Να μην περάσουν… άλλα τόσα
Εικοσιτρία χρόνια πέρασαν από την «φυγή» του «γενάρχη» και «πατριάρχη» του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου Κωνσταντίνου Πεταλωτή, του θρυλικού Γκουντίνου, γιά να «αρχίσει να κινείται κάτι», όσον αφορά στην απόδοση του ελαχίστου φόρου τιμής στην μνήμη του, με την ονοματοδοσία κάποιας οδού, συν την πρόταση γιά απόδοση του ονόματός του και στο δημοτικό στάδιο Κιλκίς, παράλληλα με ταυτόχρονη τοποθέτηση προτομής του στον χώρο προ των αποδυτηρίων.
Κάθε άνθρωπος, που νοιάζεται πραγματικά γιά τούτο τον τρόπο, και στην προκειμένη περίπτωση γιά τον αθλητισμό του, εκφράζει την ευχή και ελπίδα να μην χρειαστεί να περάσουν… άλλα τόσα ή και περισσότερα χρόνια, γιά να αποδοθεί η ανάλογη προσήκουσα τιμή στην μνήμη του εσχάτως εκλιπόντος «στυλοβάτη» και «πυλώνα» του κιλκισιώτικου αθλητισμού (του ποδοσφαίρου συμπεριλαμβανομένου) Βασίλη Σεργιαννίδη.
Συγχρόνως καταθέτει ανάλογη πρόταση: Ονοματοδότηση οδού συν τοποθέτηση προτομής στην πλατεία μεταξύ των δύο κλειστών γυμναστηρίων.
Και στις δύο περιπτώσεις είναι η ελάχιστη έκφραση ευγνωμοσύνης όλων των σχετιζομένων με το «οικοδόμημα» του κιλκισιώτικου αθλητισμού και ποδοσφαίρου απέναντι σε ανθρώπους με μεγίστη προσφορά σ’ αυτό.
