Θλίψη και συγκίνηση γιά τον «φύλακα άγγελο» των αδέσποτων Νικήτα Βασιλειάδη

Θλίψη και συγκίνηση προκάλεσε στην κιλκισιώτικη κοινωνία η είδηση του θανάτου του Νικήτα Βασιλειάδη, γόνου ιστορικής προσφυγικής οικογένειας του Κιλκίς.

Ο εκλιπών, που γεννήθηκε, μεγάλωσε και δραστηριοποιήθηκε στο Κιλκίς, ενώ γιά κάποιο διάστημα μετανάστευσε γιά επαγγελματικούς λόγους στην Σουηδία, συνέδεσε το όνομά του με την έμπρακτη μέριμνα γιά τα αδέσποτα ζώα.

Ήταν, μάλιστα, και πρωτοπόρος στην περισυλλογή και επίβλεψη αδέσποτων, δημιουργώντας με δικά του έξοδα μιάν υποτυπώδη εγκατάσταση γιά ασφαλή διαβίωσή τους, με φροντίδα και γιά το φαγητό τους μέχρι την εκδήλωση ενδιαφέροντος γιά υιοθεσία.

Στην προκειμένη περίπτωση ο αείμνηστος πλέον Νικήτας «έδειξε τον δρόμο» σε δήμο, αρμόδιες υπηρεσίες και φιλοζωικούς φορείς γιά συντονισμό των δραστηριοτήτων τους, με αντικειμενικό σκοπό την αποτελεσματική αντιμετώπιση αυτού του χρονίζοντος σοβαρού, σε σχέση με την δημόσια υγεία και την κοινωνική ευαισθησία, προβλήματος.

Ο ίδιος ανταποκρινόταν αμέσως σε κάθε πρωτοβουλία οποιασδήποτε από τις ανωτέρω πλευρές, πάντα εμφορούμενος από πνεύμα ανιδιοτελούς προσφοράς.
Ζούσε με την προσδοκία, κάποια στιγμή το Κιλκίς να αποκτήσει μία σύγχρονη εγκατάσταση διαβίωσης αδέσποτων με τις προδιαγραφές, προϋποθέσεις και απαιτήσεις, που ορίζουν τα σημερινά δεδομένα ως προς την δημόσια υγεία και την μέριμνα για τα αδέσποτα. Αν αυτά είχαν ανθρώπινη λαλιά, θα χαρακτήριζαν τον Νικήτα … ως «φύλακα άγγελό» τους.

Και οποία ειρωνεία της Μοίρας, αφού αυτή έμελε να «γράψει» το τέλος του «κύκλου» της ζωής του ακριβώς στο δικό του δημιούργημα, δηλαδή την εγκατάσταση γιά τα αδέσποτα ζώα σε σημείο του δρόμου προς το παλαιό πεδίο βολής του στρατοπέδου Καμπάνη, σχεδόν απέναντι από την είσοδό του. Σίγουρα τραγικό αλλά συνάμα και συγκλονιστικό!

Ο Νικήτας Βασιλειάδης δεν ήταν γνωστός στην κιλκισιώτικη κοινωνία, και ειδικότερα στην «πιάτσα», μόνο για την παροιμιώδη μέριμνά του για τα αδέσποτα ζώα. Απλώς, αυτό ήταν το κεφάλαιο, που τον «σημάδεψε».

Γι’ αυτό και θα μείνει γιά πάντα «ζωντανός» στην μνήμη των Κιλκισιωτών και στην συνείδηση όλων όσων νοιάζονται πραγματικά γιά τα αδέσποτα ζώα.

«Γαίαν έχοις ελαφράν» αλησμόνητε Νικήτα.

Και μακάρι το δικό σου παράδειγμα αυτής της περίπτωσης να βρίσκει συνεχώς μιμητές