Ενώ η πολιτική νοοτροπία του ΠΑΣΟΚ «σιγοκαίει» ακόμη, το ίδιο «σβήνει»
Μετά την μεγαλοπρεπή νίκη της Φώφης Γεννηματά με ποσοστό πάνω από 50%, το ΠΑΣΟΚ καλείται να αλλάξει ρότα, αν θέλει να έχει παρουσία στην Βουλή και μετά τις επόμενες εκλογές. Βεβαίως τώρα με την Φώφη και αν δουν ότι η βάρκα βουλιάζει νομίζω ότι το κίνημα του Γιώργου Παπανδρέου και όσοι πιστοί φανατικοί τον ακολουθούν, μάλλον ψάχνοντας τα όρια της σαχλαμάρας, τα οποία ο Αϊνστάιν είχε πει ότι δεν υπάρχουν, θα επανέλθουν κάτω από τον πράσινο τον ήλιο πετώντας το τριαντάφυλλο στον κάλαθο των αχρήστων.
Το κόμμα που σχεδόν όλη η Ελλάδα έχει ψηφίσει μια φορά. Η παράταξη του «Τσοβόλα δώσ’ τα όλα» και των «πρασινοφρουρών», το κίνημα του, κατά πολλούς μεγάλου λαοπλάνου, Ανδρέα Παπανδρέου βρίσκεται στη χειρότερη στιγμή της ιστορίας του. Και αν αναρωτιέστε γιατί ασχολούμαστε ακόμη με αυτό το κόμμα, που φέρει το μεγαλύτερο ποσοστό ευθύνης για την σημερινή κατάντια της χώρας η απάντηση είναι εύκολη: Διότι αυτό είναι το κόμμα που η Ελλάδα αγάπησε και υιοθέτησε τη νοοτροπία του. Διότι το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν απλά ένα σοσιαλιστικό κόμμα, ήταν μια νοοτροπία, ξεχωριστή. Βολέματα, σκάνδαλα και φυσιογνωμίες που ποτέ δε θα ξεχάσεις. Άκης Τσοχατζόπουλος, Γιάννο Παπαντωνίου, και Δημήτρης Τσοβόλας είναι ένα πολύ μικρό δείγμα από ανθρώπους που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ. Είτε διότι απασχόλησαν με σκάνδαλα, είτε διότι απασχόλησαν με νταβατζιλίκια του τύπου εμείς κάνουμε κουμάντο εδώ, είτε διότι απετέλεσαν φυσιογνωμίες που κανείς μας δεν θα ξεχάσει.
Μπορεί άραγε αυτός ο «πράσινος ήλιος» να πείσει όλους όσους τον έχουν εμπιστευτεί στο παρελθόν, επειδή θα βόλευε το παιδί τους στο Δημόσιο ή θα τους έδινε το διαρκές εισιτήριο για το γήπεδο να γυρίσουν πίσω; Μπορεί χωρίς να έχει την ικανότητα να βολέψει και τους μπαντζανάκιδες των ψηφοφόρων να πείσει τον κόσμο να το εμπιστευτεί για να αναλάβουν εκ νέου τα μέλη του κυβερνητικούς θώκους; Μάλλον όχι. Μαζί τα φάγαμε είπε ο Θεόδωρος Πάγκαλος και σε μια φράση περιέγραψε τη νοοτροπία των Ελλήνων που το ΠΑΣΟΚ της μεταπολιτευτής περιόδου καλλιέργησε. Και αυτή είναι η γενιά που έχει πληγεί περισσότερο από την κρίση. Η γενιά που έμαθε να ζη με δανεικά και να βρίσκει μόνο «παραθυράκια» στους νόμους για να γλυτώνει από το ο,τιδήποτε. Η γενιά που ζούσε με δανεικά υποθηκεύοντας το μέλλον των παιδιών της.
Μπορεί άραγε το σημερινό ΠΑΣΟΚ βάζοντας στην θέση του αρχηγού ένα πρόσωπο από τα παλιά και ίσως με μια επιστροφή ενός πρώην πρωθυπουργού νυν γραφικού πολιτικού, να αλλάξει την εικόνα που ο κόσμος έχει σχηματίσει για αυτό; Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να αποκτήσει ψηφοφόρους ιδεολογίας και όχι περιστασιακούς βολεμένους που όσο βλέπουν ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει καμμία δύναμη θα τρέχουν πίσω από τα ροζ κακέκτυπα του ελπίζοντας σε κάτι καλύτερο; Προσωπική μου γνώμη είναι όχι.
Η πολιτική νοοτροπία, που το ΠΑΣΟΚ καλλιέργησε μπορεί να μην έχει «πεθάνει» ακόμη και να έχει βρει «στέγη» σε άλλες παρατάξεις, όμως το κόμμα που την δημιούργησε «σβήνει». Απλώς κάνει τις τελευταίες σπασμωδικές κινήσεις πριν το μεγάλο αυτό μπραντ (brand) που κόστισε πολλά για την Ελλάδα, καταρρεύσει και περάσει στην πολιτική Ιστορία της χώρας.
