Είμαστε καλύτεροι όταν είμαστε όλοι μαζί

Γράφει ο Αθανάσιος Τατάρογλου

Προκηρύσσονται εκλογές και τα κόμματα καλούνται να βγάλουν σλόγκαν, διαφημιστικά σποτάκια και να χαράξουν στρατηγικές ώστε να πείσουν τον κόσμο να τους ψηφίσει, με σκοπό να τους δώσει μια υψηλή θέση στη κατάταξη των κομμάτων βάση ψήφου. Δεν έχουμε νικητές και ηττημένους, μα μια κατάταξη που θα αναδείξει ποιοι θα πρέπει να τα βρουν μεταξύ τους.

Το ένα κόμμα ισχυρίζεται πως είναι πολύ δυνατό στις διαπραγματεύσεις. Μπορεί να προτείνει λύσεις και να ακούει τις αντίστοιχες που έχουν οι άλλοι να αντιπροτείνουν. Να τα βάζει όλα κάτω και να διαμορφώνει πολιτικές, βάση των αναγκών όλων των ανθρώπων που συμμετέχουν στις διαπραγματεύσεις ώστε να είναι όλοι ικανοποιημένοι, το περισσότερο δυνατό με την τελική απόφαση.

Το άλλο κόμμα υπερασπίζεται εαυτόν λέγοντας πως είναι το καλύτερο στη συζήτηση. Είναι καλός ακροατής και πάντα λαμβάνει τις αποφάσεις με γνώμονα το κοινό καλό. Θα αποτελεί πυλώνα σταθερότητας στη συγκυβέρνηση και θα είναι βρίσκεται πάντα στο τραπέζι για να συζητήσει το όποιο πρόβλημα προκύψει, ώστε να αντιμετωπιστεί κατόπιν κοινής αποδοχής από όλους.

Ένα τρίτο κόμμα έχει στο σλόγκαν του τη λέξη συνεργασία. Έχει αποδείξει στο παρελθόν, συμμετέχοντας σε κυβερνήσεις συνεργασίας πως προσέφερε τα μέγιστα, δεν δημιούργησε προβλήματα αλλά και ήταν σταθερό στις θέσεις και τις απόψεις του, από την αρχή έως το τέλος της θητείας του. Είναι «σημαία» του η συνεργασία και πιστεύει πως μόνο μέσω αυτής μπορεί να παραχθούν πολιτικές που θα βοηθήσουν τους πολίτες της χώρας, να έχουν την καλύτερη δυνατή ποιότητα ζωής δεδομένων των συνθηκών.

Μήπως όλα τα παραπάνω σας ξενίζουν; Λογικό, έχουμε μεγαλώσει σε μια χώρα που οι αυτοδυναμίες προβάλλονται ως απαραίτητο για την ομαλή λειτουργία του κράτους. Κανείς δε σκέφτεται όταν μιλάει για νικητές και χαμένους, ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχουν νικητές γιατί χρειάζεται να εκπροσωπηθούν όλοι και στο κοινοβούλιο αλλά και στις πολιτικές μιας κυβέρνησης. Δεν αντιλαμβάνονται πως είναι μειονέκτημα να λες πως μόνο με μια ισχυρή αυτοδυναμία θα ληφθούν τολμηρές αποφάσεις γιατί παραδέχεσαι εμμέσως πως δεν μπορείς να αποτελέσεις συνεργάτη και συνομιλητή. Κι όλα αυτά ενώ βρίσκεσαι σε θεσμούς και οργανισμούς που απαιτούν ομοφωνίες για να ληφθούν αποφάσεις. Οξύμωρο να θες να είσαι Ευρωπαίος πολίτης αλλά στη χώρα σου να επιζητάς αυτοδυναμία ε;

Οι επόμενες γενιές εύχομαι να είναι μετριοπαθείς. Να μπορούν να συζητούν στο ίδιο τραπέζι και να λαμβάνονται οι καλύτερες δυνατές αποφάσεις. Να υπερασπίζονται τα πιστεύω τους κι όπου χρειάζεται να κάνουν βήματα πίσω. Να μην τα θέλουν όλα για την πάρτι τους αλλά στο πάρτι τους να συμπεριλαμβάνονται όλοι.

Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα άρθρα μου, πατήστε εδώ.

Μπορείτε να υποστηρίξετε τη δουλειά μου, κάνοντας κλικ εδώ