«Καύσιμο» γιά κίνηση προς τα εμπρός… μια συγγνώμη!

Αλέξη, σήμερα θέλω να απευθυνθώ σε εσένα. Και θέλω να σου υπενθυμίσω, ότι, τώρα που σιγά-σιγά φαίνεται η χώρα να επανέρχεται στη πρότερη κανονικότητα της, χρωστάς κάτι. Χρωστάς μερικές συγγνώμες, για να μπορείς να προχωρήσεις έτσι όπως διάλεξες να κάνεις, έχοντας στο πλευρό σου ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων και της Βουλής. Αλλιώς κινδυνεύεις να κουβαλάς για πάντα την «ταμπέλα» του πιό «ό,τι να ναι και όπου βγάλει» πολιτικού. Του πιο επικίνδυνου ή και ριψοκίνδυνου ανώριμου πρωθυπουργού, που εντός συνόρων βρίζει τους εταίρους και λέει, ότι ψηφίζει κάτι που δεν θέλει, και έξω διαπραγματεύεται με αυτούς που βρίζει και τους αντιπροτείνει «βελτιωμένα» τα μέτρα, που αυτοί του πρότειναν.

Είσαι σατανάς μεγάλος. Ουάου.

Κατ’ αρχάς πρέπει να ζητήσεις συγγνώμη από τον κόσμο που σε πίστεψε. Και όχι μια αλλά δύο φορές. Και συνεχίζει να σε πιστεύει. Σε πίστεψε όταν του υποσχέθηκες στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, κοντά στα 12 δισ. παροχές. Σε πίστεψε όταν προεκλογικώς σε είδε να γίνεσαι Χριστιανός Ορθόδοξος. Σε πίστεψε, όταν του είπες ότι θα σκίσεις το «μνημόνιο» και ότι θα το καταργήσεις με ένα νόμο και ένα άρθρο. Αισθάνθηκε ελπίδα, όταν του είπες, ότι ό,τι χειρότερο έχει γίνει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είναι ο ΕΝΦΙΑ, τον οποίο εσύ θα καταργούσες αμέσως. Σε πίστεψε και σε ψήφησε, όταν δεν του είπες ότι είσαι το νέο ΠΑΣΟΚ αλλά η «Πρώτη φορά Αριστερά».

Και πέντε μήνες εσύ είπες, ότι περισσότερο διαπραγματευόσουν και λιγότερο κυβερνούσες. Διαπραγματευόσουν με την δεύτερη δική σου χειρότερη επιλογή μετά την Ζωή Κωνσταντοπούλου, τον Γιάννη με ένα «Ν». Αποδείχθηκε επικίνδυνος και παρτάκιας, και εσύ πάλι ένα «έκανα λάθος» δεν είπες. Καλά για στην Ζωή δεν θα αναφερθώ καν, διότι η Ιστορία έχει φυλαγμένη για εκείνη μια μεγάλη μαύρη σελίδα γεμάτη με ντροπιαστικά πράγματα.

Πέντε μήνες σκληρής διαπραγμάτευσης όπως έλεγες κατέληξαν σε πράγματα, τα οποία εσύ και ο ανεύθυνος Γιάνης με ένα «Ν» γνωρίζατε πού θα κατέληγαν, αν δεν έκλεινε η συμφωνία και επαληθευτήκατε δυστυχώς με τον χειρότερο τρόπο. Οι θεσμοί παύλα εκβιαστές παύλα «Τριμερής» είδαν μια κυβέρνηση και έναν πρωθυπουργό που μιλάνε με τα χειρότερα λόγια για αυτούς μέσα στην χώρα τους και ύστερα βγαίνουν έξω και ζητούν λεφτά. Και άλλα λεφτά. Και χωρίς πολλές-πολλές δεσμεύσεις. Ούτε από εκείνους ζήτησες συγγνώμη Αλέξη. Μήπως και αλλάξει λίγο η οπτική τους και σταματήσουν μερικοί Σωυμπλέδες να φέρονται σαν επαγγελματίες τοκογλύφοι.

Και ύστερα ήρθε το δημοψήφισμα και έλαβες ξεκάθαρη θέση υπέρ του «όχι», σε ερώτηση που δεν υφίστατο. Και μου έδωσες την επιλογή να πω «Ναι» ή «Όχι» αλλά με είπες συνένοχο που ψήφισα «Ναι» παρ’ όλο που εσύ μου έδωσες την επιλογή να αποφασίσω για κάτι, που θα έπρεπε ήδη να έχεις κάνει εσύ. Ευφυνόφοβος ή απλώς καλός «μασσέρ» της κοινοβουλευτικής σου ομάδας; Ό,τι και να είναι, ούτε σε εμένα είπες συγγνώμη. Σε εμένα τον συνένοχο του «Ναι» της καταστροφής, που μου ζητούσες την επόμενη του δημοψηφίσματος να είμαι μια γροθιά με όλους τους Έλληνες. Μια γροθιά που φρόντισες να μου δώσεις στιγματίζοντας με. Και ύστερα σε πείραξαν τα «κανάλια», που πήραν θέση στο δημοψήφισμα. Εσύ που είσαι πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων;

Τουλάχιστον έκανες στην άκρη το «λόμπυ» της δραχμής και της γραφικότητας. Βεβαίως και εκείνους τους χρωστάς μια συγγνώμη. Σε πίστεψαν ότι μαζί θα πηγαίνατε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα και ονειρεύονταν, ότι εσύ, ως άλλος Σημίτης, θα πήγαινες στο ATM (αν υπήρχε) να έβγαζες το πρώτο δεκαχίλιαρο, όταν πηγαίναμε στην δραχμή. Ευτυχώς υπήρχε η αντιπολίτευση, όταν το κίνημα των «Δραχμίστας» σε πρόδωσε.

Και σε αυτούς χρωστάς μια συγγνώμη, Αλέξη. Στην αντιπολίτευση των Γερμανοτσολιάδων, που όσο εσύ έκανες την πιό μικρή και τραγική επανάσταση στην Ιστορία της Ελλάδας ωσάν άλλος Μεταξάς, όπως έλεγαν οι σύντροφοι σου, εκείνοι στάθηκαν δίπλα σου, προειδοποιώντας σε για τα χειρότερα, βοηθώντας σε στην Ευρώπη να ανακτήσεις την εμπιστοσύνη που κανείς δεν σου είχε, και φυσικά ψηφίζοντας και στηρίζοντας σε χωρίς να έχεις δεδηλωμένη και χωρίς καμμία πρόταση για εκλογές. Και όλα αυτά ενώ τα παιδιά της δραχμής συνέχιζαν την επανάσταση του «Όχι». Εκεί έφτασες, Αλέξη! Να λένε αριστεροί ότι η χώρα πήγε μπροστά λέγοντας «Όχι» και να φέρνουν ως παράδειγμα τον Μεταξά. Μόνο που εκείνος το είπε μόνος του και ήταν δικτάτορας. Θα μου πεις, βεβαίως, ότι και ο Ψινάκης το ίδιο είχε πει για τον Ρουβά. Ότι έχτισε την σταδιοδρομία του λέγοντας όχι.

Εσύ, όμως, να ξέρεις ότι έτσι σταδιοδρομία ηγέτη δεν κάνεις. Καταχειροκροτούμενος στο Ευρωκοινοβούλιο από τα άκρα και ακούγοντας αλήθειες, που περιφρονούσες, από όλους τους υπόλοιπους, προκοπή δεν θα δεις, ούτε εσύ ούτε η χώρα. Υπάρχουν εκεί έξω συμφέροντα, Αλέξη, και όλοι αυτά εξυπηρετούνται, είτε για προσωπικούς είτε για εθνικούς λόγους. Εσύ μπορείς να υπηρετήσεις τα συμφέροντα της χώρας μας ή θα συνεχίσεις να πέφτεις από τα σύννεφα, παρασέρνοντας μαζί σου και την Ελλάδα;

Κάνε τις μεταρρυθμίσεις, που πρέπει να γίνουν για να αλλάξει, επί τέλους, αυτή η χώρα ρότα, διότι τώρα είναι η πιο κατάλληλη στιγμή. Έχεις και υποστήριξη και ανοχή. Αλέξη, ζήτα συγγνώμη και προχώρει, και όλοι είναι μαζί σου. Και όσο συνεχίζεις να συνειδητοποιείς την πραγματικότητα, τόσο καλύτερα για όλους μας.