Όπως εξελίσσονται οι μορφές βίας, έτσι επιβάλλεται να εξελιχθούν και οι μέθοδοι αντιμετώπισής της

Γράφει ο Βαγγέλλης Αποστολίδης

Η εν γένει επικαιρότητα στην χώρα μας, με τα διαδοχικά θανατηφόρα περιστατικά βίας, αλλά και η πρόσφατη απόφαση της κυβέρνησης να διεξαχθούν οι αγώνες στην ανώτερη κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαίρου χωρίς θεατές στα γήπεδα, έφερε στο προσκήνιο το θέμα της χρήσης βίας.

Ένα διαρκώς αυξανόμενο κοινωνικό πρόβλημα στην σύγχρονη κοινωνία, αλλά και στην χώρα μας, που πρέπει να μας απασχολήσει ιδιαιτέρως, καθώς η εξάπλωσή του κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα προσλαμβάνει όλο και περισσότερο εκρηκτικές διαστάσεις.

Μία άκρως ανησυχητική έξάπλωση και «έκρηξη» η οποία διατρέχει οριζοντίως την ελληνική κοινωνία και πραγματικότητα, καθώς διαρκώς αυτή γίνεται μάρτυρας περιστατικών σκληρής βίας και σε αρκετές περιπτώσεις με απώλειες ζωής , όπου δεν εμπλέκονται μόνον σεσημασμένοι κακοποιοί, αλλά και άτομα με εντελώς διαφορετικά κοινωνικά χαρακτηριστικά, όπως ανήλικοι μαθητές σχολείων και μέλη οργανωμένων οπαδών ποδοσφαιρικών ομάδων, αλλά και άτομα με πολιτικές πεποιθήσεις και ιδέες που θεωρούν την χρήση βίας «εργαλείο» επίτευξης των στόχων τους.

Γι’ αυτό και θεωρούμε, ότι η χρήση όρων, όπως η πρόσφατη περί «οπαδικής βίας» από κυβερνητικής πλευράς δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Η βία ήταν, είναι και θα είναι ακόμη περισσότερο στο άμεσο μέλλον κοινωνικό φαινόμενο, και απλώς χρησιμοποιεί χώρους, μέσα και ανθρώπους που πολλές φορές εντάσσονται σε αθλητικά γεγονότα και σχετίζεται με αυτά, διότι αυτό εξυπηρετεί τους στόχους όσων την οργανώνουν, είτε σε πολιτικό είτε σε καθαρώς οικονομικό πεδίο.

Η όλο και αυξανόμενη επιθυμία γιά εύκολο και χωρίς κόπο πλουτισμό, σε συνδυασμό με την ραγδαία εξάπλωση της τεχνολογίας , η οποία προάγει έναν στρεβλό τρόπο διαβίωσης και βοηθεί να παράγονται με ευκολία καταστάσεις, που ευνοούν την ανάπτυξη φαινομένων βίας, είναι φαινόμενα, που έχουν αυξητική τάση, και θα πρέπει η Πολιτεία να τα αντιμετωπίσει με την μεγάλη προσοχή και προσαρμογή στα νέα δεδομένα, αν δεν επιθυμεί να τα δει να προσλαμβάνουν μορφή χιονοστιβάδας.

Προφανώς και ο χώρος του αθλητισμού διαθέτει θυλάκους, που ευνοούν την παραγωγή βίας, και ότι υπάρχει ευθύνη στα αθλητικά σωματεία και τους ιδιοκτήτες αυτών, να φροντίσουν τα του οίκου τους, και ότι δεν θα κρίνουμε βιαστικά τα όποια μέτρα, όπως αυτό της απαγόρευσης εισόδου φιλάθλων επί δίμηνο στα ελληνικά γήπεδα, καθώς και αυτά θα κριθούν εκ του αποτελέσματος.

Όμως η αντιμετώπιση και της λεγόμενης «οπαδικής» βίας είναι πολύ σύνθετο ζήτημα γιά την ελληνική δημόσια ζωή και σίγουρα συνδέεται και αυτή με το σύστημα απονομής δικαιοσύνης και ως προς την αυστηρότητα των ποινών και της εφαρμογής των και ως προς τον χρόνο επιβολής των.

Τον Κιλκισιώτη νέος υπουργό Δικαιοσύνης Γεώργιο Φλωρίδη τον γνωρίζω πολύ καλά, όχι μόνον διότι έχει χρηματίσει υφυπουργός αθλητισμού, αλλά και διότι έχει αναλάβει εσχάτως σχετικές νομοθετικές πρωτοβουλίες.

Σίγουρα γιά την αντιμετώπιση του σύνθετου και σχετιζομένου με πολλές καταστάσεις όλων των αποχρώσεων, όπως κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές ακόμη και φυλετικές, φαινομένου εξάπλωσης της βίας, η εποπτεία και χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και επαφής θα πρέπει να γίνει με μεγαλύτερη ένταση και προσαρμοσμένο στις εξελίξεις τρόπο .

Πάντα με τον αναγκαίο σεβασμό στην προστασία των ατομικών δικαιωμάτων του πολίτη, καθώς η γιγάντια και ταχύτατη εξάπλωση των σύγχρονων τρόπων επικοινωνίας σε παγκόσμιο επίπεδο είναι δύσκολο να ελεγχθεί αποτελεσματικά, με βάση τα τωρινά δεδομένα πρόσβασης και ελέγχου αυτων.

Χρειάζεται και σε αυτό το πεδίο να γίνουν οι απαραίτητες προσαρμογές, καθώς η εξάπλωση της «βίας» είτε με την χρήση αυτών καθεαυτών των μέσων, είτε με την χρησιμοποίησή της γιά την οργάνωση και εκτέλεση πράξεων βίας,είναι πλέον ορατή διά γυμνού οφθαλμού.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι η αντιμετώπισή της έχει γίνει «εργαλείο» πολιτικής εκμετάλλευσης από ακραία πολιτικά κόμματα ουσιαστικώς σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, η κοινωνία της οποίας υπό την Δαμόκλειο σπάθη του φόβου απώλειας του υψηλού ευρωπαϊκού επιπέδου ζωής λόγω εξάπλωσης φαινομένων βίας ,αναζητά τρόπο «προστασίας» σε πολιτικούς χώρους, όπου η βία ουσιαστικώς ενδημεί καλυμμένη με την απαραίτητη «προβιά».

Η βία είναι ένα εξελισσόμενο κοινωνικό φαινόμενο και η αντιμετώπιση της εξάπλωσής της μπορεί να καταστεί αποτελεσματική μόνον αν ακολουθήσει τα βήματά της ,δηλαδή να παρακολουθεί την εξέλιξη της και να εξελίσσει και αυτή τις μεθόδους αντιμετώπισής της σε όλα τα επίπεδα πολιτικά, κοινωνικά,οικονομικά δικονομικά, αλλά και τεχνολογικά.