Κανένα παιδί δεν φταίει για προβλήματα, που του μεταφέρουν οι «μεγάλοι»
Αφορμή για τις παρακάτω γραμμές αποτέλεσε η παγκόσμια ημέρα κατά της κακοποίησης των παιδιών η ο οποία κάθε χρόνο τιμάται στις 19 Νοεμβρίου. Δεν θα αναλωθώ αναφέροντας στατιστικά και αριθμούς που αφορούν σε κακοποιημένα παιδιά γιατί όλοι μας, και αυτό είναι θλιβερό, έχουμε δει να αντιμετωπίζονται σαν ιδιοκτησία και να τα μεταχειρίζονται με τον χείριστο τρόπο.
Πέρα από τα παιδιά στην Αφρική που πεινάνε και τα παιδιά στα φανάρια που τα εκμεταλλεύονται, υπάρχουν και εκείνα τα παιδιά που φαινομενικώς περνάνε καλά. Οι δύο πρώτες κατηγορίες παιδιών αποτελούν ένα ξεχωριστό θέμα από μόνες τους και εκεί πρέπει να μεριμνήσουν οργανώσεις και κυβερνήσεις. Για την τρίτη κατηγορία παιδιών τα οποία βασανίζονται καθημερινώς μπορούμε να μεριμνήσουμε εμείς.
Προφανώς δεν νομίζω να περιμένατε από έναν άνθρωπο 25 χρονών να σας πει πως θα το κάνετε. Θα πρέπει να ξέρετε. Για αυτό γίνατε γονείς. Το θέμα είναι γιατί δεν το κάνετε; Γιατί πρέπει να βγάζετε τα απωθημένα σας στα παιδιά και να ξεσπάτε σε εκείνα ; Πόσα προβλήματα μπορεί να κουβαλάς για να φέρεσαι έτσι σε έναν άνθρωπο που όχι μόνο σε έχει ανάγκη και εξαρτάται από εσένα, αλλά και που είναι πιο ευαίσθητος και πιο αδύναμος από εσένα; Αν το να είσαι ζωόφιλος θεωρείται δείγμα πολιτισμού μιας κοινωνίας, τότε να μεγαλώνεις σωστά τα παιδιά αποτελεί θεμέλιο της κοινωνίας αυτής.
Και αν πιστεύεις ότι τα γράφω υπερβολικά ξανασκέψου αυτές τις γραμμές την επόμενη φορά που θα σηκώσεις παντόφλα για να τρομάξεις ή να χτυπήσεις το παιδί σου επειδή κάνει φασαρία. Κάνει φασαρία για να σου τραβήξει την προσοχή και να ασχοληθείς μαζί του. Διότι το έχεις παραμελήσει. Σκέψου αυτές τις γραμμές την επόμενη φορά που θα το χαστουκίσεις επειδή έσπασε ένα ποτήρι από την εξάδα. Σκέψου καλά τι ψυχολογική ζημιά κάνεις στο παιδί στέλνοντας το τιμωρία στο δωμάτιο του κλεισμένο, μόνο του. Διότι αν εσύ έχεις πρόβλημα δεν σου δίνει κανείς το δικαίωμα να το μεταφέρεις και στο παιδί σου.
Θα πρέπει λοιπόν για να μην αλλοιώσεις την ψυχή και τον χαρακτήρα του παιδιού σου να ζητήσεις βοήθεια, είτε από ψυχολόγο, είτε από κάποια οργάνωση, είτε από οτιδήποτε θα βοηθήσει εσένα να γίνεις καλά και έτσι να μεγαλώσεις σωστά το παιδί σου. Διότι αν δεν το κάνεις τότε εκτός από το κακό που θα κάνεις στο παιδί σου, τραυματίζοντας το ψυχολογικά ή στρέφοντας το σε πράξεις και ουσίες που δεν θα ευχόσουν ούτε στον εχθρό σου να υποστεί, θα το μετανιώσεις και για έναν ακόμη λόγο. Θα χάσεις το σεβασμό από το παιδί σου όταν πλέον εσύ θα το έχεις ανάγκη, για να σε φροντίσει, να σε πάει στην τουαλέτα όταν δεν θα σε σηκώνουν τα πόδια σου, να σου φέρει τα χάπια σου και να σε φροντίσει όταν πλέον θα γεράσεις και θα συμπεριφέρεσαι σαν μικρό παιδί αφού δεν θα μπορείς να κάνεις τίποτε μόνος σου.
Αν λοιπόν δεν του φερθείς εσύ σωστά και δεν του δώσεις τις απαραίτητες αρχές και αξίες και απλώς του μεταφέρεις τα δικά σου ψυχολογικά προβλήματα, τότε και εκείνο θα μεγαλώσει έχοντας αυτά στη ψυχή του. Και άρα θα σου φερθεί σύμφωνα με αυτά που εσύ του <<δίδαξες>>. Όχι από εκδίκηση, αλλά διότι και εκείνο θα είναι πλέον τραυματισμένο.
