Αρθρογραφία

Μου επιτρέπεις;

Γράφει ο Αθανάσιος Τατάρογλου

Είναι ουσιώδης και σημαντική η επανάσταση των γυναικών στο Ιράν με αφορμή την δολοφονία της 22χρονης Μαχσά Αμινί, επειδή δεν φορούσε σωστά την μαντίλα της. Μπορεί να μας φαίνεται κάτι μακρινό γιατί εκεί κυβερνούν καθεστώτα και εμείς είμαστε χρόνια μπροστά, αλλά ακριβώς την ίδια επανάσταση προσπαθεί να κάνει και ο δυτικός κόσμος με το κίνημα «ελευθερώστε τη θηλή». Αν το έχετε ακούσει χαίρομαι, αν δεν το έχετε ακούσει επιτρέψτε μου να αναφερθώ.

Το κίνημα «Φρι δε νιπλ» έγινε αρκετά πιο μεγάλο με την πολιτική των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, η οποία φυσικά καθρεφτίζει την κοινωνία μας, που αφορά την απαγόρευση εμφάνισης της γυναικείας θηλής, σε αντίθεση με την ανδρική που δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο. Η μαντίλα πρέπει να φοριέται από τις γυναίκες για να μην προκαλούν τους άνδρες. Το ίδιο και η γυναικεία θηλή. Έχει σεξουαλικοποιηθεί παρόλο που είναι και σύμβολο μητρότητας. Ερεθίζει τους άνδρες που την βλέπουν και άρα ως λογικό επόμενο πρέπει να απαγορευτεί. Κάπως αρχίζετε να διακρίνετε ομοιότητες;

Στην ταινία κινουμένων σχεδίων, «Στον αγώνα για το ψωμί», βλέπουμε την ιστορία ενός μικρού κοριτσιού, της Παρβάνα, του οποίου απαγάγουν τον πατέρα, το 2001 όταν οι Ταλιμπάν καταλαμβάνουν το Αφγανιστάν. Το κορίτσι αναγκάζεται να ντυθεί αγόρι ώστε να καταφέρει να τον ελευθερώσει. Σε αυτή την ταινία, που αξίζει να δείτε, υπάρχει ένα στιγμιότυπο όπου οι Ταλιμπάν της φωνάζουν ότι πρέπει να είναι καλυμμένη ευπρεπώς γιατί δεν φορούσε σωστά τη μαντίλα της, για να πάρει την απάντηση από τον συγγενή της πως «ίσως θα ήταν καλύτερα να μην την κοιτάτε».

Και σε αυτό ακριβώς το σημείο είναι η λύση στο πρόβλημα. Ποιος έχει το πρόβλημα όμως; Σίγουρα όχι οι γυναίκες. Το πρόβλημα το έχουν οι άνδρες που επιβάλλουν στις γυναίκες να φοράνε χιτζάμπ και στηθόδεσμο γιατί «ερεθίζονται». Με την ίδια λογική, αν στο μέλλον μαζευτούν αρκετοί άνθρωποι που σιχαίνονται το πράσινο χρώμα και βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας, θα μπορούσαν να νομοθετήσουν ώστε να μη φοράει κανείς πράσινο μπλουζάκι. Σας φάνηκε ευτελής η παρομοίωση; Λογικό. Είναι γιατί το ίδιο ευτελής είναι και η αφορμή του να υποχρεώνεις έναν άνθρωπο να κάνει κάτι επειδή εσύ έχεις ένα πρόβλημα. Σε περίπτωση που ακόμη δεν έχετε σκεφτεί τη λύση, αυτή είναι πως αυτός που έχει το πρόβλημα πρέπει δουλεύοντας με τον εαυτό του να το λύσει. Η συνεισφορά ενός ψυχολόγου θα είναι καταλυτική.

Ας λύσουμε λοιπόν ο καθένας μας τα προβλήματα του και ας μην τα «φορτώνουμε» σε άλλους στην κοινωνία. Έτσι και μόνο έτσι θα ζήσουμε ελεύθεροι και εμείς και εκείνοι, όλοι μαζί ενωμένοι.

Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα άρθρα μου, πατήστε εδώ.


Μπορείτε να υποστηρίξετε τη δουλειά μου, κάνοντας κλικ εδώ

Buy Me a Coffee at ko-fi.com

Περισσότερα
Δείτε ακόμα

Φωτοσχόλιο

Συνάντηση Σούλη Καζαντζίδη με Βαγγέλη Μαρινάκη

Δεν είναι ασυνήθιστα πολλά;

Ο δήμος Παιονίας αποφάσισε την ανάθεση συγγραφής του ιστορικού λευκώματός του στον καταλληλότερο γι’ αυτόν τον σκοπό ερευνητή και συγγραφέα, […]