Αυτονόητα «ναι», αυτονόητα «όχι»

Γράφει ο Σταύρος Φάσσος

Η στήλη δεν συγκαταλέγεται στους υποστηρικτές της θέσης του να επιχορηγούν οι οργανισμοί τοπικής (αυτο)διοίκησης αθλητικά σωματεία με την γενική και αόριστη αιτιολογία «γιά δραστηριότητές τους».

Από την στιγμή που «κύτταρο» του αθλητισμού αποτελεί ο σύλλογος, και από την στιγμή που η λειτουργία του συλλόγου υπόκειται στους κανόνες των προερχομένων από την ιδιωτική πρωτοβουλία στηριγμάτων του, δεν νομιμοποιείται κανένας ρόλος του οργανισμού τοπικής (αυτό)διοίκησης ως οικονομικού τροφοδότη, γενικώς και αορίστως, αθλητικών δραστηριοτήτων, πλην εκείνων στην διοργάνωση των οποίων είτε πρωτοστατεί είτε συμμετέχει ο ίδιος.

Εκείνο, το οποίο, σε σχέση με το αθλητικό γίγνεσθαι, επιβάλλεται στον οργανισμό τοπικής (αυτό)διοίκησης , με την ιδιότητά του και ως οικονομικού φορέα, είναι η εκ μέρους του οικονομική υποστήριξη αθλητικών οργανισμών:

-Γιά την κατασκευή ή αποπεράτωση εγκαταστάσεων και λοιπών έργων γηπεδικής υποδομής.

-Γιά τον εφοδιασμό με προπονητικά όργανα και γενικώς εξοπλισμό υλικοτεχνικής υποδομής, όταν δεν υφίστανται άλλες «πηγές» χρηματοδότησης.

-Για κάλυψη λειτουργικών αναγκών σε περιπτώσεις που από κάποια δραστηριότητα αθλητικού οργανισμού (π.χ. «τουρνουά» ομαδικού αθλήματος ή ημερίδα ατομικού αθλήματος, επιπέδου ευρυτέρου του τοπικού), αποκομίζουν οφέλη τόσο ο κάθε αθλητικός χώρος, στο σύνολό του, όσο και ο κάθε τόπος, σε σχέση με την φήμη και την προβολή του.

Επίσης, ο οργανισμός τοπικής (αυτό)διοίκησης δύναται να διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο του μεσολαβητή μεταξύ οικονομικών φορέων και παραγόντων και των φορέων του συλλογικού αθλητισμού, ώστε οι δεύτεροι να τυγχάνουν της ουσιαστικής υλικής υποστηρίξεως από τους πρώτους.

Με άλλα λόγια, ο οργανισμός τοπικής (αυτο)διοίκησης δύναται, στο πλαίσιο της θεσμικής λειτουργίας του, και με το κύρος που διαθέτει, να παρεμβαίνει προς την πλευρά οικονομικών φορέων και παραγόντων, προτρέποντας και ενθαρρύνοντάς τους να προβαίνουν είτε σε διάθεση χρηματικών ποσών γιά κάλυψη λειτουργικών αθλητικών αναγκών είτε σε σύναψη σύμβασης χορηγίας με αθλητικούς οργανισμούς, τόσο σε ομαδικό όσο σε ατομικό επίπεδο.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο και οι αθλητικές ομάδες και μονάδες ευεργετούνται, και ο κάθε οργανισμός τοπικής (αυτο)διοίκησης «κερδίζει πόντους» αναγνώρισης και οι οικονομικοί φορείς και παράγοντες ωφελούνται, σε ένα συνδυασμό που αποφέρει γενικό όφελος για τον τόπο.

Όλα αυτά δεν μπορεί, παρά να θεωρούνται αυτονόητα από πλευράς στελεχών της τοπικής (αυτο)διοίκησης, τουλάχιστον κάθε φορά που συνεδριάζει κάποιο από τα όργανά της, ώστε να μην παρατηρείται το φαινόμενο, κάθε φορά που τίθεται θέμα ενίσχυσης αθλητικών οργανισμών να αντιμετωπίζεται στις συνεδριάσεις αυτών των οργάνων περίπου ως… «πρωτόγνωρο» ή «νεωτερισμός».

Αν μη τι άλλο, δεν περιποιεί τιμή σε καμμία διοίκηση κανενός οργανισμού τοπικής (αυτο)διοίκησης, να αντιμετωπίζει τέτοια θέματα ύστερα από … «υπενθύμιση» κάποιου από τους απλούς συμβούλους, με τις δύο πλευρές να διαλέγονται γι’ αυτά ως να… «ανακάλυψαν την Αμερική»!

Όπως ακριβώς, λοιπόν, η στήλη διάκειται επικριτικώς απέναντι σε κάθε (αυτο)διοικητική αρχή, όταν αυτή αντιμετωπίζει θέματα οικονομικής υποστήριξης αθλητικών οργανισμών με προ πολλού ξεπερασμένες νοοτροπίες και αντιλήψεις, οι οποίες, οι οποίες «όζουν»… υστεροβουλίας σε σχέση με το «κυνήγι» της εύνοιας και με προεκλογικές σκοπιμότητες, οσάκις … «ζυγώνουν» εκλογές, άλλο τόσο ενθαρρύνει κάθε (αυτο)διοικητική αρχή, να προβαίνει σ’ αυτήν την υποστήριξη, όταν αυτή πληροί τις ανωτέρω παρατεθείσες προϋποθέσεις.

Άλλο «σκορπώ» κοινό χρήμα, γιά να «είμαι αρεστός στον λαό μου», και άλλο να διαχειρίζομαι χρήμα, για να «υπάρξει όφελος για τον λαό μου», και τούτο ισχύει και στον τομέα του αθλητισμού, σε ό, τι αφορά στην εκ μέρους κάθε (αυτο)διοικητικής αρχής στήριξη των φορέων του.

Ως προς το πρώτο σκέλος το αυτονόητο θα έπρεπε να είναι οι αναστολές, με την ανάλογη τήρηση αποστάσεων.

Ως προς το δεύτερο, όμως, ο αυτονόητο αφορά στην άνευ αστερίσκων αποδοχή.
Και, βεβαίως, υφίσταται και η παράμετρος της ισότιμης μεταχείρισης, που σημαίνει ότι κάθε (αυτο)διοικητική αρχή οφείλει να λειτουργεί σ’ αυτό το θέμα, εν γνώσει του ότι τα ίδια ακριβώς ισχύουν και γιά όλους τους άλλους τομείς της ζωής του τόπου, όταν οι φορείς τους προβάλλουν τα όποια αιτήματά τους από αυτήν.

Και είναι ακριβώς η αίσθηση της ισοτιμίας στην μεταχείριση, που ωθεί την στήλη στο να προτρέπει την κάθε (αυτο)διοικητική αρχή, να τείνει «ευήκοον ους» και να ανταποκρίνεται στις εκκλήσεις αθλητικών φορέων γιά ικανοποίηση αιτημάτων τους, όταν αυτά δεν διαταράσσουν τις οικονομικές ισορροπίες κάθε οργανισμού τοπικής (αυτο)διοίκησης.

Αυτή δε η προτροπή καθίσταται πιό επίμονη, όταν το αίτημα του αθλητικού φορέα έχει να κάνει με παρέμβαση της τοπικής (αυτο)διοικητικής αρχής προς οικονομικούς φορείς και παράγοντες, να προβούν σε χορηγίες.

Διότι, πρόκειται γιά παρέμβαση, που εγγυάται ουσιαστικό αντίκρυσμα γιά ομάδες ή μονάδες του τοπικού αθλητισμού, γιά τον αθλητισμό αυτό στο σύνολό του και, εν τέλει, γιά τούτο τον τόπο στο σύνολό του.