Αντί μνημοσύνου στην μνήμη του Γιώργου Σαββίδη

(στον αγαπητό φίλο και συμμαθητή Γιώργο Σαββίδη)

Φίλε Γιώργη,

Δεν βρέθηκα στο τελευταίο σου ταξίδι και νιώθω πικρό λάθος στη συνείδησή μου.

Ας όψεται όμως η καταραμένη που σε βρήκε ασθένεια και έφυγες τόσο ξαφνικά.

Άρχισε η φιλία μας από τον Οκτώβρη του 1948 – θυμάσαι Γιώργη; Εσύ από τ’ Αμάραντα και εγώ απ’ το Μεταλλικό (όταν βρεθήκαμε συμμαθητές στην Α’ Γυμνασίου του Κιλκίς) εκεί στο Καπνομάγαζο του Βογιατζή και έκτοτε κράτησε μέχρι τα σήμερα εβδομήντα δύο ολάκερα χρόνια χωρίς να μας σκιάζει κανένα σύννεφο.

Θα σε μνημονεύω πάντα στο εξής μέχρις ο νους δεν θα μπορεί να λειτουργήσει από οποιαδήποτε αιτία.

Κι όταν θα συνευρεθούμε στους αιώνιους ουρανούς, εκεί και πάλι θα τα πούμε∙ πάντα φιλικά.

Αντίο φίλτατε Γιώργη, ήσουν καλός σύζυγος με την γλυκιά Ροδούλα και πατέρας παντάξιος του Γιάννη και της Όλγας κι ακόμα πιο γλυκός παππούς με τέσσερα εγγόνια.

Αντίο φίλε σου υπόσχομαι πως από εδώ και μετά θα σε κουβεντιάζω με τους φίλους μας για την άξια επαγγελματική σου – γεωπόνος – σταδιοδρομία και την αξιοπρεπή συμπεριφορά σ’ όλο τον περίγυρό σου.

Αντίο φίλε.
Ιγνάτιος Σαμουηλίδης

Από αριστερά προς τα δεξιά: Παναγιωτόπουλος Δημήτριος, Σαββαΐδης Πρόδρομος, Θεοδωρίδης Ευθύμης, Σαββίδης Γεώργιος, Αντωνιάδης Νίκος, Ιγνάτιος Σαμουηλίδης και Δέσποινα Σαφρακίδου