Τιμώντας το παρελθόν, εξασφαλίζουμε το μέλλον
Γράφει η Αλεξάνδρα Στεφανίδου*
Οι ηλικιωμένοι συνάνθρωποί μας, η διαχρονική σοφία της ανθρωπότητας, είναι συχνά ένα παραμελημένο μέλος της κοινωνίας.
Προέρχονται από μία άλλη εποχή και το τωρινό status quo της κοινωνίας μας, φαντάζει συχνά στα μάτια τους αλλοπρόσαλλο.
Εμείς, η νέα γενιά, στην προσπάθεια μας να προλάβουμε τις εξελίξεις, χάνουμε τη ζωή και αδυνατούμε να αποδώσουμε τη δέουσα τιμή σε αυτούς που μας δάνεισαν το παρόν.
Τα προβλήματα που διατρέχουν σήμερα τους ηλικιωμένους συνανθρώπους μας στην πόλη του Κιλκίς, δεν είναι μία πρωτόγνωρη εικόνα.
Ας ξεκινήσουμε με την κατάσταση που επικρατεί στο κέντρο του Κιλκίς.
Αυτοκίνητα που δημιουργούν μποτιλιάρισμα και λίγες πεζοδρομημένες οδοί, είναι στοιχεία που απωθούν τους «παππούδες» και τις «γιαγιάδες» από το να κυκλοφορούν στους δρόμους και τους καθηλώνουν στη μοναξιά του σπιτιού τους.
Φαίνεται έτσι, σαν να εργάσθηκαν σκληρά για να μας παραδώσουν μία Ελλάδα στιβαρή και εμείς τους ανταποδίδουμε την επίπονη προσπάθεια, αποκλείοντάς τους.
Το τσιμεντόπαρκο της Ελευθερίου Βενιζέλου, μόνο προσβάσιμο δεν φαίνεται να είναι για τους ηλικιωμένους. Από την άλλη, η 21η Ιουνίου χρήζει πεζοδρόμησης, μιας και είναι δύσβατη ακόμη και για τους νεαρούς.
Στα κέντρα φιλοξενίας (ΚΑΠΗ) οι συνθήκες είναι συχνά απαρχαιωμένες και η χρηματοδότηση είναι πενιχρή, παρόλο που η ανάγκη για αναβάθμιση καθίσταται επιτακτική.
Ας περάσουμε όμως στην πράξη. Τα προβλήματα της τρίτης ηλικίας της πόλης μας χρήζουν άμεσων και αποτελεσματικών λύσεων. Ξεκινώντας, εμείς θα πρέπει να ευαισθητοποιηθούμε ως νέα γενιά απέναντι στα προβλήματα των συνανθρώπων μας, προκειμένου να προσφέρουμε λύσεις και να τους συμπαρασταθούμε καθώς οφείλουμε.
Όσον αφορά την πολιτεία τώρα, επιτακτική καθίσταται η ανάγκη της πεζοδρόμησης της 21ης Ιουνίου και άλλων οδών της πόλης μας, προκειμένου να κυκλοφορούν πιο εύκολα οι ηλικιωμένοι και ιδιαίτερα αυτοί με κινητικά προβλήματα.
Έτσι, θα μπορούν να επισκέπτονται τα ιατρεία και τα νοσοκομεία χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Φρόνιμη θα ήταν και η προσπάθεια αποσυμφόρησης των κεντρικών οδών από τα οχήματα. Όσον αφορά τώρα τα ΚΑΠΗ, μία επαρκέστερη χρηματοδότηση θα οδηγούσε στην αναμόρφωσή τους και θα συνέβαλλε στη δημιουργία επιπρόσθετων προγραμμάτων ψυχαγωγίας τους.
Τέλος, η καλύτερη λειτουργία θεσμών όπως ο «γιατρός στο σπίτι», θα αναβαθμίσουν την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη.
Η γενικότερη βελτίωση του συστήματος υγείας και πιο συγκεκριμένα η οικονομική ενίσχυση των νοσοκομείων και των κέντρων υγείας του νομού Κιλκίς, θα ωφελήσουν το σύνολο των πολιτών και κατ’ επέκταση τους ηλικιωμένους ασθενείς.
Κλείνοντας, δανειζόμενοι μία φράση του Ανδρέα Παπανδρέου, ας αφήσουμε τα προβλήματα των ηλικιωμένων συνανθρώπων μας στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, συμμετέχοντας άμεσα και εμπράκτως στην επίλυση τους.
Τα «τιμημένα γηρατειά» μας παρέδωσαν το σήμερα και εμείς οφείλουμε να το κληροδοτήσουμε στους απογόνους μας.
Πως θα αισθανθούμε εμείς, αν οι αυριανές γενιές μας τοποθετήσουν στην τελευταία βαθμίδα της κοινωνίας; Τιμώντας το παρελθόν, εξασφαλίζουμε το μέλλον μας.
* Υποψήφια βουλεύτρια Κιλκίς του ΚΙΝΑΛ
