Παραμένει η αδράνια γιά τον ευπρεπισμό χώρων εορτασμού της εκατονταετηρίδας λήξης του Α ΠΠ

Από τον διοικητή της 71 Α/Μ ταξιαρχίας «Πόντος» ταξίαρχο Πάρι Καπραβέλο λάβαμε την ακόλουθη επιστολή:
«Την 22α Μαΐου 2018, σε ανυπόγραφο άρθρο που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα σας με τίτλο «Απογοητευτική εικόνα παρουσιάζουν περιοχές, όπου θα εορτασθεί η εκατονταετηρίδα της λήξης του Α΄ΠΠ», διατυπώνεται σχόλιο περί εγκατατλείψεως του ελληνικού στρατιωτικού κοιμητηρίου Δοϊράνης.
Η ταξιαρχία, την περίοδο 2016-17, σε ένδειξη τιμής στη μνήμη των πεσόντων Αξιωματικών και οπλιτών κατά τους αγώνες του Έθνους, προέβη σε εκ βάθρων ανακαίνιση του ελληνικού στρατιωτικού κοιμητηρίου Δοϊράνης.
Συναφώς σας γνωρίζονται τα παρακάτω:
-Κατόπιν ενεργειών της Ταξιαρχίας, στο παρελθόν, ο χώρος του στρατιωτικού νεκροταφείου περιήλθε στη δικαιοδοσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας (μέσω του Ταμείου Εθνικής Άμυνας) ακριβώς για λόγους ένδειξης τιμής προς τους πεσόντες Αξιωματικούς και οπλίτες των Μεραρχιών Σερρών και Κρήτης κατά την Μάχη τον Σεπτέμβριο 1918.
– Έκτοτε συντηρείται και επιθεωρείται καθημερινά από την μονάδα που όρισε για το σκοπό αυτό η ταξιαρχία.
-Στο πλαίσιο του εορτασμού για τη συμπλήρωση 100 ετών από τη λήξη του Α΄ΠΠ και τη Μάχη της Δοϊράνης, η ταξιαρχία βρίσκεται σε συνεργασία με της διεύθυνσης πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια διεύθυνση εκπαίδευσης της πόλης μας για την πραγματοποίηση επιμορφωτικών επισκέψεων των σχολείων του νομού μας στο χώρο του νεκροταφείου, με πλέον πρόσφατη αυτή της 17 Μαΐου 2018 από το εξαθέσιο δημοτικό σχολείο Καμπάνη, απ΄ όπου και οι συνημμένες φωτογραφίες.
Κατόπιν των ανωτέρω παρακαλούμε για την ενημέρωση του κοινού σας».
Σημείωση της σύνταξης:
Το συγκεκριμένο ρεπορτάζ (όχι άρθρο) αφορούσε στην απογοητευτική εικόνα την οποία παρουσιάζουν οι υποδομές των περιοχών, στις οποίες θα εορτασθεί η εκατονταετηρία της λήξης του Α Παγκοσμίου Πολέμου ιδίως δε οι δρόμοι πρόσβασης, με «χτυπητό» παράδειγμα τον δρόμο που οδηγεί στην κορυφή του λόφου, στην οποία βρίσκεται το βρετανικό μνημείο.
Τα «πυρά» του ρεπορτάζ δεν εστιάζονται σε καμμία περίπτωση στο ελληνικό στρατιωτικό κοιμητήριο, γιά το οποίο έγινε απλώς επισήμανση, που αφορούσε στο συγκυριακό «χορτάριασμά» του, το οποίο οφείλεται και στις συχνές βροχές του τελευταίου καιρού, οπότε ο χώρος χρειάζεται ίσως πιό συχνή συντήρηση—περιποίηση, ακριβώς επειδή και αυτό το «χορτάρισμα» παραπέμπει σε εικόνα εγκατάλειψης.
Από εκεί και πέρα η επισήμανση αυτή δεν «ακυρώνει» την πραγματικότητα γιά το ελληνικό στρατιωτικό κοιμητήριο, που είναι αυτή ακριβώς, την οποία παραθέτει ο κ. Καπραβέλος.
Αλλωστε, το δημοσιογραφικό συγκρότημα του «Μαχητή» είναι το πρώτο και ίσως το μόνο, το οποίο επικρότησε την θεαματική επί τα βελτίω «μεταμόρφωση» αυτού του χώρου, από την στιγμή που ανέλαβε την σχετική πρωτοβουλία η 71 Α/Μ ταξιαρχία «Πόντος», δίνοντας τέλος σε μιάν ασχήμια πολλών χρόνων.
Και τούτο, διότι, ήταν το συγκρότημά μας, που, από κοινού με πολιτιστικούς φορείς της περιοχής, έγινε επί μακρόν «στενός κορσές» στους αρμοδίους γιά την εξάλειψη αυτής της ασχήμιας.
Ό,τι δηλαδή κάνει και με τους σημερινούς αρμοδίους, ώστε να εξαλειφθεί εγκαίρως …το χάλι, που παρουσιάζουν οι υποδομές των περιοχών, όπου θα εορτασθεί η εκατονταετηρία της λήξης του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου.
Και τους οποίους συνεχίζει να εκθέτει η συνεχιζόμενη «παχυδερμική» αδράνειά τους (ως προς την δράση, όχι ως προς τις ανακοινώσεις και τις …συσκέψεις), σε αντίθεση με την ευαισθησία την οποία επέδειξε γιά το δικής της αρμοδιότητας θέμα ο διοικητής της 71 Α/Μ ταξιαρχίας «Πόντος», και η οποία τον τιμά και ως στρατιωτικό και ως άνθρωπο.
(Επ’ ευκαιρία, θα «έπεφτε τόσο έξω» ο προϋπολογισμός της Πολιτείας, αν διέθετε έστω και …μέσω χορηγού, στην στρατιωτική υπηρεσία το …ισχνό κονδύλιο που απαιτείται γιά την στοιχειώδη φροντίδα τέτοιων ιερών χώρων;
Άλλωστε πόσα ποιά είναι τα στρατωτικά κοιμητήρια, όπου αναπαύονται αξιωματικοί και οπλίτες πεσόντες στις εντός ελληνικής επικρατείας μάχες του 20ου αιώνα;).