Ο καλός μας άνθρωπος μας δείχνει τον δρόμο
Τρίτη 3 Μαΐου έδειχνε το ημερολόγιο το 2011, πριν ακριβώς δηλαδή τέσσερα χρόνια και δύο ημέρες, όταν «ο πιο καλός μας άνθρωπος», ο Θανάσης Βέγγος «μετανάστευσε» στην «γειτονιά των αγγέλων», κάνοντας την πιό πλούσια σε αξίες και φυσικά πιό χαρούμενη. Τότε ήταν που ο κόσμος μας έγινε λίγο πιό μίζερος, μη έχοντας τον Θανάση να μας θυμίζει με την ευγένεια του, την απλότητα και την ομορφιά της ζωής.
Ο Θανάσης Βέγγος, «ο άνθρωπος που έτρεχε πολύ» όπως είναι και ο τίτλος ενός τραγουδιού που είναι αφιερωμένο σε αυτόν και ερμηνεύουν οι «Γκόιν Θρου» («Goin Through») με την Σαβέρρια Μαργιόλα, είναι εκείνος που μας δίδαξε και θα μας διδάσκει μέσα από τις ταινίες του, το πόσο σημαντικό είναι να είμαστε ευγενείς καθώς και να παλεύουμε στη ζωή για όσα πιστεύουμε.
Ο Θανάσης ήταν ο άνθρωπος που δεν κοίταζε μόνο τον εαυτό του. Ήθελε να βοηθεί τους ανθρώπους γύρω του και αυτό είναι άλλο ένα μοναδικό δίδαγμα που μας προσφέρει από τις ταινίες του. Χαρακτηριστική είναι η απάντηση του : «Κάποιος πρέπει να το βγάλει κύριε Φώτη, κάποιος πρέπει να το βγάλει γιατί διαφορετικά θα βγει το φίδι μόνο του και θα μας φάει όλους» όταν ο κυρ Φώτης του λέει «Πάμε να φύγουμε ρε, εσύ θα βγάλεις το φίδι από την τρύπα;».
Αυτός ήταν και ο Θανάσης στην πραγματικότητα. Λιγομίλητος και ευγενικός, ίσως βυθισμένος στο δικό του ρομαντικό κόσμο, απομονωμένος από την σημερινή εποχή των χαμένων αξιών. Ίσως αυτά τα χαρακτηριστικά τα απέκτησε στη Μακρόνησο τότε όταν το 1949 τον έστειλαν εκεί μαζί με άλλους αριστερούς φαντάρους.
Είχε την τύχη όμως εκεί να γνωρίσει τον Νίκο Κούνδουρο, τον άνθρωπο που θα ήταν η αφορμή να γίνει από Θανάσης, Βέγγος. Γιατί το λέω αυτό ; Σκεφτείτε πόσες ταινίες υπάρχουν με το όνομα του στον τίτλο τους : «Ο Θανάσης, η Ιουλιέτα και τα λουκάνικα», «Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση;», «Θανάση, πάρε τ” όπλο σου», «Δικτάτωρ καλεί Θανάση», «Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας» κ.α. Και μετά ο Βέγγος: «Είναι ένας τρελλός τρελλός Βέγγος», «Δόκτωρ Ζι-Βέγγος», «Ένας Βέγγος για όλες τις δουλειές». Έτσι ήρθαν και οι ατάκες που είναι χαρακτηριστικές και λέγονται ακόμη και σήμερα όπως το «Τρέχει σαν τον Βέγγο».
Σε κάθε ταινία ο Θανάσης κατέθετε τη ψυχή του διότι αυτό που ήθελε είναι να μας κάνει να γελάσουμε και να ξεχαστούμε από τα προβλήματα μας. Ίσως και ο ίδιος αυτό επεδίωκε μέσα από τις ταινίες του, να ξεχάσει το βαρύ κουπί που τράβαγε στη δική του γαλέρα.
Για εμένα προσωπικώς ο συνονόματος Θανάσης, τον οποίο δυστυχώς δεν είχα την χαρά να τον γνωρίσω από κοντά, αποτελεί αυτό που λέμε πρότυπο και ίνδαλμα. Και μέσα από τις ταινίες του, κωμωδίες ή δράματα (καθώς ήταν και εξαιρετικός δραματικός ηθοποιός) και μέσα από τη ζωή του ο «καλός μας άνθρωπος», μου δίδαξε πολλά και έτσι προσπαθώ να αντιμετωπίζω την ζωή όπως αυτός, με καλή καρδιά και χαμόγελο.
