Μικρότερο το κόστος έγκαιρης συντήρησης

Γράφει ο Σταύρος Φάσσος

Γιά τις αθλητικές εγκαταστάσεις σε κάθε περιοχή ισχύει ένας διαχρονικός κανόνας: Είτε είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν, προκειμένου να καλύψουν ζωτικές αθλητικές ανάγκες, είτε δεν είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν, άρα το πράγμα σταματά εκεί.

Το πρώτο σκέλος του κανόνα περιλαμβάνει μία κρίσιμη παράγραφο: Είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί μία αθλητική εγκατάσταση, άρα καλώς δημιουργείται. Στην συνέχεια, όμως, αποτελεί καθοριστικό παράγοντα διαρκούς και εύρυθμης λειτουργίας της εγκατάστασης η κατά διαστήματα συντήρησή της.

Χωρίς αυτήν, φτάνει στο σημείο όχι απλώς της μετ’ εμποδίων λειτουργίας, αλλά και αυτής ακόμη της αχρήστευσης, όταν λείπει η συντήρηση επί πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.

Σ’ αυτήν την περίπτωση είναι σαν να «πετιούνται» τα χρήματα του κόστους κατασκευής, όπως συμβαίνει με κάθε εγκατάσταση και υποδομή κάθε άλλου χώρου ή τομέα, που προκηρύσσεται, δημοπρατείται, κατασκευάζεται, εγκαινιάζεται… πανηγυρικώς και κατόπιν… δεν ανταποκρίνεται στους λόγους, για τους οποίους κατασκευάσθηκε, φτάνοντας ακόμη και μέχρι σημείου … να «αραχνιάζει», στο χειρότερο «σενάριο», ή να υπολειτουργεί!

Και, ως γνωστόν, υπολειτουργία σημαίνει περισσότερες φθορές ή ζημιές, κάτι που συνεπάγεται περισσότερες δαπάνες συντήρησης, και όταν τα ταμεία Πολιτείας και δήμων είναι «μείον», ακόμη περισσότερα προβλήματα, που είναι δυνατόν να οδηγήσουν ακόμη και σε πλήρη αχρήστευση της εγκατάστασης. Αν δε αυτή παραμείνει επί μακρόν σε αρχηστεία περιορίζει τις δυνατότητες ριζικής επισκευής και ανακαίνισης, καθώς φτάνει ακόμη και να αποτελεί ένα… καινούργιο έργο κόστους κατά πολύ μεγαλυτέρου του αντιστοίχου της αρχικής κατασκευής.

Επομένως, και δεδομένου ότι και στην προκειμένη περίπτωση η διατήρηση των κεκτημένων είναι σαφώς πιό δύσκολη από την απόκτηση, Πολιτεία και τοπική διοίκηση οφείλουν, σε ό, τι αφορά στις αθλητικές εγκαταστάσεις, να συντονισθούν προς μία κατεύθυνση:

Μετά την παράδοση κάθε νεόδμητης εγκατάστασης προς χρήσιν, να περιλαμβάνουν στους οικονομικούς προϋπολογισμούς τους τα από μικρά μέχρι πολύ μικρά κονδύλια, που απαιτούνται γιά την άμεση αποκατάσταση φθορών ή ζημιών εν τη γενέσει τους. Να μην αφήνουν ευθύς εξαρχής, δηλαδή, τις φθορές και ζημιές να φτάνουν σε σημείο, που να απαιτούν περισσότερα και ίσως μεγαλύτερα. Ας μην «τσιγκουνεύονται» τα λίγα, που απαιτούνται στην αρχή, ώστε να μην προκύπτουν αργότερα ανάγκες γιά περισσότερα και πολύ λιγότερο εύκολο να διατεθούν.

Ας προσανατολισθούν προς αυτήν την κατεύθυνση, διότι από την προαναφερθείσα «τσιγκουνιά» στην άμεση διάθεση μικρών ή πολύ μικρών κονδυλίων για ευκόλως επισκευάσιμες φθορές ή ζημιές και την συνεχή αναβλητικότητα σε ό, τι αφορά σε τέτοιες επισκευαστικές παρεμβάσεις, αποτελεί νομοτέλεια, μία αθλητική εγκατάσταση-«κόσμημα» να καταντά, ακόμη και σε λίγο καιρό,… «αχούρι»!

Τελευταίο «χτυπητό» παράδειγμα αυτό του κλειστού γυμναστηρίου Καμπάνη (σ.σ.: λανθασμένος ο αρχικός προσδιορισμός του ως κλειστού γυμναστηρίου δήμου Γαλλικού, επί εποχής του ομωνύμου «καποδιστριακού» δήμου).

Όταν προ δεκαπενταετίας παραδόθηκε προς χρήσιν, όχι απλώς ήταν μία εμβληματική γιά την εκεί περιοχή αθλητική εγκατάσταση, αλλά κάλυπτε ανάγκες και άλλων περιοχών, ενώ είχε επιλεγεί ως ένα από τα κέντρα προετοιμασίας και αγωνιστικής δραστηριότητας των προεθνικών ομάδων ηλικιακών κατηγοριών της Ομοσπονδίας Χειροσφαιρίσεως Ελλάδος (ΟΧΕ).

Τον τελευταίο καιρό ή «εικόνα», που παρουσίαζαν οι χώροι του, αν μη τι άλλο, έφερνε στον νου τον στίχο «περασμένα μεγαλεία».

Μία «εικόνα» απογοητευτική, που «φωνάζει» γιά ριζικές επισκευαστικές, διορθωτικές και ανακαινιστικές παρεμβάσεις.

Δεν έχει σημασία στην παρούσα φάση ποιός ή ποιοί ευθύνονται γιά την τωρινή κατάντια του κλειστού γυμναστηρίου Καμπάνη, ενώ δεν είναι και του παρόντος η αναφορά στα όποια διοικητικά μέτρα έλαβε ή πρόκειται να λάβει ο δήμος Κιλκίς, όσον αφορά στον κανονισμό λειτουργίας και χρήσης της εγκατάστασης.
Εκείνο, το οποίο προέχει, είναι η παντί τρόπω προώθηση της διαδικασίας γιά το έργο των επισκευών και συντήρησης του κλειστού γυμναστηρίου Καμπάνη στο σύνολό του, άρα και η ταυτόχρονη εξεύρεση του αναγκαίου κονδυλίου.

Εν προκειμένω ακούγεται ευχάριστα η αναφορά αφ’ ενός μεν σε μία πρώτη παρέμβαση, με έγκριση δαπάνης είκοσι χιλιάδων ευρώ, αφ’ ετέρου δε η υπαγωγή του γυμναστηρίου στον δημοτικό φορέα, μέσω του οποίου επίκειται πρόσθετη χρηματοδότηση.

Από εκεί και πέρα, και επειδή η χρονική απόσταση από την εκτέλεση του έργου δεν είναι μεγάλη, δηλαδή αυτό θα εκτελεσθεί συντόμως, το ζητούμενο από πλευράς δήμου είναι να μεριμνήσει γιά την δέσμευση μικρών κονδυλίων, ώστε, μετά την γενική επισκευή και συντήρηση, να υπάρχει η δυνατότητα άμεσης παρέμβασης, κάθε φορά που χρειάζεται κάποια περιορισμένου μεγέθους αποκατάσταση ή συντήρηση σε οποιοδήποτε σημείο του χώρου. Και τούτο, προκειμένου αυτός να μην φτάσει ξανά μέσα σε λίγα χρόνια σε κατάσταση, η οποία να απαιτεί και πάλι την πολύ πιό δαπανηρή γενική επισκευή και συντήρηση.

Αυτό θα ήταν επωφελές γιά την συνολική αθλητική υλική υποδομή και των δύο δήμων του νομού Κιλκίς, με τις νεόδμητες εγκαταστάσεις (π.χ. νέοι ελαστικοί τάπητες ή ταρτάν στα στάδια Κιλκίς και Πολυκάστρου) να προσφέρουν σ’ αυτούς την δυνατότητα και ευκαιρία, να εφαρμόσουν εξ υπαρχής την προτεινόμενη τακτική, ακολουθώντας την, βεβαίως, στο εξής και με τις υπόλοιπες.

Ας εξαλειφθεί από τον τόπο μας το φαινόμενο… δεκαετιών του να φτάνουν αθλητικές υποδομές σε σημείο φθοράς και εγκατάλειψης τέτοιο, που να καθιστά «μονόδρομο» μία εξαιρετικώς κοστοβόρα επισκευή και ανακαίνισή τους, που δεν θα χρειαζόταν, αν οι αρχές επέλεγαν τον άλλο «μονόδρομο» της πολύ λιγότερο δαπανηρής περιοδικής συντήρησης.