Επανάσταση και πόλεμος

Γράφει ο Αθανάσιος Τατάρογλου

Δεν ξέρω αν όλα αυτά που ζούμε σαν γενιά, συγκρινόμενα με τις προηγούμενες, είναι τόσο δυσοίωνα όσο τα αισθάνομαι, σίγουρα όμως έμελλε και η δική μας γενιά να ζήσει ιστορικές αλλαγές στον πλανήτη και μάλιστα σε πολλά επίπεδα. Θα σταθώ σε όσα γίνονται στον πλανήτη μας και παρακολουθήσαμε αυτή την εβδομάδα και αυθαίρετα θα τα συγκρίνω βγάζοντας ένα εξίσου αυθαίρετο συμπέρασμα. Το συμπέρασμα είναι πως ο κόσμος μας, έχει ανάγκη να ζήσει ελεύθερος και μόνο στο όνομα αυτής της ελευθερίας επιθυμεί να θυσιαστεί. Αλλάζει ο κόσμος και κάποιοι είναι πρωτοπόροι σε αυτή την αλλαγή, ενώ κάποιοι άλλοι προσπαθούν να την αποτρέψουν. Τους δεύτερους θα τους θυμάται η ιστορία με μελανά χρώματα.

Από τη μια είδαμε τον δικτάτορα Πούτιν να εξαγγέλει μερική επιστράτευση, γεγονός το οποίο αυτόματα δείχνει πως η «μικρή στρατιωτική επιχείρηση» που ξεκίνησε τον περασμένο Φλεβάρη θα είχε καλύτερη τύχη αν ήταν «μικρή επιχείρηση χειροποίητων προϊόντων» στο ινσταγκραμ. Με λίγα λόγια περισσότερη επιτυχία θα είχε αν έφτιαχνε αυτοκόλλητα με τη σημαία της Ρωσίας και τα πουλούσε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, παρά ο πόλεμος που ξεκίνησε με την Ουκρανία. Κι έτσι μετά από αυτή την «παραδοχή της ήττας» οι πιο δημοφιλείς αναζητήσεις των Ρώσων στο γκουγκλ ήταν οι φράσεις «πως να φύγω από τη Ρωσία» και «πως να σπάσω το χέρι μου στο σπίτι». Τα αεροπλάνα που έφευγαν από τη Ρωσία ήταν σαν μπουζούκια της δεκαετίας του ’90, έβρισκες να κάτσεις μόνο με μέσο και κάποιοι λίγοι θαρραλέοι βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν. Ο κόσμος δεν θέλει τον πόλεμο των συμφερόντων.

Από την άλλη η δολοφονία μιας γυναίκας στο Ιράν επειδή δεν φορούσε σωστά τη μαντίλα της, έχει επιφέρει την ακριβώς αντίθετη αντίδραση από όλο και περισσότερους ανθρώπους, όχι μόνο εντός της χώρας αλλά παγκόσμια. Οι Ιρανοί, άνδρες και γυναίκες με πρώτες τις γυναίκες βγαίνουν στο δρόμο δίχως να φοβούνται και απελευθερώνουν τους εαυτούς τους προσπαθώντας να εξελίσσουν την κοινωνία τους. Καίνε τις μαντίλες τους και κόβουν τα μαλλιά τους θέλοντας να βάλουν τέλος σε απάνθρωπους νόμους και ξεπερασμένες αντιλήψεις. Στο όνομα της ελευθερίας τους δεν υπολογίζουν καμία συνέπεια των πράξεων τους.

Κι έτσι προσωπικά αντιλαμβάνομαι ότι, ζώντας σε μια αλλόκοτη εποχή που σίγουρα αποτέλεσε αν όχι αιτία, αφορμή η πανδημία του κορονοϊού, ο κόσμος έχει, ίσως μεγαλύτερη από ποτέ ανάγκη, να ζήσει ελεύθερος. Δυστυχώς βέβαια υπάρχουν και εκείνοι που εκμεταλλεύονται την επιθυμία των ανθρώπων που επαναστατούν στο παλιό, προσφέροντας τους μια ελπίδα ότι τα άκρα θα είναι η λύση. Εύχομαι σύντομα να αντιληφθούν ολοένα και περισσότεροι πως η λύση είναι στο σεβασμό όλων και του καθενός ξεχωριστά και πως για το όνομα κανενός ηγέτη δεν αξίζει να πεθαίνουν αθώες ψυχές. Αν όμως χρειαστεί να θυσιαστούν ψυχές για να μην ξαναυπάρξουν τέτοιοι ηγέτες τότε δηλώνουμε παρών για να έχουν οι επόμενες γενιές ένα καλύτερο μέλλον.

Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα άρθρα μου, πατήστε εδώ.

Μπορείτε να υποστηρίξετε τη δουλειά μου, κάνοντας κλικ εδώ