Γιατί να γίνω κάποιος που δεν θέλω να είμαι;
Γιατί άραγε το θράσος επιβιώνει; Ποιός τρέφει και συντηρεί το καθεστώς του «μόνο όσοι έχουν θράσος σε αυτήν την ζωή επιβιώνουν»; Και εγώ που δεν έχω; Τι να κάνω; Να παραιτηθώ από την ζωή; Ή να αποκτήσω και να γίνω σαν και αυτούς; Ευχαριστώ αλλά δεν θα πάρω.
Χειρότερο από το να σταματήσεις να προσπαθείς να επιβιώνεις, είναι να γίνεις κάποιος, που δεν είσαι. Πόσο μάλλον να γίνεις κάποιος, που δεν θες να είσαι. Γιατί εγώ δεν γεννήθηκα με θράσος ούτε οι καταστάσεις μέχρι στιγμής με έκαναν να αποκτήσω. Αυτή δεν είναι η κλασική δικαιολογία; Οι καταστάσεις με έκαναν σκληρό. Ναι φίλε μου, οι καταστάσεις και εμένα με έκαναν να σκέφτομαι όπως θα σκεφτόταν κάποιος, που δεν είμαι και ούτε θα ήθελα να είμαι, αλλά δε θα με κάνουν να λειτουργώ και σαν και αυτόν.
Διότι, πολύ απλά, δεν θέλω. Ας γίνει αυτός σαν και εμένα και να ζήσουμε στο δικό μου πιό δίκαιο κόσμο και ίσως και πιό ρομαντικό. Γιατί πρέπει εγώ να ακολουθήσω τους κανόνες του θρασύ; Για να μη μπορώ να κοιμηθώ το βράδυ ήσυχος; Αυτό δεν το αλλάζω με τίποτε! Δεν ανταλλάσσω την καθαρή συνείδησή μου.
«Καλά τα λες», θα μου πεις «αλλά κάτσε να κάνεις οικογένεια και να μην μπορείς να τις προσφέρεις τα βασικά, και μετά θα δεις τι είσαι ικανός να κάνεις». Δεν διαφωνώ με το σκεπτικό σου φίλε μου, αλλά σκέψου και αυτό. Αν δεν μπορώ να προσφέρω τα βασικά στον εαυτό μου και την οικογένεια μου, γιατί να μπω στη διαδικασία να κάνω; Γιά να τους ταλαιπωρώ;
Εσύ μπορεί να αφέθηκες έρμαιο των καταστάσεων και να απέκτησες θράσος, όμως αυτό δεν θα σε οδηγήσει στην επιβίωση, που ονειρεύεσαι. Διότι όσο μπροστά στην ουρά και αν πας με θράσος και με προσπεράσεις, το κάρμα θα σε περιμένει στην γωνία. Και μπορεί εγώ να σκάω μέσα μου, επειδή δεν μπορώ να φωνάξω και ούτε θέλω. Μπορεί να με «πνίγει» η αδικία και να μην μπορώ να βγάλω μιλιά, αλλά να ξέρεις, φίλε, ότι συνεχίζω να κοιμάμαι καλά. Και όπως σου είπα πριν, αυτό δεν το αλλάζω με τίποτα.
Για αυτό, αν θες, άλλαξε εσύ, και θα δεις πως εσύ διαμορφώνεις τις καταστάσεις, και όχι αυτές εσένα. Έλα εσύ στον δικό μου κόσμο να δεις τι ωραία είναι να ζης αρμονικά χωρίς θράσος και ευγένεια. Σταμάτα να είσαι θρασύς και να εκμεταλλεύεσαι τα πάντα ή να αδικείς για προσωπικό σου όφελος και θα δεις πόσο όμορφο είναι να κοιμάσαι χωρίς έννοιες.
