Το ζητούμενο κατά την προεκλογική περίοδο είναι ένα κλίμα με αρχές διαλόγου και ευπρέπειας στην πολιτική αντιπαράθεση
Γράφει ο Βαγγέλλης Αποστολίδης
Πέντε μόλις εβδομάδες μας χωρίζουν από τις προσεχείς εκλογές, και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεν θυμίζει σε τίποτε εκλογές αναμετρήσεις του παρελθόντος.
Αν, μάλιστα, εξαιρούσαμε από το «κάδρο» της καθημερινότητας μας τις σχετικές δημοσιογραφικές αναφορές και τις ευχές όσων αποτελούν το πολιτικό στελεχιακό δυναμικό της χώρας μας λόγω του Πάσχα, θα πίστευε κανείς, ότι η περίοδος, που διανύουμε, είναι μιάς… φρεσκοεκλεγμένης διακυβέρνησης.
Σίγουρα η περίοδος του Πάσχα και της εβδομάδας των «Παθών» είναι γιά τον ελληνικό λαό παραδοσιακώς μία περίοδος με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και ο ζωτικός χώρος για την πολιτική είναι, έτσι κι αλλιώς, αισθητά περιορισμένος, όμως ανάλογο κλίμα θα λέγαμε ότι επικρατούσε και πρίν από την εν λόγω περίοδο.
Και, βεβαίως, αυτό, που μένει να αποδειχθεί, είναι, εάν αυτό το εντελώς υποτονικό γιά τα ελληνικά δεδομένα, σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι το σύνηθες, κλίμα συνεχισθεί και μετά το Πάσχα, όταν πλέον και τα χρονικά περιθώρια θα είναι πολύ ασφυκτικά.
Βεβίωςι ο σύγχρονος τρόπος ζωής και η ραγδαία εξάπλωση των μέσων επικοινωνίας και δικτύωσης έχει αφαιρέσει αρκετό από το “οξυγόνο” της παραδοσιακής λειτουργίας του πολιτικού συστήματος, όμως σε μικρές εκλογικές περιφέρειες, όπως αυτή του Κιλκίς, η διά ζώσης επαφή και αντιπαράθεση πολιτικών και πολιτών είναι στοιχεία ήταν, και μάλλον θα συνεχίσουν να είναι, εξαιρετικά «δημοφιλή».
Ίσως, όχι στον βαθμό που τα έχουμε συνηθίσει, αλλά πάντα σε ισχύ και με ισχύ που μπορεί να αποδειχθεί και καταλυτική σε Ωρισμένες περιπτώσεις.
Αλλωστε και τα περισσότερα κόμματα έχουν ανακοινώσει τις υποψηφιότητες , ιδίως τα μεγαλύτερα βάσει ποσοστών εξ αυτών , με εξαίρεση, βεβαίως τον ΣΥΡΙΖΑ, όπου τα δεδομένα έχουν διαφοροποιηθεί μετά την παραίτηση υποψηφιότητας από την εν ενεργεία βουλεύτρια Ειρήνη-Ελένη Αγαθοπούλου, αφήνοντας προς το παρόν μία εκκρεμότητα στην σχετική λίστα, και τούτο θα βοηθήσει να αλλάξει άρδην το προεκλογικό κλίμα μετά το Πάσχα.
Το θέμα είναι κατά πόσον και αν μετά την μνημονιακή περίοδο, όπου τα προεκλογικά πάθη παρουσίασαν μία έξαρση ,οδεύσουμε προς μία κατεύθυνση, όπου τους υψηλούς τόνους θα τους αναγνωρίζουμε περισσότερο στα «πάνελ» τηλεοπτικών εκπομπών και λιγότερο σε κοινωνικό επίπεδο.
Ένα κλίμα, που σίγουρα δεν το επιθυμούν όλοι όσοι μετέχουν στο ελληνικό γίγνεσθαι, το οποίο δεν μπορεί να «θρέψει» τον λαϊκισμό και τα πάσης φύσεως «άκρα» και τα οποία για λόγους επιβίωσης όχι μόνον δεν το θέλουν, αλλά είναι βέβαιον, ότι θα επιδιώξουν να το διασαλεύσουν προσδοκώντας ίδια οφέλη όσοι τα υπηρετούν.
Το ζήτημα, όμως, σε μία κοινωνία είναι τα δικά της οφέλη, και ένα προεκλογικό κλίμα αντάξιο της ίδιας της δημοκρατίας, της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας και των αναγκών της είναι το κλίμα με αρχές διαλόγου και ευπρέπειας στην πολιτική αντιπαράθεση και είναι αυτό, εν τέλει μας αξίζει (τουλάχιστον στους περισσότερους) βρέ αδερφέ.
Ένα κλίμα, όπου η ουσιαστική, ακριβής, ακόμη και σε υψηλούς πολιτικούς τόνους, αντιπαράθεση θα έχει τον πρώτο και κυρίαρχο λόγο, και όχι οι λογικές του τύπου «πατριωτών» και «προδοτών», την συνωμοσιολογίας , των ατεκμηρίωτων κατηγοριών και άλλων τινών, που πάντα εμφιλοχωρούν σε τέτοιες περιόδους
Ένα τέτοιο κλίμα ευελπιστούμε να καταγράψουμε, αν και δεν είμαστε τόσο αισιόδοξοι ότι θα συμβεί.
Επειδή, όμως, «η ελπίδα πάντα πεθαίνει τελευταία, ελπίζουμε, λόγω και των ημερών που διανύουμε, ότι εν τέλει θα….”ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ”.
Καλό Πάσχα σε όλους και καλή Ανάσταση.
