Καλοκαίρι και μπάλλα μας κάνουν …μια παρέα

EuΕίμαι πολύ χαρούμενος που αυτός ο μήνας και γενικά το φετινό Καλοκαίρι έχει μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις και πολύ ποδόσφαιρο. Πάντα ανυπομονούσα για τέτοιες βραδιές ατελείωτης μπάλας και σχολιασμού με καλή παρέα και φαγητό.

Πάντα αυτές οι βραδιές μου θυμίζουν όταν το 2004, πιτσιρίκια τότε, βαφόμασταν στα χρώματα της γαλανόλευκης, παίρναμε κασκόλ, σημαίες και ότι άλλο είχαμε και απεικόνιζε την ελληνική μας σημαία και πηγαίναμε από νωρίς να πιάσουμε καλό τραπέζι για να δούμε την επίσημη αγαπημένη μας να καταφέρνει το ακατόρθωτο. Κάθε αγώνας και μια τεράστια χαρά που φτάναμε ως εκεί. Δεν είχαμε απαιτήσεις, ήμασταν ευτυχισμένοι για κάθε βήμα και πανηγυρίζαμε με κάθε πρόκριση ως να ήταν ο τελικός. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα πρωτοσέλιδα των αθλητικών εφημερίδων τότε με τους ευφάνταστους τίτλους και τα τεράστια γράμματα. Ακόμη τις έχω φυλαγμένες.

Το πιό σημαντικό, όμως, είναι ότι μαζευόμασταν παρέα. Στην αρχή με τους φίλους για να δούμε το ματς και μετά γινόμασταν ένα με όλους τους θαμώνες του μαγαζιού σε κάθε φάση του αγώνα. Και όταν ο διαιτητής σφύριζε τη λήξη, γινόμασταν ένα όλη η πόλη και δίναμε ραντεβού στη πλατεία Ειρήνης χωρίς να το έχουμε προγραμματίσει ποτέ. Όλοι ξέραμε όμως ότι θα πάμε εκεί για να γιορτάσουμε.

Αυτή είναι η μαγεία του ποδοσφαίρου. Στενοχωριέμαι που δεν βλέπω την εθνική μας στα γήπεδα της Γαλλίας αλλά χαίρομαι γιατί απολαμβάνουμε ποδόσφαιρο. Και κάνουμε τις προβλέψεις μας, και παραγγέλνουμε πίτσες και διαφωνούμε για το ποιος είναι παλτό και ποιος κορυφαίος παίκτης. Και όχι μόνο εντός Ευρώπης αλλά και εκτός. Διότι έχουμε από αργά το μεσημέρι μέχρι αργά το βράδυ το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου και μετά, το ξημέρωμα, ακολουθούν οι αγώνες του αμερικανικού πρωταθλήματος. Γιούρο (Euro) και Κόπα Αμέρικα (Copa America) προσφέρουν συγκινήσεις και ευκαιρίες για ωραία βράδια με φίλους και φυσικά πίτσες!
Και μετά έρχονται και οι Ολυμπιακοί Αγώνες, που εκεί βλέπεις τόσα διαφορετικά αθλήματα και τόσους πρωταθλητές που δεν ξέρεις ποιον να πρωτοθαυμάσεις, αν και παλαιότερα ήταν πιο αγνά τα πράγματα.

Πιο καθαρά. Ωστόσο πάντα θα συγκινούμαστε όταν ακούμε τον εθνικό μας ύμνο ή όταν βλέπουμε Έλληνα στο βάθρο.
Αν αυτό δεν είναι μαγεία τότε τι; Αν αυτό δεν είναι ευκαιρία για ατελείωτες βραδιές θεάματος και παρέας τότε ποια είναι; Βγείτε είτε στα μαγαζιά είτε στα μπαλκόνια, προσκαλέστε τη παρέα, παραγγείλτε πίτσες και ανοίξτε τις τηλεοράσεις διότι… αρχίζει το ματς και τέτοιες συγκινήσεις τις έχουμε ανάγκη. Ακούς Ελλαδάρα μας;