπό να τα δώσουμε στο σύλλογο πολυτέκνων του νομού μας. Σε αντάλλαγμα της βοήθειας τους και για να ευχαριστήσουμε όλους τους μικρούς μπόμπιρες που βγήκαν με τα τρίγωνα τους από το πρωί, μοιράζαμε συμβολικά μικρά πακετάκια με χριστουγεννιάτικες χειροτεχνίες, μολύβια και καραμελίτσες.
Κάποια στιγμή λοιπόν πλησίασαν δύο κορίτσια των οποίων τα ονόματα δυστυχώς δεν ρώτησα και ελπίζω κάποια στιγμή να τα ξανασυναντήσω. Αφού μας ρώτησαν τι κάναμε και τους εξηγήσαμε, προσφερθήκαμε να τους δώσουμε από ένα πακετάκι. “Θέλουμε να τα αγοράσουμε” είπαν και οι δύο ταυτόχρονα. Χαμογελώντας τους εξηγήσαμε ότι είναι συμβολικά και τα προσφέρουμε δωρεάν. Δεν το δέχθηκαν και αφού μας ρώτησαν τι μαζεύουμε και έχουμε ανάγκη έφυγαν με την υπόσχεση ότι σύντομα θα επέστρεφαν.
Και όντως έτσι έκαναν. Πήγαν στο κοντινότερο σούπερ μάρκετ και αφού γέμισαν από μια σακούλα τρόφιμα η καθεμιά και ενώ είχε αρχίσει να βρέχει αρκετά και εμείς να μαζεύουμε όσα είχαμε συλλέξει, ήρθαν με ένα τεράστιο χαμόγελο και πήραν από ένα ενθύμιο αφού μας άφησαν τα πράγματα. Αυτά τα οποία αγόρασαν από το χαρτζιλίκι τους. Μας ευχαρίστησαν και έφυγαν.
Αυτό για μένα ήταν ένα μάθημα, ήταν ακόμη μια απόδειξη πως αν καταφέρουμε να κρατήσουμε τη παιδικότητα μας μεγαλώνοντας τότε είμαστε ευλογημένοι. Η αξία αυτού του χαρακτηριστικού είναι ανεκτίμητη. Τα κορίτσια αυτά προσέφεραν από τα χρήματα για το καφέ τους, χαμόγελα σε οικογένειες και ανθρώπους που μπορεί να μη γνωρίσουν ποτέ. Και μέσα από αυτή τη προσφορά τους αισθάνθηκαν όμορφα και αυτές. Τη τελευταία μέρα του χρόνου έκαναν μια κίνηση που αν υπάρχει το κάρμα τότε πραγματικά το μέλλον τους επιφυλάσσει πολλά καλά.
Μια κίνηση απλή που όμως κρύβει τόσα πράγματα. Φανερώνει αξίες που έχουν τα κορίτσια από τις οικογένειες τους. Δείχνει συναισθήματα αγάπης και αλληλεγγύης τα οποία είχαν μέσα τους και ήθελαν να εξωτερικεύσουν μέσω της προσφοράς. Δείχνει ότι αν τα παιδιά σε αυτή την ηλικία σκέφτονται έτσι, τότε το μέλλον για τη χώρα μας προβλέπεται πολύ καλό.

Περισσότερα

Δυσαναπλήρωτο κενό….

Πριν πέντε χρόνια, στις 8 Δεκεμβρίου 2019, σύσσωμη η κοινωνία της Αξιούπολης μαζί με δεκάδες συναδέλφους σιδηροδρομικούς και φίλους από […]

ΤΟ ΚΙΛΚΙΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 200 ΧΡΟΝΙΑ

Στον πρόλογο του βιβλίου μου «ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΚΙΛΚΙΣ 1913-1940» σημείωνα: «Εκατό χρόνια μετά την απελευθέρωση του Κιλκίς, η ιστορία της […]

Δείτε ακόμα