Στον αγαπημένο μας σύζυγο και πατέρα Γιάννη Φωκά
Η φετινή Πρωτομαγιά δεν κράτησε σ’ εμάς την καθιερωμένη της υπόσχεση. Αντί για λουλούδια και Άνοιξη μας έφερε ανείπωτο πόνο και βαρυχειμωνιά στην καρδιά.
Άδικη μοίρα μας στέρησε το πιο ζεστό χαμόγελο και την πιο μεγάλη ανθρωπιά. Τον σύντροφο και τον Πατέρα, τον αγαπημένο μας Γιάννη Φωκά.
Θύμησες και εικόνες μιας ολάκερης ζωής από δω και πέρα θα πασχίζουν να διώχνουν την παγωμάρα που συνοδεύει τη μοναξιά του θανάτου αγαπημένου μας προσώπου. Κι όταν στο τέλος της ημέρας η κόπωση θα γυροφέρνει μάτια και μυαλό, ασφαλές καταφύγιό μας η μνήμη των ωραίων στιγμών που μοιραστήκαμε με τον αδικοχαμένο Άνθρωπό μας.
Ύπουλη αρρώστια δεν μας επέτρεψε να συνεχίσουμε να πορευόμαστε και να γαληνεύουμε με την πραότητα του χαρακτήρα και την ευγένεια ψυχής του Άντρα που ήξερε τι σημαίνει σύζυγος και πατέρας.
Παρά ταύτα οι συμβουλές του θα συνεχίζουν να καθοδηγούν τα βήματα της οικογένειας που άφησε πίσω του, για να επιβεβαιωθεί ο νόμος της ανθρώπινης ζωής που θέλει τη φθαρτότητα της ύλης να ηττάται από την αιωνιότητα του πνεύματος.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει λατρεμένε μας Σύζυγε και Πατέρα Γιάννη Φωκά.
Πέτρος Φωκάς
Ρούλα Φωκά
