Σκέψου έξω από το κουτί
Γράφει ο Αθανάσιος Τατάρογλου
Μια φράση που χρησιμοποιούν πολύ οι φίλοι μας οι Άγγλοι είναι η εξής, «σκέψου έξω από το κουτί». Με τη φράση αυτή θέλουν να δείξουν ότι πρέπει να σκεφτόμαστε με πιο ανοιχτό μυαλό και όχι να ορίζουν τη σκέψη μας λίγες μεταβλητές. Να έχουμε μια πιο σφαιρική αντίληψη των πραγμάτων και να μην βλέπουμε τα πάντα σαν άσπρο – μαύρο. Δεν έχουν όλα τα ζητήματα μόνο δυο πλευρές.
Αυτό με αφορμή τον νέο νόμο που συζητείται στη Βουλή και αφορά το νομοθετικό πλαίσιο που θέλει η κυβέρνηση να βάλει στις πορείες. Αρχικά να πούμε ότι είναι απαράδεκτο να ακούγονται μέσα στη βουλή φράσεις, όπως του κ. Τσακαλώτου για το ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχει ευθύνη για κάτι που συμβαίνει σε μια πορεία και δεν μπορούμε θεωρητικά να ελέγξουμε. Ευθύνη υπάρχει παντού και στη δημοκρατία ξεκινάει και τελειώνει στους πολίτες που ψηφίζουν. Είναι τραγικό να μην αποδίδεται, γιατί οδηγεί στη στασιμότητα σε ένα βούρκο παράνομων ή ανήθικων πράξεων όπου κανένας δεν τιμωρείται κι έτσι δεν αποδίδεται δικαιοσύνη με αποτέλεσμα να επαναλαμβάνονται αυτές οι πράξεις.
Να σκεφτούμε όμως λίγο έξω από το κουτί κι εμείς. Μέχρι τώρα σαν επικρατούσα συνθήκη στο μυαλό μας είναι πως διαδηλώνουν κατά κύριο λόγο οι αριστεροί ενώ οι δεξιοί όχι και για αυτό θέλουν να «καταργήσουν» τις πορείες. Επίσης επικρατεί η άποψη πως στις πορείες υπάρχει ο κίνδυνος να μπουν μπαχαλάκηδες, άσχετοι και να κάνουν ζημιές. Σωστά μέχρι εδώ; Ε λοιπόν δεν είναι έτσι επειδή πάει έτσι. Το να διαδηλώνεις είναι συνταγματικό δικαίωμα, όχι μόνο για τους αριστερούς, μα για όλους. Κι αν εγώ δεν πήγαινα σε κάποια πορεία δε σημαίνει ότι υπάρχει κάτι στο DNA μου, απλά φοβόμουν.
Ας κάνω έναν παραλληλισμό σε αυτό το σημείο. Στα γήπεδα τα τελευταία χρόνια υπάρχουν οπαδοί και φίλαθλοι μόνο της γηπεδούχου ομάδας. Φυσιολογικό; Ανάλογα την οπτική. Ναι, από τη στιγμή που γινόταν επεισόδια παλαιότερα μεταξύ οπαδών των αντιπάλων ομάδων αλλά όχι αν σκεφτείς ότι αν δεν γινόταν επεισόδια και έπαιζε η ομάδα μου ως φιλοξενούμενη κοντά στο τόπο μου θα μπορούσα να πάω να απολαύσω τον αγώνα, ακόμη και με την οικογένεια μου.
Έτσι λοιπόν και με τις πορείες. Είναι και δικό μου δικαίωμα να διαδηλώνω, άσχετα αν πιστεύω ότι δεν είναι και η πιο δημιουργική μορφή διαφωνίας. Φοβάμαι όμως, όλους αυτούς που επικαλείστε πως δεν τους γνωρίζετε αλλά ξέρετε πως πάντα θα μπουν και θα «χαλάσουν» μια πορεία, προκαλώντας επεισόδια. Και λόγο αυτών που χαλάνε τις πορείες, δεν φαίνεται να θέλετε και πολύ να τις φτιάξετε. Μήπως σας βολεύει; Κι αν όχι γιατί δεν περιφρουρείτε τις πορείες σας για να μην σας τις χαλάνε; Και μη μου πείτε πως δεν είναι δική σας δουλειά η περιφρούρηση, γιατί θα γελάνε όλοι στον Περισσό. Ή αφήστε την αστυνομία να το κάνει.
Σκεφτείτε έξω από το κουτί λοιπόν γιατί δυστυχώς η κοινωνία μας χρειάζεται πολλούς νόμους για να λειτουργήσει αρμονικά, και γράφω δυστυχώς γιατί όταν στη δημοκρατία χρειάζονται τόσοι πολλοί νόμοι κάτι δεν πάει καλά με τους πολίτες της. Πάμε να κάνουμε ένα βήμα προς τα αυτονόητα. Να θεωρούμε ότι όλοι θα μπορούμε να πηγαίνουμε σε ένα γήπεδο ή μια πορεία χωρίς να φοβόμαστε μήπως δεν γυρίσουμε σπίτι. Ας εξαλείψουμε το χαρακτηρισμό ειρηνική μπροστά από τη λέξη πορεία. Θα έπρεπε να είναι περιττός.
Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα άρθρα μου, πατήστε εδώ.
Μπορείτε να υποστηρίξετε τη δουλειά μου, κάνοντας κλικ παρακάτω.
