Πρωτοπρεσβυτέρου π.Γεωργίου Παντελίδη: “Eμένα με νοιάζει”
Αυτή την περίοδο των εορτών, όλοι μας προσπαθούμε να γίνουμε λίγο καλύτεροι από την συνηθισμένη μας ρουτίνα.
Προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι από όλες τις απόψεις,
πιό ανθρώπινοι, πιό παιδιά, πιό… πιό… πιό… φιλάνθρωποι.
Τι είναι όμως φιλανθρωπία ?
Είναι καλή διάθεση;
Είναι καλά συναισθήματα; Ή όχι ;
Είναι κατά τους πατέρες << καύσις της καρδιάς υπέρ όλης της κτίσεως >>.
Όχι να δείχνεις ενδιαφέρον, αλλά να «καίγεται» η καρδιά σου για το πρόβλημα του άλλου.
Λέμε, ότι είμαστε Χριστιανοί. Όμως, όποιος είναι μέλος του Σώματος του Χριστού, είναι και μέλος του άλλου.
Είμαστε << καταδικασμένοι >> η ζωή του άλλου να είναι και δική μας ζωή.
Η αγάπη, γιά να είναι πραγματικότητα μέσα στην ζωή, χρειάζεται την άσκηση και την καλλιέργειά της.
Είμαστε <<κατ’εικόνα Θεού >> δημιουργημένοι, άρα πρέπει να << είμαστε>> αγάπη, όχι να << έχουμε>>.
Ο άνθρωπος που λέει <<έχω αγάπη>>, δεν έχει τίποτε. Επειδή αυτός, που έχει, δεν το λέει, το ζη, το βιώνει, και το βλέπεις στη ζωή του και χαίρεσαι αυτήν την ζωή. Περισσότερο μάλιστα, όταν αυτή η ζωή έχει δυσκολίες, όταν έχει πειρασμούς, και παρόλα αυτά ,δεν χάνει την ομορφιά της αγάπης.( + Παύλου Σιατίστης)
Τέτοιοι άνθρωποι, < < που είναι αγάπη >>, είναι γύρω μας και την περίοδο αυτή η προσφορά τους είναι πιό έντονη.
Ηχούν οι καλοσύνες τους από τα << ευχαριστώ >>.
Βλέπεις χαρούμενα πρόσωπα, παρ΄ όλη την μιζέρια που επικρατεί, επειδή δεν χάθηκε η ελπίδα.
Σαμαρείτες << καλοί >>, θα υπάρχουν σε ὀλες τις εποχές.
Στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων περιγράφει : << Ην αυτοίς άπαντα κοινά >> ( πρξ4,32) . Κανείς δεν έλεγε << αυτό είναι δικό μου >>, ήξεραν ότι ήταν < < όλων >>.
Μάλιστα, πολλές φορές οι Χριστιανοί, όταν τους περίσσευε κάτι, δεν το έδιναν κατ’ευθείαν στους πιό φτωχούς, άλλα το έδιναν στην Εκκλησία, για να μην δημιουργηθεί σχέση εξάρτησης, να μην νιώσει ο αδελφός υποχρέωση σε κάποιον.
Εδώ τώρα έρχονται οι άνθρωποι της αγάπης, αυτοί που << είναι αγάπη >> και φωτίζουν πρόσωπα και καρδιές όπως το αστέρι των Μάγων.
Όλοι αυτοί οι επώνυμοι και …ανώνυμοι, ( όλοι είμαστε επώνυμοι ) έρχονται και καταθέτουν στις << κλειστές >>, αλλά << ανοιχτές >> εκκλησιές μας τη δική τους << λογία >>.
Και ξέρετε γιατί;
Επειδή υπάρχει εμπιστοσύνη.
Ο μέγας Απόστολος Παύλος θεωρούσε δική του αποστολή να συγκεντρώνει την << λογία >> την αγάπη της Εκκλησίας και να την μεταφέρει στην άλλη.
Και το θεωρούσε τόσο σπουδαίο, ώστε την μετέφερε ο ίδιος.
Αυτή είναι η ζωή της Εκκλησίας, η δική μας ζωή. Και αυτό καταφέρνετε όταν εμείς που διακονούμε …τους εμπνέουμε!
Ίσως μία τυποποιημένη, απλή ευχαρίστηση γιά όλους που βοηθούν θα αρκούσε, αλλά το να «ανοίξεις» την καρδιά σου και να εκφράσεις περίσσια αυτό που νιώθεις, νομίζω ότι είναι αναγκαίο.
Έτσι ένιωσα ! Τους ένιωσα !
Επειδή αισθάνθηκα, ότι πραγματικά ο καθένας από αυτούς λέει << Εμένα με νοιάζει >> και θέλω πράγματι να νιώσετε και το δικό μου ολόθερμο << ευχαριστώ >> γιά την πολύτιμη βοήθεια σας.
Καλό και Ευλογημένο Άγιο Δωδεκαήμερο.
*Εφημερίου Σταυροχωρίου
