Ο ΜΙΚΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΛΗΝ ΥΠΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ – ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΑΝΔΡΕΙΑΣ

Γράφει ο Θανάσης Βαφειάδης

«Σας παρουσιάζομεν σήμερον τον μικρότερον υπαξιωματικόν του ελληνικού στρατού. Είναι ηλικίας 12-13 ετών και κατάγεται από το Φισκάρδο της Κεφαλληνίας. Το όνομά του είναι Γεράσιμος Ραυτόπουλος. Ο πατέρας του είναι αρτοποιός εις την Ύδραν, η μητέρα του μένει στον Πειραιά και αυτός ήτο υπηρέτης καφενείου εις Πύλον, όπου τον εύρεν η επιστράτευσις.
Το πολεμικόν μένος που είχε καταλάβει όλον τον κόσμον ηλέκτρισε και τον μικρόν υπηρέτην ο οποίος εζήτησεν αμέσως όσα χρήματα είχε να λαμβάνει από τον πάτρωνά του και την επομένην απεβιβάζετο εις Αθήνας παρουσιασθείς εις το στρατολογικόν γραφείον όπως καταταχθή εθελοντής. Η ηλικία του δεν εβοήθησε την αποδοχήν της αιτήσεως του και ο μικρός έφυγεν από το γραφείον λυπημένος αλλά όχι και απηλπισμένος διότι είχεν απόφασιν με κάθε τρόπον να υπάγη εις τον πόλεμον.
Τας ημέρας του όλας διήρχετο εις τα στρατιωτικά κέντρα και ιδίως εις τον σταθμόν Λαρίσσης όπου παρηκολούθει την αναχώρησιν των επιστράτων. Μιαν πρωίαν διαφυγών την προσοχήν των φρουρών εσκαρφάλωσεν εις τον μεταξύ δυο βαγονίων χώρον και μαζί με τον στρατόν έφθασεν εις την Λάρισσαν όπου επιτέλους μετά την τόσην επιμονήν του εγένετο δεκτός εις το 18ον σύνταγμα της 6ης μεραρχίας ως «παιδί του συντάγματος».
Εις την μάχην της Ελασσώνος έγινε κάτοχος τουρκικού λαφύρου όπλου μαρτίνι με το οποίον έλαβε το βάπτισμα του πυρός. Η ανδρεία του εξετιμήθη από όλους και εις την μάχην του Σαρανταπόρου του εδόθη εις ένδειξιν αναγνωρίσεως της ικανότητός του μάνλιχερ εγένετο δε δεκτός εις το σύνταγμα ως τακτικός στρατιώτης και ως τοιούτος παρηκολούθησε την 6ην μεραρχίαν εις όλην την μακεδονικήν εκστρατείαν.
Εις το Μπιζάνι αργότερα προήχθη προτάσει του υπολοχαγού του εις υποδεκανέα δι’ ανδραγαθίαν μετά δε την κατάληψιν των Ιωαννίνων ευρέθη με την μεραρχίαν του εις Θεσσαλονίκην δια να λάβη μέρος εις τον δεύτερον πόλεμον.
Εις την πεισματώδη μάχη του Κιλκίς ευρέθη μεταξύ πέντε βουλγάρων αιχμάλωτος και θα εδοκίμαζε την τύχη όλων των συναδέλφων του αν δεν επρόφθανε να πετάξη το όπλον του και να προσποιηθή το άκακον αρνίον. Καθ’ ην στιγμήν οι Βούλγαροι ησχολούντο να εύρουν κανένα σκοινί δια να τον δέσουν αυτός αρπάζει το μάνλιχερ και ρίπτει νεκρούς τους τρεις ενώ οι άλλοι δυο εσώζοντο δια της φυγής. Κατ’ αυτόν τον τρόπον ο μικρός στρατιώτης έσωσε και έναν τραυματίαν εύζωνον όστις θα περιήρχετο εις τας χείρας των δημίων. Το γεγονός τούτο της ανδραγαθίας του λιλιπουτείου υποδεκανέως επιστοποιήθη και επισήμως μεθ’ ο και ο διοικητής του τον προήγαγεν εις δεκανέα.
Εις το ύψωμα 1970 κατά την φοβεράν έφοδον ώρμησε και αυτός ευρεθείς μεταξύ των πρώτων προ των βουλγαρικών χαρακωμάτων. Θα έπιπτε δε νεκρός υπό την σπάθην Βουλγάρου συνταγματάρχου αν δεν επρόφθανε να τον λογχίση και να τον φονεύση. Ο μικρός προήχθη αμέσως εις λοχίαν και ήδη έγινε πρότασις περί παρασημοφορίας του. Το δημόσιον εκτιμών την ανδρείαν του μικρού υπαξιωματικού θ’ αναλάβη την μόρφωσιν και εκπαίδευσιν του ώστε να εξασφαλίση ευρύ μέλλον εις αυτόν».

*Τοπογράφος – συγγραφέας

Περισσότερα άρθρα και φωτογραφίες στην ιστοσελίδα και στο facebook του τεχνικού γραφείου K4station