Κλείνοντας με ένα μήνυμα
Σας προειδοποίησα. Έχουμε πολλά να γράψουμε και να κουβεντιάσουμε για τις εκλογές. Θεωρώ πως πρέπει να θέσουμε κάποιες βάσεις για το μέλλον και να σκεφτούμε λίγο καλύτερα πράγματα που ίσως να είναι δεδομένα αλλά όχι για όλους, ίσως πασιφανή αλλά όχι πάντα και ίσως αυτονόητα αλλά πρέπει να σημειώνονται.
Έτσι λοιπόν θα ήθελα να καλωσορίσω με μεγάλη χαρά το μήνυμα που έστειλε το δημοτικό συμβούλιο του Κιλκίς με την εκλογή, με απόλυτη πλειοψηφία, της Αναστασίας Ανανιάδου ως πρόεδρο του. Είναι από τις λίγες θετικές ειδήσεις που άκουσα προσωπικά την τελευταία πενταετία. Είναι ένα μήνυμα που πρέπει να διαδοθεί σε όλους και από όλους. Πρέπει να βάλουμε τους νέους μπροστά. Να τους πιστέψουμε και να τους δοκιμάσουμε. Να στηριχτούμε σε αυτούς και να τους στηρίξουμε. Να τους εμπιστευτούμε και να περιμένουμε από αυτούς πολλά.
Αυτό είναι που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας και στις επερχόμενες εκλογές. Και για αυτό το μήνυμα που πέρασαν οι άνθρωποι που απαρτίζουν το δημοτικό συμβούλιο, τους ευχαριστώ και τους συγχαίρω. Αγκαλιάστε το νέο, μην το φοβηθείτε. Το νέο θα φέρει και την αλλαγή που τόσο θέλουμε να δούμε. Καμία αλλαγή δε θα έρθει με φθαρμένα μυαλά και σκουριασμένες αντιλήψεις. Φυσικά η εμπειρία μετράει και χρειάζεται και πρέπει να υπάρχει. Ή μάλλον να συνυπάρχει, με την όρεξη, την διάθεση για αλλαγή και γιατί όχι την άγνοια κινδύνου που έχει το νέο.
Και το καλύτερο παράδειγμα το δίνει η Αναστασία. Μπορεί να είναι ταυτόχρονα δικηγόρος και δημοτική σύμβουλος. Μπορεί να είναι βασίλισσα του καρναβαλιού και πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου. Γιατί η νέα γενιά αυτή είναι. Μπορεί να απολαμβάνει τη ζωή και να μαθαίνει από αυτή. Να αποκτά εμπειρίες και να προσφέρει με όρεξη. Να εκπαιδεύεται και να διαμορφώνει. Μακριά από στερεότυπα και προκαταλήψεις που το μόνο που προκαλεί η επαφή μαζί τους είναι μόλυνση. Μόλυνση της σκέψης και των αποφάσεων που παίρνουμε, της κρίσης μας και της άποψης που σχηματίζουμε. Και εμείς δε θέλουμε καμία επαφή με οτιδήποτε σκουριασμένο.
Και για να μην παρεξηγηθώ θέλω να σημειώσω δύο πράγματα ακόμη. Έχω τη χαρά να γνωρίζω την Αναστασία, αλλά δεν είναι φίλη μου. Την αναφέρω ως το καλύτερο παράδειγμα για το μήνυμα που έχει η κίνηση του δημοτικού συμβουλίου να την αναδείξει πρόεδρο. Και δεύτερον το νέο που αναφέρομαι δεν έχει καμία σχέση να κάνει με την ηλικία του ανθρώπου. Είμαι τριάντα χρονών και έχω γνωρίσει ανθρώπους της γενιάς μου με απόψεις που θα μπορούσαν να φυλάσσονται σε μουσείο. Το νέο αφορά στο μυαλό και το πόσο αυτό κρατιέται ανοιχτό και αναζητά την εξέλιξη του.
