Είναι υπόθεση του καθενός να μην τον εκπροσωπεί ο «κάθε πικραμένος»
Όλο και περισσότερο συζητούνται οι εκλογές, καθώς πλησιάζουμε στην ημερομηνία διεξαγωγής τους. Η 18η του Μαΐου πλησιάζει, και οι Κιλκισιώτες κρίνουν και συγκρίνουν τους υποψηφίους καθώς και τις δυνατότητες αυτών. Έντονη είναι η απορία αρκετών όσον αφορά το γιατί κατεβαίνουν συγκεκριμένα άτομα και γιατί όχι κάποια άλλα, κυρίως όσον αφορά τους νεότερους σε ηλικία.
Είναι λογικό να υπάρχει συζήτηση για τους νεολαίους υποψηφίους, διότι από αυτούς περιμένουμε την αλλαγή με νέες ιδέες και άλλη νοοτροπία. Ειδικά στη τοπική αυτοδιοίκηση που προσωπικώς πιστεύω ότι είναι ένας υπέροχος τρόπος να προσφέρεις στον τόπο σου, πρέπει να συμμετέχουν ενεργώς οι νέοι. Να προσφέρουν την όρεξη και τις προτάσεις τους. Να διαμορφώσουν υπό νέα πιο φρέσκια ματιά πράγματα και εξελίξεις για τον τόπο τους. Όταν, λοιπόν, κατεβαίνουν νέα παιδιά, περιμένουμε από αυτούς νέα πράγματα.
Βεβαίως, το να συμμετέχεις στις εκλογές προβάλλοντας απλώς το νεαρό της ηλικίας θεωρείται παρωχημένο. Διότι το να είσαι απλώς νέος, δεν αποτελεί κάποιο προτέρημα. Χρειάζεται όρεξη και πάθος, για να αντιμετωπίσεις «σκουριασμένες» νοοτροπίες και λογικές, που δεν πρέπει να ταιριάζουν καθόλου με τα δικά μας όνειρα. Για αυτό είναι άκρως θεμιτό σε ένα νομό σαν τον δικό μας, να βλέπεις νέους να ασχολούνται με τα κοινά. Πόσω μάλλον όταν ο τόπος αυτός δεν είναι και πολύ συμπαθής για μεγάλο κομμάτι της νεολαίας τους. Είναι ευλογία να υπάρχουν νέοι που θέλουν να αλλάξουν όσα κατά την πορεία της ενηλικίωσής των τους ενοχλούσαν. Και να μην αρνούνται τον τόπο τους μιλώντας για αυτόν υποτιμητικά. Για τον τόπο στον οποίο μεγάλωσαν, έπαιξαν και βίωσαν τα καλύτερα χρόνια της ζωής τους.
Το πιό ενοχλητικό από όλα, βεβαίως, είναι ο «σχολιασμός του καφέ». Αυτόν που άλλοι σε μικρότερο και άλλοι σε μεγαλύτερο βαθμό ως Έλληνες έχουμε. Ακούω από τον καθένα, που δεν νοιάζεται για κανέναν, σε ακτίνα μεγαλύτερη του …μισού μέτρου από τον ίδιο, να σχολιάζει ότι «κατεβαίνει ο κάθε πικραμένος». Αν είχες το θάρρος ας κατέβαινες εσύ. Μην αφήνεις τον «κάθε πικραμένο» να μιλάει για ‘σένα εκπροσωπώντας σε. Επειδή λοιπόν μας κυβερνούν αυτοί που μας αξίζουν, μην αφήνεις κανέναν… «πικραμένο» να αποφασίζει για τον τόπο σου. Γίνει εσύ διαμορφωτής των εξελίξεων και όχι η πρώτη κουτσομπόλα των εκλογών. Διότι δεν γίνεται να μη θέλεις να ασχοληθείς, αλλά να θέλεις να αλλάξουν τα πράγματα. Όλοι μπορούν και πρέπει να προσφέρουν, από την στιγμή που υποτίθεται ότι νοιάζονται.
Είναι ωραίο, να μπορέσεις να κάνεις πραγματικότητα τις αλλαγές που ήθελες να δεις καθώς μεγάλωνες και έπαιζες σε δρόμους και σοκάκια της πόλης σου. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να βρίσκονται στην διοίκηση ενός δήμου. Και αυτούς οφείλουμε να στηρίξουμε.
