Κέρδισε τις εντυπώσεις το νέο μυθιστόρημα της Σ.Νικολαϊδου
Πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 25.4.18 στην αίθουσα της καπναποθήκης της «Αυστροελληνικής» η εκδήλωση παρουσίασης του νέου μυθιστορήματος της Σοφίας Νικολαϊδου με τίτλο «Στο τέλος νικάω εγώ».
Την εκδήλωση συνδιοργάνωσαν οι δημόσια κεντρική βιβλιοθήκη Κιλκίς, «Τέχνη» και εκδόσεις «Μεταίχμιο».
Στο σχετικό ενημερωτικό δελτίο αναφέρονται και τα εξής:
«….Ακριβής και απέριττη η φιλόλογος Αντιγόνη Γιαννακού παρουσίασε τα βιογραφικά στοιχεία της συγγράφεως, που αφορούσαν στην ζωή όσο και στο πεζογραφικό της έργο.
Άμεσος, μεστός, λιτός ο Μιχάλης Βιδιαδάκης, πρόεδρος του εφορευτικού συμβουλίου της βιβλιοθήκης, υπερτόνισε όλα εκείνα τα σημεία του βιβλίου, που διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της πλοκής του.
Μας γνώρισε όλους τους ήρωες, τους οποίους η Σοφία Νικολαΐδου δημιούργησε και σμίλεψε με αγάπη.
Παράλληλα αποδίδοντας ιδιαίτερη έμφαση στα ιστορικά γεγονότα, που συνδέονται με τον εμφύλιο πόλεμο και τον εθνικό διχασμό μέχρι και το δημοψήφισμα του 2015 συσχέτισε την Ιστορία με την πολιτική και την κοινωνία.
Αποσπάσματα από το βιβλίο διάβασαν τα μέλη της θεατρικής σκηνής της «Τέχνης» Χάρης Ισαακίδης, Τζένη Κουλίδου, Σταυρούλα – Κλαούντια Τοπαλίδου και Ιωάννα Τσουβελεκίδου.
Όταν έφθασε η ώρα να μιλήσει η Σοφία Νικολαΐδου, σαν γνήσια δασκάλα, σηκώθηκε απ το τραπέζι και έγινε ένα με το κοινό της, δημιουργώντας κλίμα ζεστασιάς, καθώς και το κοινό αντέδρασε στα όσα ακούστηκαν. Έτσι ξεκίνησε μία συζήτηση που αφορούσε σε έναν ολόκληρο αιώνα, μία πόλη, μία εποχή.
Για τη συγγραφέα η Ιστορία δεν είναι οι απόψεις των ιστορικών, είναι οι ζωές των ανθρώπων, και αυτός είναι και ο λόγος που εντέχνως επιδιώκει να μπολιάσει τα ιστορικά γεγονότα με τους σύγχρονους ήρωές της.
Όταν ρωτήθηκε για ποιο λόγο γράφει, απάντησε ότι το κάνει διότι η ζωή δεν είναι ποτέ αρκετή και μέσα από τους ήρωές της ζη πολλές ζωές, κερδίζοντας όλα εκείνα που μόνο σε μια αιωνιότητα θα μπορούσε να τα συναντήσει.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον αποτελεί ο τίτλος «Στο τέλος νικάω εγώ», τον οποίο η συγγραφέας εμπνεύστηκε από μια γιαγιά σε ένα ορεινό χωριό της Χαλκιδικής, η οποία προσπαθούσε να αντιμετωπίζει τη μοναξιά της με προσωπικές καθημερινές νίκες, όπως το να κοιμηθεί μόνη της τα βράδια σε ένα χωριό χωρίς κατοίκους…».
