Ελληνικής… ασυναγώνιστης γραφειοκρατίας το ανάγνωσμα!
Γράφει ο Χριστόφορος Τουντουτζίδης*
Λέγεται, από κακοήθεις και ανθέλληνες φυσικά, ότι τρία πράγματα πρέπει να αποφύγει κανείς στα Βαλκάνια: Τουρκική φυλακή, γιουγκοσλαβικό ξύλο και ελληνική πέννα. Υπονοούν οι εχθροί του ωραιότερου και εξυπνότερου λαού του κόσμου, ότι, άμα μπλέξεις με την ελληνική γραφειοκρατία, χάθηκες. Και όμως, ουδέν ψευδέστερον!
Παράδειγμα τρανό η υπέροχη υπόθεση με τις μάσκες – «αλεξίπτωτα», καθώς, τελικώς, κανείς δεν θα έχει πρόβλημα, διότι άλλος έδωσε τις προδιαγραφές, λαμβάνοντας στοιχεία από την διεθνή βιβλιογραφία της κτηνιατρικής επιστήμης γιά τις διαστάσεις προσώπου των πρωτευόντων συγγενών μας, όπως ο γορίλλας, άλλος εφάρμοσε πιστά τις προδιαγραφές, και ο επόμενος, που παρέλαβε, δεν δοκίμασε, γιά να μην μολύνει τα δείγματα.
Συνεπώς όλοι «βγαίνουν λάδι», κυκλοφόρησε ενάμισυ εκατομμύριο ευρώ, να κινηθεί η αγορά, θα «ξαναπέσει» άλλο ένα εκατομμύριο, γιά να διορθώνουν τα «αλεξίπτωτα», και ταυτοχρόνως κάναμε όλοι την «πλάκα» μας στο διαδίκτυο.
Όμως, η ελληνική γραφειοκρατία γράφει εποποιίες σε όλα τα μήκη και πλάτη της Υφηλίου. Αναφέρω την ιστορία της ξαδέλφης μου στις ΗΠΑ. Κόρη Ελλήνων υπηκόων που παντρεύτηκαν το 1960 εκεί, θέλησε η αφελής να αποκτήσει την ελληνική υπηκοότητα μετά από πενήντα χρόνια και τις ζητήθηκε από τις ελληνικές αρχές πιστοποιητικό γέννησης του θείου μου και αντίγραφο παλιού του διαβατηρίου, καθώς έχει αποβιώσει.
Έτρεξα, πήρα πιστοποιητικό γέννησης από το 1920, βρήκαμε και το διαβατήριο, αλλά οι φύλακες της νομιμότητας προσέχουν. Έκανε το λάθος να αναφέρει, ότι και η μητέρα της ήταν Ελληνίδα, οπότε ζήτησαν ληξιαρχική πράξη γάμου, μη τυχόν και ήταν νόθο παιδί.
Α ρε, Φώσκολε, μεγαλεία! Όμως ο γάμος έγινε το 1960 στην Νέα Υόρκη και δεν δηλώθηκε στο προξενείο, που σημειωτέον ότι δεν τηρούσε τέτοια αρχεία. Άρα, η λύση είναι δικαστήριο στην Αθήνα με μάρτυρες που ήταν στο γάμο, άλλα τέτοιοι δεν υπάρχουν, καθώς είναι μακαρίτες.
Έτσι, η ελληνική γραφειοκρατία «καθάρισε» στο «άψε-σβήσε» μιάν υπόθεση ομογενούς, μη δίνοντας ιθαγένεια ούτε στην εξαδέλφη μου ούτε φυσικά, στο μέλλον, στα ανήψια μου. Κουτόφραγκοι, να μείνετε πάντα Αμερικανάκια, καθώς τώρα έχουμε νέο αίμα από το Πακιστάν και Μπαγκλαντές, που σαλεύει, και σε πέντε – έξι χρόνια θα τους δοθεί άνευ περιττών διατυπώσεων ελληνική ταυτότητα, προς δόξαν του Αλλάχ και του Προφήτη.
Όχι, που θα έχουμε ανάγκη αγγλόφωνους Ορθοδόξους ελληνικής καταγωγής, όταν έχουμε τον Αλή Μπαμπά μπροστά μας και τους σαράντα μετανάστες.
Φυσικά, με τις ίδιες συνοπτικές διαδικασίες ξεμπερδεύουμε και με την ομογένεια της Αυστραλίας, Νότιας Αφρικής αλλά και της καινούργιας γενιάς μεταναστών της οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη, στο όνομα της οποίας «πίνουμε νερό».
Όποιοι Έλληνες τόλμησαν να κάνουν παιδιά στην Γερμανία, Σουηδία κλπ, γιά να καταφέρουν να τα δηλώνουν στα ακούραστα ελληνικά προξενεία, έφτυσαν το γάλα της μάνας τους, οπότε οι περισσότεροι αποφάσισαν να μην κάνουν το ίδιο στα νεογέννητα παιδιά τους, αφήνοντας άφθονο χώρο στα δημοτολόγια για τους νέο Έλληνες εξ Ασίας. Συνεπώς το ρητό Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι, αλλού γατάκια!
*Δικηγόρος Κιλκίς
