Στάθης Θ. Τσομίδης: Πάλι αλλαγές στη Δικαιοσύνη;

Εν μέσω “μεταρρυθμιστικής λαίλαπας” που επιδεικνύει η κυβέρνηση, δεν ήταν δυνατόν να διαφύγει η Δικαιοσύνη. Αλλωστε είναι συνεχής η επίθεση που δέχεται από φορείς εξωθεσμικούς ,αλλά και ευρωπαικούς, ότι καθυστερεί, αδικαιολόγητα και βάζει εμπόδια στην ανάπτυξη και τις επενδύσεις.

Ο αρμόδιος Υπουργός κ. Γ. Φλωρίδης, γνωστός για την Δικηγορική του πολύχρονη και επιτυχή πορεία του, αλλά και για την ανώτατη ηθική πράξη του, να παραδώσει την βουλευτική του έδρα, όταν διαφώνησε με την πολιτική επιλογή των μνημονίων, ανέλαβε την πρωτοβουλία να επιχειρήσει, για άλλη μια φορά να εισηγηθεί και να υποβάλλει προς
ψήφιση νομοσχέδιο για την επιτάχυνση της δικαοσύνης στο χώρο του Ποινικού Δικαίου.

Το αναμενώμενο νομοσχέδιο, κατόρθωσε, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται, να ξεσηκώσει θύελα αντιδράσεων πριν καν δημοσιοποιηθεί.

Και μόνο το γεγονός ότι δεν συγκροτήθηκε νομοπαρασκευαστική επιτροπή, πρώτη φορά στην σύγχρονη κοινοβουλευτική μας ιστορία, ξεσήκωσε τις αντιρρήσεις και τις επιφυλάξεις φορέων της δικαιοσύνης και των συλλειτουργών της.

Η προσπάθεια απάντησης εκ μέρους του κ. Υπουργού, περί ιδιοτελών σκοπιμοτήτων που εξυπηρετούνται από τις νομοπαρασκευαστικές επιτροπές, αντί να κατευνάσει τα πνεύματα, τα όξυνε ακόμη περισσότερο.

Έτσι πορευόμαστε, αναμένοντες το νομοσχέδιο , αλλά και τα αποτελέσματά του επί του πεδίου, όταν θα εφαρμοστεί.

Θέλω όμως να επισημάνω , έναν κρίσιμο θεσμό, που φέρεται να εισάγεται με το νομοσχέδιο. Αυτό των Μονομελών Δικαστηρίων ,σε πολύ σοβαρές υποθέσεις, κακουργηματικού χαρακτήρα.

Ευθείς εξ αρχής, δηλώνω ότι είμαι και ήμουν υπέρ αυτής της άποψης. Και απορρίπτω την κριτική, άλλων συναδέλφων μου, περί της ανεπάρκειας στην έκδοση μιας πολύ σοβαρής απόφασης που κρίνει την στέρηση της ατομικής ελευθερίας, από τον ένα και μοναδικό δικαστή.

Η άποψή μου είναι, ότι ο Ελληνας Δικαστής μπορεί και πρέπει, με βάση τον νόμο και την συνείδησή του να κρίνει και είτε να αθωώσει είτε να καταδικάσει τον όποιο κατηγορούμενο.

Η πρακτική αυτή ακολουθείτε στο Αγγλοσαξονικό Δίκαιο, και μην σπεύσετε να πείτε ότι εκεί υπάρχει το σώμα των ενόρκων, ο Δικαστής είναι αυτός που ρυθμίζει, διεξάγει την δίκη με στόχο ,και κατ εφαρμογή του δικαίου, παρουσιάζει το αποδεικτικό υλικό, ώστε να εισηγηθούν οι ένορκοι επί της ενοχής ή όχι του κατηγορουμέου.

Ομως η ειδοποιός διαφορά, είναι το θεωρητικό-πνευματικό- επίπεδο, αλλά και η δικαστηριακή εμπειρία των συγκεκριμένων Δικαστών, έναντι των Ελλήνων.

Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί, ότι η ως άνω άποψή μου, είναι προσβολή προς τους Ελληνες Δικαστές. Μακριά όμως από εμένα κάτι τέτοιο, ίσα-ίσα τιμό και σέβομαι το δύσκολο και πολλές φορές, υπο δυσμενείς συνθήκες, λειτούργημά τους.

Είναι γνωστό, ότι στην χώρα μας, εδώ και χρόνια λειτουργεί η Σχολή Δικαστών που φοιτούν όλοι οι νεοεισερχόμενοι στο Δικαστικό Σώμα. Η γνώση τους ,υψηλή σε σύγκριση με τους παλαιότερους Δικαστές που δεν φοίτησαν σε αυτή επειδή δεν υπήρχε.

Ομως η εμπειρία τους και κυρίως η κοινωνική αυτοσυνειδησία της αποστολής τους πενιχρή. Πενιχρή γιατί η επιτυχία της εισαγωγής των υποψηφίων στηρίζεται μόνον στη θεωρητική γνώση των νόμων και όχι και στην μακρόχρονη εφαρμογή τους, ως Δικηγόρων της πράξης.

Εδώ βρίσκεται και η διαφορά του ελληνικού από το αγγλικό δίκαιο.

Ο Αγγλος δικαστής, είναι πρώην δικηγόρος τουλάχιστον με 20ετή πείρα, ενώ ο Ελληνας δικαστής μπορεί και να μην έχει δικάσει συγκεκριμένους τομείς του δικαίου που όμως, ως δικαστής θα κληθεί να απονέμει δικαοσύνη.

Εν κατακλείδι , η προωθούμενη μεταρρύθμιση, του ενός Δικαστή, ορθή κατά την σύλληψη, είναι λανθασμένη ως προς την εφαρμογή της από ένα δικαιικό σύστημα που παράγει δικαστές με τον συγκεκριμένο τρόπο.

Προλαβαίνω όμως και όσους θα αντιτάξουν ότι οι Εφέτες που θα δικάζουν τα σοβαρά αδικήματα, είναι έμπειροι δικαστές με πάνω από 20χρόνια, υπηρεσίας στο ενεργητικό τους.

Δυστυχώς, δεν αποτελεί η εμπειρία, ούτε η τέλεια γνώση του νόμου, το ασφαλές κριτήριο για να είναι η Μονομελής απόδοση δικαιοσύνης δίκαιη και μη αμφισβητήσιμη.

Κατά την γνώμη μου, αυτή η μεταρρύθμιση θα μπορούσε να εφαρμοστεί, μόνον αν συνδυαζόταν με την ριζική αναμόρφωση των κριτηρίων και του συστήματος εισαγωγής και εκπαίδευσης των υποψηφίων δικαστών, που κάποτε θα φτάσουν να δικάζουν μόνοι τους, και βαριά κακουργήματα και η όποια απόφασή τους δεν θα μπορούσε να αμφισβητηθεί από κανένα και για κανένα λόγο.

Τα όποια άλλα θέματα ανακύπτουν από το αναμενόμενο νομοσχέδιο, ελπίζω ότι θα μπορούν να συζητηθούν μετά την κατάθεσή του.

*Δικηγόρος – Μς Δημοσίου – Διεθνούς Δικαίου