«Παρεμβάσεις» συνταξιούχων
«Εζήλωσαν», φαίνεται, την «δόξαν» συναδέλφου τους.
Έτσι, μη έχοντας προφανώς τι άλλο να κάνουν, κάποιοι συνταξιούχοι του δημοσίου αποφάσισαν να… «παριστάνουν» τους… «δημοσιογράφους»!
Πως; Θέτοντας… ερωτήματα προς όλους τους υποψηφίους δημάρχους για το «τι» και «πως» εν όψει των εκλογών και μετά από αυτές!
Το μόνο, που απομένει, είναι να…. «φορτωθούν» καθένας τους και από μία εικονοληπτική συσκευή κοινώς κάμερα και να «ανοίξουν» και καμμιάν ιστοσελίδα στο διαδίκτυο, έτσι για να «δικαιολογήσουν» την ύπαρξη και παρουσία τους!
Το αστείο και συνάμα θλιβερό της υπόθεσης είναι, ότι, σε αντίθεση με τον προσωποπαγώς κινούμενο συνάδελφό τους, αυτοί … αυτοαναγορεύονται σε φορέα «παρέμβασης», ως αυτόκλητοι «αρμόδιοι» επί… παντός επιστητού και «σύμβουλοι»… κανονικών λειτουργών κάθε χώρου, συμπεριλαμβανομένης της αυτοδιοικήσεως!
Έχουν, δηλαδή το απόθμενο θράσος να υποκαθιστούν αρχές, επαγγέλματα και λειτουργήματα και να αυτοπροσδιορίζονται ως… τιμητές των πάντων στην αυτοδιοίκηση, επειδή δεν έχουν το στοιχειώδες θάρρος και σθένος να έχουν πραγματική ανάμιξη και παρέμβαση στα κοινά του τόπου, π.χ. είτε συγκροτώντας δημοτικό συνδυασμό είτε, σε περίπτωση «ναυαγίου» της σχετικής πρωτοβουλίας, στελεχώνοντας άλλους συνδυασμούς.
Και είναι λογικό να μην έχουν τέτοιο θάρρος και σθένος, για να πράξουν αυτό που δεν έπραξαν καθ΄όλη την έως τώρα πορεία τους, ως πιστοί «θεματοφύλακες»… της δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας!
Αν μη τι άλλο, τέτοιες συμπεριφορές συνιστούν τουλάχιστον βάναυση πρόκληση της νοημοσύνης των πολιτών, και ιδίως όσων εκτίθενται στην διαδικασία των εκλογών, ως υποψήφιοι δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι.
Οι οποίοι, βεβαίως, μόνο στον λαό του τόπου, στην τοπική κοινωνία έχουν καθήκον και υποχρέωση να απευθυνθούν, να δώσουν εξηγήσεις, ακόμη και να απολογηθούν, και σε κανένα αυτόκλητο «κριτή», όχι από θέση ευθύνης αλλά από… καναπέ!
Από εκεί και πέρα για όλους αυτούς τους συνταξιούχους του Δημοσίου, που επιλέγουν «παρεμβάσεις» στα κοινά «μένοντας… στην απ΄έξω» υπάρχουν χίλιοι δύο άλλοι τρόποι για… να «γεμίσουν» τις ημέρες τους.
Και όχι… «σκοτώνοντας την ώρα τους», αλλά προσφέροντας ουσιαστικό έργο σε ουκ ολίγους τομείς ως ενεργοί πολίτες.
