Η ΔΑΣ/ΟΤΑ Κιλκίς χαιρετίζει τις κινητοποιήσεις των συμβασιούχων
Τις κινητοποιήσεις των συμβασιούχων καθαριότητας των δήμων Κιλκίς και Παιονίας χαιρετίζει η δημοκρατική αγωνιστική συνεργασία στους Οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης (ΔΑΣ/ΟΤΑ), η παράταξη του πανεργατικού αγωνιστικου μετώπου (ΠΑΜΕ) σ’ αυτόν τον χώρο, ζητώντας συγχρόνως άμεση νομοθετική ρύθμιση γιά μετατροπή όλων των συμβάσεων από ωρισμένου χρόνου σε αορίστου.
Στην σχετική ανακοίνωση αναφέρονται τα εξής:
«H παράταξη ΔΑΣ/ΟΤΑ εργαζομένων δήμων Κιλκίς και Παιονίας, η παράταξη που συσπειρώνεται στο Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (Π.Α.ΜΕ.), χαιρετίζει τις κινητοποιήσεις των συναδέλφων τους συμβασιούχων στην καθαριότητα του δήμου Παιονίας και του δήμου Κιλκίς. Με συνθήματα όπως “Μόνιμη δουλειά, ζητάει η εργατιά…” και “Τέρμα πια στις αυταπάτες, ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες…” εξέφρασαν την αγωνία τους για το μέλλον τους, μετά τις αποφάσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου, που κρίνει παράνομες τόσο τις ανανεώσεις των συμβάσεων τους, όσο και την πληρωμή της εργασίας που έχουν ήδη προσφέρει.
Μετά τις τελευταίες εξελίξεις, προστίθεται ένα ακόμα επεισόδιο στο «σίριαλ» της κοροϊδίας εις βάρος των συμβασιούχων, από τη σημερινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις, τη συντριπτική πλειοψηφία των δημοτικών αρχών και τους εκπροσώπους του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Τελικά τις απολύσεις, που ως αντιπολίτευση καταδίκαζε, σήμερα έρχεται να τις επιβάλλει ως κυβέρνηση. Και πως να μην τις επιβάλλει όταν το 2001 ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ο τότε ΣΥΝ ψήφιζαν διάταξη στο Σύνταγμα που απαγόρευε τη μετατροπή των συμβάσεων ωρισμένου χρόνου σε αορίστου ενώ παράλληλα το “κοινό μας σπίτι” της Ε.Ε. δεν προβλέπει σε κανένα επίσημο ντοκουμέντο της τη μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου.
Κυβέρνηση και τα δεκανίκια τους στην πλειοψηφία της ΠΟΕ/ΟΤΑ, που μάλιστα αποκλείει τους συμβασιούχους από τις συνδικαλιστικές της οργανώσεις, προτείνουν απλώς εφαρμογή της παράτασης των συμβάσεων και μετατροπή των συμβάσεων, μόνο για όσους καλύπτουν “πάγιες και διαρκείς ανάγκες”…, που σημαίνει ουσιαστικά διαλογή και αποκλεισμούς προσωπικού.
Για την εργατική τάξη, όμως, «πάγια και διαρκής ανάγκη» είναι να έχουν όλοι μόνιμη και σταθερή εργασία, με πλήρη δικαιώματα, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Οι σύγχρονες ανάγκες του λαού σε παιδεία, πρόνοια, υγεία, αντιπλημμυρική και αντισεισμική προστασία, δεν μπορούν να ικανοποιηθούν από ένα κράτος που συνθλίβει στοιχειώδη εργατικά – λαϊκά δικαιώματα για να υπηρετήσει τη κερδοφορία των καπιταλιστών, που διευρύνει την ευελιξία στην εργασία, ιδιωτικοποιεί και εμπορευματοποιεί τις κοινωνικές υπηρεσίες.
Τεράστια ευθύνη για την κατάσταση έχει και η πλειοψηφία της ΚΕΔΕ, τμήμα της οποίας – που πρόσκειται στη ΝΔ – επιχαίρει με την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Και στο Κιλκίς και στην Παιονία κάνουν αγώνα δρόμου οι δήμαρχοι να “ξεμπερδέψουν” με τους συμβασιούχους και να τους αντικαταστήσουν από νέους ενώ ενθαρρύνουν καθημερινά τις ιδιωτικοποιήσεις.
Καμμιά αυταπάτη για τον ρόλο τους. Όλες αυτές οι δυνάμεις έχουν πολιτικό όφελος από την ανακύκλωση της ανεργίας, την εργασιακή ομηρία των συμβασιούχων και τις ιδιωτικοποιήσεις γιατί με αυτόν τον τρόπο θα συνεχίζουν να απολαμβάνουν την εμπιστοσύνη αυτών που υπηρετούν, το κεφάλαιο.
Την κατάσταση που επικρατεί στους χώρους εργασίας την γνωρίζουμε από πρώτο χέρι. «Βαρειά», επικίνδυνη και ανθυγιεινή εργασία, συχνά χωρίς μέσα ατομικής προστασίας, εμβόλια, γιατρούς και τεχνικούς ασφαλείας.
Εργαζόμενοι που καθημερινά γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης από αιρετούς και υπηρεσιακούς παράγοντες της εργατικής αριστοκρατίας, με διάφορους τρόπους, τάζοντας τους μονιμοποιήσεις ή παρατάσεις συμβάσεων ή μια καλύτερη μεταχείριση…. Προγραμματισμός για τη ζωή τους δεν υπάρχει γνωρίζοντας ότι σε λίγους μήνες θα απολυθούν ενώ άλλοι μετακινούνται δεκάδες χιλιόμετρα, με δικά τους οχήματα, για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Αυτοί οι άνθρωποι παρουσιάζονται ως “βολεμένοι” και “προνομιούχοι».
Το οργανωμένο ταξικό κίνημα, από την πρώτη στιγμή, οργάνωσε τους συναδέλφους, τους ενέγραψε σε σωματεία με ταξικό προσανατολισμό και σε κλαδικά σωματεία. Ανέδειξε τους πραγματικούς υπευθύνους γι’ αυτήν την κατάσταση που δεν είναι άλλος από τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης που έχει κίνητρο το κέρδος, που μόνο από την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης μπορεί να προκύψει, και όχι την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Ένωσε όλους τους εργαζόμενους, ανεξαρτήτως σχέσης εργασίας. Σε αυτήν την κατεύθυνση μπόρεσε να πετύχει και ορισμένες, μικρές έστω, νίκες. Καλούμε σε συνέχιση και κλιμάκωση του αγώνα για:
Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Άμεση νομοθετική ρύθμιση και μετατροπή όλων των συμβάσεων από ορισμένου σε αορίστου χρόνου».
