Χρήστος Σπίγκος: Γιά το νέο Νοσοκομείο Κιλκίς

Η ομιλία του Χρήστου Σπίγκου στην συγκέντρωση γιά την κατασκευή του νέου νοσοκομείου στο Κιλκίς.

“Εκ μέρους της Ομάδας Παρέμβασης Κιλκίς σας καλωσορίζω στο αποψινό μας κάλεσμα.

Σήμερα μαζευτήκαμε για ένα θέμα τόσο πολύ σημαντικό για την ίδια μας τη ζωή, που κάποιος τρίτος εκτός νομού θα παραξενευότανε γιατί δεν το κάναμε νωρίτερα. Αλλά απόψε δεν είμαστε εδώ για ν’ αναζητήσουμε ευθύνες, αλλά για να στείλουμε ένα ηχηρό παλλαϊκό μήνυμα στην Εκτελεστική Εξουσία, σχετικά μ’ ένα θέμα που διαχρονικά το παραβλέπει.

Πρόκειται για το Νοσοκομείο μας στο Κιλκίς.

Πρόκειται δηλαδή για κάτι που, μέχρι χθες όλοι είμασταν περήφανοι για την περίλαμπρη ιστορία του.

Το Γενικό Νοσοκομείο Κιλκίς είναι ένα δημιούργημα των παππούδων των σημερινών κατοίκων του Κιλκίς, που κατέθεσαν ψυχή, προσωπική εργασία, χρόνο και χρήμα, για να κτισθεί στη διετία 1937-1939 ένα κόσμημα διεθνούς αναγνώρισης.

Στην πορεία του χρόνου το Νοσοκομείο Κιλκίς απέκτησε αίγλη. Υπήρξε για πολλά χρόνια το μόνο ορθοπεδικό κέντρο Θεσσαλίας, Μακεδονίας και Θράκης.

Όταν πριν από σαράντα και κάτι χρόνια ήρθα κι εγκαταστάθηκα στο Κιλκίς για επαγγελματικούς λόγους, το πρώτο πράγμα που μου είπαν οι τότε νότιοι συμπατριώτες μου ήταν, ότι είμαι τυχερός που πάω σ’ ένα μέρος με ξακουστό Νοσοκομείο και φημισμένη Ορθοπεδική Κλινική.

Μου μίλησαν με θαυμασμό για ονόματα ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού που τιμούσαν τον επαγγελματικό τους κλάδο με την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας στο Νοσοκομείο μας.

Καββαδίας, Ασλάνογλου, Κεχαγιάς και Ισίδωρος Παπαδόπουλος ήταν τα πρώτα κορυφαία ονόματα, που έγραψαν λαμπρή ιστορία και παραμένουν μέχρι σήμερα στη μνήμη όλων μας.

Από τότε και μέχρι σήμερα, ο πανδαμάτωρ χρόνος απέτυχε να δαμάσει την ευσυνειδησία και την αυταπάρνηση, μα δε συνέβη το ίδιο με την κτιριακή υποδομή και την αξιοπρέπεια νοσηλευτών και νοσηλευομένων. Η τελευταία καθημερινά δοκιμάζεται από τη φυσιολογική κτιριακή γήρανση και τη συνακόλουθη έλλειψη στοιχειωδών παροχών, κάτι που αποτελεί ύβρη με όρους 21ου αιώνα. Η όποια δε, καλοδεχούμενη κατά τα άλλα, προσπάθεια ανακαίνισης ή συντήρησης δε μπορεί ν’ ανταποκριθεί στην ανάγκη δημιουργίας σύγχρονων υποδομών, λόγω της παλαιότητας των σημερινών κτιριακών εγκαταστάσεων.

Το στολίδι υγείας της δεκαετίας του 1930 πνέει προ πολλού τα λοίσθια. Μια επίσκεψη ή μια βραχυχρόνια νοσηλεία θα δείξει τη ζοφερή αλήθεια.

Δεν πρόκειται να σας κουράσω με ιστορίες του παρελθόντος με τυχόν ευθύνες ή παραλείψεις. Και τούτο όχι από κάποια κοινωνική αναστολή που καταλήγει τις περισσότερες φορές σε επιλεκτική μνήμη, αλλά από την ανάγκη το «ως εδώ και μη παρέκει» να φτάσει στ’ αυτιά των Αθηνών ισχυρό, ως αίτημα συνολικά της κιλκισιώτικης κοινωνίας.

Μίλησα για πανδαμάτορα χρόνο, αλλά επιτρέψτε μου να μιλήσω τώρα και για πανδαμάτειρα καθημερινότητα. Πανθομολογούμενη είναι η δύναμη της συνήθειας και η ανάγκη αποστασιοποίησης που αισθανόμαστε κάποια στιγμή όλοι μας, εξαιτίας οικογενειακών και προσωπικών προβλημάτων, που μας εμποδίζουν να διακρίνουμε το γενικό από το προσωπικό, την κοινωνία από το άτομο.

Όλοι εμείς που πήραμε την απόφαση ν’ ασχοληθούμε με το Νοσοκομείο Κιλκίς δεν φαντασιωνόμαστε κάτι ανέφικτο ή μαξιμαλιστικό για το μέγεθος του νομού μας. Απλά χρειαζόμαστε ένα καινούργιο νοσοκομείο με σύγχρονες κτιριακές υποδομές και εξοπλισμό, που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες νοσηλείας των πολιτών και των απαιτήσεων της εργασίας του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού.

Στο σημείο αυτό επιτρέψτε μου ν’ αναφερθώ σε μερικά χρήσιμα πρόσφατα ιστορικά στοιχεία.

Το νοσοκομείο μας σήμερα αποτελείται από την Α’ Πτέρυγα, που ήταν το αρχικό κτίριο, τη μεταγενέστερη Β’ πτέρυγα με τις περισσότερες κλινικές, τη νεότερη Γ’ Πτέρυγα με τα χειρουργεία, το κτίριο του Ψυχιατρείου, τη Διοίκηση και τις τεχνικές υπηρεσίες.

Πριν από 4 χρόνια, και συγκεκριμένα στις 6.5.2020, με πρωτοβουλία του τότε Υφυπουργού Ψηφιακής Διακυβέρνησης και με τη συνεργασία της Διοίκησης του Νοσοκομείου Κιλκίς ζητήθηκε η εκπόνηση ρυθμιστικής μελέτης για την κατασκευή νέων χώρων και την αναδιάρθρωση των υφιστάμενων, με σκοπό να καλυφθούν όλες οι ανάγκες ενός σύγχρονου νομαρχιακού νοσοκομείου.

Η 4η ΥΠΕ Μακεδονίας-Θράκης έδωσε τη σύμφωνη γνώμη της από άποψη σκοπιμότητας, ενώ ακολούθησαν στις 15.9.2020 σχετική απόφαση του τότε Υφυπουργού Υγείας και στις 17.11.2020 η τελική έγκριση σύναψης της σύμβασης από το Διοικητικό Συμβούλιο του Νοσοκομείου μας

Στις 4.11.2021 η Ρυθμιστική Μελέτη παρουσιάστηκε ολοκληρωμένη στη Διοίκηση του Νοσοκομείου Κιλκίς και, μεταξύ άλλων, προτείνει τα εξής:
Α) Την ανέγερση νέου τριώροφου κτιριακού συγκροτήματος εμβαδού 14.500 τ.μ., που θα συνδέεται με την υφιστάμενη χειρουργική πτέρυγα και θα στεγάζει όλες τις προβλεπόμενες κλινικές.
Β) Την κατεδάφιση της Β´ Πτέρυγας και των εξωτερικών ιατρείων.
Γ) Την ανακαίνιση και αναδιαμόρφωση της Α´ Πτέρυγας για την εκεί στέγαση των Διοικητικών Υπηρεσιών, της Τεχνικής Υπηρεσίας και του ιατρικού αρχείου.
Δ) Τη δημιουργία νοσηλευτικής μονάδας Διαχείρισης Πόνου.
Ε) Τη δημιουργία ανεξάρτητου κτιρίου για Μονάδα Αποκατάστασης με νοσηλεία.
ΣΤ) Την ανακαίνιση του χώρου του ΕΚΑΒ μαζί με την αναδιαμόρφωση του εσωτερικού οδικού δικτύου.

Το καινούργιο μας νοσοκομείο, βάσει της μελέτης, θ’ αποτελείται από ένα σύνολο κτιρίων εμβαδού 33.835,81 τ.μ., με προϋπολογισμό κατασκευής 59.796.481,87 €.

Η μελέτη σήμερα βρίσκεται στον Υπουργείο Υγείας για έγκριση και δρομολόγηση της υλοποίησής της με τη συνεργασία άλλων συναρμόδιων Υπουργείων.

Από τα παραπάνω προκύπτει η αισιόδοξη πλευρά της ιστορίας. Ότι δηλαδή, είμαστε μια ανάσα πριν από την πραγμάτωση του στόχου της κιλκισιώτικης κοινωνίας να πείσει την Εκτελεστική Εξουσία, και συγκεκριμένα τον Υπουργό Υγείας, να τιμήσει τους συμπατριώτες μας της δεκαετίας του 1930 και να εκπληρώσει το χρέος της στα σημερινά εγγόνια τους.

Πριν προχωρήσουμε παρακάτω, κρίνω σκόπιμο ν’ αναφέρω μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις, όπου τεκμηριωμένα παλλαϊκά αιτήματα είχαν ευτυχή κατάληξη.

1. Το νέο νοσοκομείο της Κομοτηνής, όπως και τα επίσης υπό κατασκευή παιδιατρικό νοσοκομείο Θεσσαλονίκης και γενικό νοσοκομείο Σπάρτης, συνολικού προϋπολογισμού σχεδόν 450 εκατομμυρίων ευρώ, κατασκευάζονται με δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, στο πλαίσιο της Διεθνούς Πρωτοβουλίας του για την Υγεία.

2. Το Γενικό Νοσοκομείο Χαλκίδας μεταφέρθηκε το 1978 σ’ ένα καινούργιο κτίριο στο κέντρο της πόλης. Το 2001 άρχισαν συντονισμένες ενέργειες για την ανέγερση νέου κτιρίου με το σκεπτικό, ότι η Χαλκίδα, πρωτεύουσα του Νομού Εύβοιας, είναι η πόλη με τις δυο γέφυρες που «ενώνει» το πέμπτο μεγαλύτερο νησί στη Μεσόγειο και το δεύτερο στην Χώρα μας με την ηπειρωτική Ελλάδα. Και επίσης ότι πρόκειται για μια πόλη με το ιδιαίτερο παλιρροϊκό φαινόμενο στον Ευβοϊκό κόλπο, με μεγάλο πληθυσμό αλλά και γενικότερα, ότι η Εύβοια αποτελεί τουριστικό προορισμό με μεγάλη επισκεψιμότητα επισκεπτών. Το νέο υπερσύγχρονο Γενικό Νοσοκομείο Χαλκίδας με δυναμικότητα 310 κλινών είναι πλέον σε λειτουργία από τις 20 Ιουλίου 2020, στην αιχμή της τεχνολογίας και με εξειδικευμένο προσωπικό. Καλύπτει ευρύ φάσμα υγειονομικών αναγκών κατοίκων και επισκεπτών της πόλης της Χαλκίδας και ευρύτερα του Νομού Ευβοίας αλλά και όμορων Νομών και Περιοχών, καθότι αποτελεί Νοσοκομείο Αναφοράς για την δευτεροβάθμια και πρωτοβάθμια περίθαλψη στην περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας. Αξίζει όμως να σημειωθεί, ότι, όσο και αν είναι θετικό για τους κατοίκους της Εύβοιας, γενικότερα συνεχίζουν να υπάρχουν πολλά ερωτήματα για την αναγκαιότητα δημιουργίας ενός νέου νοσοκομείου. Θυμίζουμε ότι υπάρχουν άλλα δύο κοντινά νοσοκομεία σε Θήβα και Λειβαδιά, τα οποία επίσης κόστισαν μία περιουσία και αντιμετωπίζουν χαμηλή ζήτηση (η μέση κάλυψη κλινών τους είναι περίπου 40-50%).

3. Οι υπηρεσίες υγείας στη Λευκάδα δεν ήταν καλές λόγω των παλιών υποδομών και του παλιού εξοπλισμού του προηγούμενου νοσοκομείου του νησιού. Το νέο νοσοκομείο, που εγκαινιάστηκε στις 12 Μαΐου 2019, προσφέρει στους κατοίκους και στους επισκέπτες περισσότερες αναβαθμισμένες υπηρεσίες. Δεν χρειάζεται πλέον να ταξιδέψουν σε άλλες μεγάλες πόλεις όπως τα Ιωάννινα και η Πάτρα, ακόμα και για ελαφρά προβλήματα υγείας. Το νέο νοσοκομείο έχει συνολική επιφάνεια 15.783 m2, και κατασκευάστηκε κοντά στην πόλη της Λευκάδας. Το κτίριο έχει χωρητικότητα 123 κλίνες και παρέχει υπηρεσίες σε περίπου 25.000 κατοίκους, καθώς και σε χιλιάδες τουρίστες που επισκέπτονται αυτό το όμορφο νησί κάθε χρόνο.

4. Πρόσφατα ανακοινώθηκε η δημιουργία νέου νοσοκομείου στη Βέροια.

Εμείς, στο μακρινό Κιλκίς, πρέπει να παραδειγματιστούμε από τα επιτεύγματα των άλλων τοπικών κοινωνιών και, με τον τεκμηριωμένο μας αγώνα, να δείξουμε, ότι και η δική μας κοινωνία είναι σε θέση να μετατρέψει την ανέξοδη λεκτική συμπάθεια σε έμπρακτο σεβασμό της αξιοπρέπειάς μας.

Τα 90 χρόνια που μεσολάβησαν είναι πολλά για να συνεχίσουμε την τακτική της υποχωρητικότητας και της κοινωνικής ευγένειας που χαρακτηρίζει ολόκληρο των βορειοελλαδικό κόσμο.
Είναι πολλά για να διστάζουμε ακόμα να φτάσουμε στο υψηλότερο επίπεδο της Εκτελεστικής Εξουσίας, προκειμένου να εξηγήσουμε και να διεκδικήσουμε το δίκιο μας.
Είναι πολλά για να σταματήσουμε να είμαστε ενοχλητικοί.
Σύμμαχοί μας στην προσπάθειά μας αυτή είναι όλοι οι εκπρόσωποί μας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση Α’ και Β’ βαθμού, στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, ακόμα και στην ίδια τη σημερινή Κυβέρνηση.
Στήριγμά μας, η τοπική μας Εκκλησία δια των Μακαριοτάτων κ.κ. Βαρθολομαίου και Δημητρίου.

Δίπλα μας, ο έντυπος και ηλεκτρονικός Τύπος.

Συνοδοιπόροι μας, όλα τα Κόμματα, το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Κιλκίς, οι Επιστημονικοί, Επαγγελματικοί, Πολιτιστικοί και Αθλητικοί Σύλλογοι και κάθε άλλος θεσμικός φορέας.

Συμμαχητές μας, όλοι οι συμπατριώτες μας, είτε είναι σήμερα εδώ είτε όχι.

Καθοδηγητής μας, η κοινή λογική που επιβάλλει την αντικατάσταση της υπομονής από την επιμονή για το δίκιο και την αλήθεια.

Κυρίες και Κύριοι

Ήρθε η ώρα των έργων κι όχι μοναχά των λόγων.

Παντού και πάντα οι ασθενείς απαιτούν τα ίδια πράγματα. Την υγειά τους.

Το Κιλκίς των συνόρων και της ιστορίας, των πανηγυρικών και των επετείων διεκδικεί από την ελληνική πολιτεία ισότιμη μεταχείριση και το δικαίωμα στη ζωή και την αξιοπρέπεια. Και, γιατί όχι, διαχρονικός μας στόχος θα πρέπει να είναι η ανατροπή της σημερινής κατάστασης, προκειμένου η γειτνίαση με τη Θεσσαλονίκη κάποτε να καταστεί συγκριτικό πλεονέκτημα, μετατρέποντας τον νομό μας σε εναλλακτικό τόπο κατοικίας για τους Θεσσαλονικείς και όχι μόνο.

Πρέπει να πάψουμε να βλέπουμε εκατοντάδες να εργάζονται ή να σπουδάζουν το πρωί στο Κιλκίς και το μεσημέρι να δραπετεύουν με εμφανή ανακούφιση στη γειτονική μας πόλη.

Κι απόψε εδώ οφείλουμε επίσης να καταφέρουμε να πείσουμε περί του αντιθέτου κάποιες δήθεν τεχνοκρατικές φωνές, που ενδεχομένως θα εμφανιστούν και που θα προτιμούσαν ένα Κιλκίς μ’ ένα υποβαθμισμένο Νοσοκομείο και καμιά δεκαριά ασθενοφόρα που θα μεταφέρουν τον Κιλκισιώτη ασθενή στη Θεσσαλονίκη. Μια ακόμα δηλαδή ψηφίδα στο φαντασιακό ψηφιδωτό κάποιων μακρινών νοοτροπιών, που έμαθαν διαχρονικά ν’ αντιμετωπίζουν το Κιλκίς σαν φτωχό συγγενή και άφωνο ευγενικό παρία της ελληνικής επικράτειας. Αλλά και πάλι, ένα υποβαθμισμένο νοσοκομείο με λίγες κλινικές χρειάζεται κι αυτό σύγχρονες εγκαταστάσεις. Και βέβαια, στα σοβαρά προβλήματα που σχετίζονται με τις σημερινές άθλιες κτιριακές εγκαταστάσεις οφείλεται εν πολλοίς και η απροθυμία των ιατρών να υπηρετήσουν στο νοσοκομείο μας.

Σήμερα όλοι εμείς, που αισθανόμαστε ενεργοί πολίτες με επιλογή ζωής τη δημιουργική συμμετοχή και όχι την παθητική ιδιώτευση, υποσχόμαστε να δείξουμε με τη συλλογική μας στάση στην εκάστοτε Εκτελεστική Εξουσία, ότι η συμπόρευση δεν είναι αδυναμία, η διεκδίκηση εχθροπάθεια, και η συνεννόηση ηττοπάθεια. Ως εκ τούτου, με μπροστάρηδες τον συντοπίτη Υπουργό, τον Αντιπρόεδρο της Βουλής, τους άλλους δυο Βουλευτές του νομού, τον Αντιπεριφερειάρχη και τους δυο Δημάρχους δεσμευόμαστε, ότι θα συνεχίσουμε τον ωραίο αγώνα που μόλις ξεκινήσαμε με όρους κοινωνίας και όχι μικροκομματικού συμφέροντος.

Σήμερα, σαν απόγονοι της δρακογενιάς του 1938, δηλώνουμε ανυποχώρητοι τιμητές της μνήμης τους, υποσχόμενοι ότι από το μακρινό Κιλκίς θα φύγει μια και μόνη φωνή.

ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ”.