«Σε κίνδυνο η δημόσια υγεία όσο δεν λαμβάνονται μέτρα γιά το νερό»

Η ποιοτική και ποσοτική κατάσταση των υδατικών πόρων της περιοχής του δήμου Κιλκίς, η στην τροφοδότηση με νερό των συνδημοτών, στα χωριά Δίβουνο, Τέρπυλλο και Μεταξοχώρι καθώς και η κατάσταση της περιοχής της Πικρολίμνης, ως προς το πόσιμο νερό, απετέλεσαν σημεία παρεμβάσεων, του συνδυασμού της ελάσσονος μειοψηφίας «Αλλά…ΖΩ» κατά την συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλιου Κιλκίς της Δευτέρας 1.12.14.
Στο σχετικό ενημερωτικό δελτίο αναφέρονται και τα εξής:
«….Σε ό,τι αφορά στην ποσοτική κατάσταση δεν μπορούμε ασφαλώς να είμαστε ικανοποιημένοι, μιας και όλοι γνωρίζουμε πως αυτή είναι οριακή. Αν μάλιστα θελήσουμε να κάνουμε μια πρόβλεψη για το μέλλον, τότε δεν μπορούμε παρά να ανησυχούμε σοβαρά. Δύο παράγοντες, αλληλοεξαρτώμενοι ως ένα βαθμό, επιδεινώνουν την κατάσταση: Η ήδη συμβαίνουσα κλιματική αλλαγή και η υπαρκτή απειλή της ερημοποίησης του τόπου μας.

Για την κλιματική αλλαγή δεν μπορούμε βεβαίως να κάνουμε πολλά ως δήμος. Μπορούμε, όμως, να κάνουμε αρκετά για να επιβραδύνουμε ή και να αποτρέψουμε την επαπειλούμενη ερημοποίηση, αρκεί να μην την θεωρήσουμε, όπως δυστυχώς κάποιοι, ως δήθεν παραμύθι.

Αν κάνουμε μια αναδρομή θα διαπιστώσουμε ότι το ζήτημα της ερημοποίησης στη χώρα μας έχει απασχολήσει όλη την επιστημονική κοινότητα τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας. Ενδεικτικά λοιπόν αναφέρουμε ότι:
-Το 2001 η Ελληνική Επιτροπή Καταπολέμησης της Ερημοποίησης αναφέρει ότι το 35% του ελλαδικού χώρου χαρακτηρίζεται ως υψηλού κινδύνου ερημοποίησης, το 49% ως μετρίου κινδύνου και το 16% ως χαμηλού κινδύνου ερημοποίησης. Στην κατηγορία υψηλού κινδύνου κατατάσσει και την περιοχή του Κιλκίς.
-Το 2006 η Εθνική Επιτροπή Ερημοποίησης συμπεριέλαβε σε ειδικό χάρτη περιοχών που κινδυνεύουν από ερημοποίηση το Κιλκίς μαζί με την Λέσβο, την Κρήτη, την Νάξο και την Αργολίδα. Την ίδια εποχή ο Ν. Συλαίος, καθηγητής εφαρμοσμένης εδαφολογίας στο Αριστοτέλειο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης αναφέρεται στις συνέπειες της ερημοποίησης που συνίστανται σε υποβάθμιση των εδαφών, αποδόμηση γεωργικών και δασικών εκτάσεων, με αποτέλεσμα τον περιορισμό παραγωγής προϊόντων για την επιβίωσή μας, κάτι που βιώνουμε ήδη στην περιοχή μας.
-Το 2012 ο τότε υφυπουργός αγροτικής ανάπτυξης κ. Δριβελέγκας, ανακοίνωσε ότι σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες ο νομός Κιλκίς συμπεριλαμβάνεται στις έξι πρώτες περιοχές που κινδυνεύουν από ερημοποίηση μαζί με την Κρήτη, την Λέσβο, τα νησιά Κεντρικού Αιγαίου και τη λοφώδη περιοχή της Κεντρικής Θεσσαλίας.
Τα ίδια στοιχεία μας δίνουν μετά από μελέτες το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το Α.Π.Θ., το πανεπιστήμιο της Μπαζιλικάτα στη Ν. Ιταλία κ.α.
Σε ό,τι αφορά την ποιοτική κατάσταση των υδατικών πόρων, ειδικότερα των επιφανειακών (Γαλλικός ποταμός), πρόσφατη είναι, για όσους παρακολούθησαν την ημερίδα της ΔΕΥΑΚ στο συνεδριακό κέντρο Κιλκίς στης 18 Νοεμβρίου 2014, η πολύ κακή εικόνα που προέκυψε ως αποτέλεσμα από την διεπιστημονική μελέτη του Α.Π.Θ. Αλλά και τα υπόγεια νερά παρουσιάζουν σημαντικά προβλήματα ποιότητας, γνωστά σε όλους.
Ο καθηγητής κ, Φυτιάνος, διευθυντής του εργαστηρίου ρύπανσης περιβάλλοντος του Α.Π.Θ. αναφέρεται στην παρουσία αυξημένων ποσοτήτων του γνωστού καρκινογόνου αρσενικού στο νερό, τόσο στην περιοχή του δήμου Παιονίας όσο και στη περιοχή του δήμου Κιλκίς. Ιατροί του νοσοκομείου Γουμένισσας αναφέρουν αύξηση της νόσου του καρκίνου ακόμα και σε μικρά παιδιά που διαβιώνουν στην αντίστοιχη περιοχή.

Η απάντηση τόσο εκ μέρους του δημάρχου κ. Σισμανίδη, όσο και του προέδρου του ΔΣ κ. Τσογγίδη, είναι ότι «δεν υπάρχει κανένα σχέδιο αντιμετώπισης του προβλήματος, όλα αυτά αποτελούν υπερβολές και τραβηγμένες καταστάσεις και δεν χρειάζεται να πανικοβάλουμε τον κόσμο».

Πάνω από ένας χρόνος έχει περάσει από τότε που η διοικούσα αρχή του δήμου Κιλκίς με τον διευθυντή της ΔΕΥΑΚ κ. Αβραμίδη, είχαν ανακοινώσει επίσημα στους συνδημότες μας που ζουν στα χωριά των Κρουσίων (Τέρπυλλο, Διπόταμο, Δίβουνο), ότι το νερό τους είναι ακατάλληλο και μη πόσιμο λόγω υψηλής συγκέντρωσης αρσενικού, έτσι όπως είχαν δείξει οι επανειλημμένοι εργαστηριακοί έλεγχοι από τον Σεπτέμβριο του 2013.
Εδώ το πρόβλημα δεν είναι απλό, υπάρχει άμεση σοβαρότατη απειλή για τη δημόσια υγεία και κάθε καθυστέρηση στη εξεύρεση λύσης μπορεί να στοιχίσει ζωές.
Υπήρξαν πολλές υποσχέσεις ότι θα γίνουν τα κατάλληλα έργα και ότι το πρόβλημα θα λυθεί σύντομα. Ωστόσο η λύση έρχεται μόνο από τον ουρανό, καθώς για καλή μας τύχη όποτε βρέχει, μειώνεται η συγκέντρωση του αρσενικού στο νερό τους.
Επί του θέματος, τοποθετήθηκε και ο κ. Σημαιοφορίδης πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου Τερπύλλου, ο οποίος τόνισε ότι το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό για την περιοχή και ο κίνδυνος να μείνουν χωρίς νερό είναι μεγάλος, καθώς τροφοδοτούνται από μια μόνο γεώτρηση, αυτήν του Γερακαριού. Εκπρόσωπος του συλλόγου Διβουνιωτών κατά την πρόσφατη ημερίδα της ΔΕΥΑΚ σχετικά με το νερό τόνισε επίσης ότι οι κάτοικοι δε μπορούν να κάνουν άλλο υπομονή με αυτό το θέμα.
Η απάντηση του διευθυντή της ΔΕΥΑΚ κ. Αβραμίδη, ήταν ότι το θέμα σκοντάφτει στο δασαρχείο και στην αρχαιολογική υπηρεσία.
Σε επικοινωνία όμως, που είχαν οι δυο αιρετοί του «Αλλά…ΖΩ» Ι. Ρούσσου και Α. Αντωνιάδου με τον Δασάρχη κ. Πολιτίδη, διαπίστωσαν ότι οι δυο αρμόδιες υπηρεσίες, έχουν απαντήσει εγγράφως και θετικά στο αίτημα της ΔΕΥΑΚ (Αριθμ. Πρωτ. ΙΣΤ΄ΕΠΚΑ/Α/10754 από 07/10/14 και Αριθμ. Πρωτ. : 13786 από 22/10/2014) τηρώντας βεβαίως τις νόμιμες διαδικασίες.

Το ερώτημα είναι γιατί δεν έχει γίνει όλη η διαδικασία έτσι ώστε να έχουν τα χωριά μας νερό;
Δημιουργούνται εύλογα ερωτήματα μήπως αυτή η καθυστέρηση αποσκοπεί σε κάτι, τι άραγε;
Γιατί η διοικούσα αρχή κλείνει τα μάτια σε ένα τόσο σοβαρό θέμα, την ίδια στιγμή που θα έπρεπε να πάρει μέτρα για να αντιμετωπίσει την κατάσταση τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα;

Τα αίτια που έχουν προκαλέσει αυτά τα προβλήματα κατά τους ειδικούς ποικίλουν. Όπως η σύσταση του εδάφους, η φτωχή βλάστηση, η κακή ποιότητα του εδάφους λόγω κακής χρήσης του από τους γεωργούς, η μονοκαλλιέργεια των σιτηρών(σκληρών), οι κλιματολογικές συνθήκες, οι πυρκαγιές κ.α.
Καλούμε λοιπόν, όλους τους συνδημότες μας να δράσουμε συλλογικά και να συμπαρασταθούμε στα χωριά μας, που παραμένουν για πάνω από ένα χρόνο χωρίς νερό.
Καλούμε τις αρχές της τοπικής αυτοδιοίκησης να λάβουν μέτρα, με την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του γεωργικού πληθυσμού για την αλλαγή των καλλιεργητικών πρακτικών, με τον έλεγχο των γεωτρήσεων, με δασώσεις και με την συγκρότηση στρατηγικού σχεδίου διαχείρισης σε συνεργασία με τους κατάλληλους φορείς και με ομάδες επιστημόνων.

Το σίγουρο είναι ότι υπάρχουν λύσεις, οι οποίες όμως πρέπει να τεθούν σε άμεση εφαρμογή. Το θέμα είναι, πολιτική βούληση υπάρχει;
Η απάντηση που δόθηκε από την διοικούσα αρχή στο δημοτικό συμβούλιο, ήταν δυστυχώς αρνητική».