Αρκετά και ακριβά πληρώσαμε την νοοτροπία …του καναπέ

Γράφει ο Ευάγγελος Μαυρογόνατος

Πως περνούν οι ημέρες, οι μήνες τα χρόνια, όντως ο πανδαμάτωρ χρόνος νομίζεις ότι είναι ένα 24ωρο, μια Ανατολή και μια Δύση.

Όμως αν αναλογιστούμε στη διάρκεια ενός 24ωρου, τι μπορεί να συμβεί τότε αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος του χρόνου, δηλαδή αυτή τη μονάδα μέτρησης, γιατί ο χρόνος δεν είναι τίποτε άλλο, από μια μονάδα μέτρησης, που επινόησε ο άνθρωπος.

Με αυτές λοιπόν τις σκέψεις, προσπάθησα να φέρω με το ταλαιπωρημένο μου μυαλό (όσο μου έχει απομείνει με αυτά που βιώνουμε) πίσω στο χρόνο των σαράντα τεσσάρων και πλέον χρόνων της περιβόητης μεταπολίτευσης, να κάνω μια μικρή αναδρομή, για να θυμηθώ τα κατά καιρούς κόμματα και τους ηγέτες τους «Σωτήρες» τα οποία εξαφανίστηκαν ή άλλαξαν όνομα ή ευρίσκονται υπό λανθάνουσα κατάσταση για πολλούς και διαφόρους λόγους και πολιτικές σκοπιμότητες.

Και όλα αυτά, γιατί δειλά – δειλά και φανερά άρχισαν να εκδηλώνονται ενόψει των επερχόμενων εκλογών, και πάλι οι εν δυνάμει νέοι «Σωτήρες» μας (παλαιοί ή και κλώνοι τους) και τα διάφορα κόμματα (αμορτισέρ) παλιά ή καινούργια.

Είναι γεγονός ότι εδώ και 44 χρόνια συνεχώς αναφύονται κόμματα από δήθεν απογοητευμένους πολιτικούς, οι οποίοι εξαγγείλουν την δημιουργία κομμάτων κλώνων, προς δήθεν σωτηρία της Πατρίδας , τασσόμενοι υπέρ του λαού αναθεματίζοντας τα κόμματα που πριν ήσαν ταγμένοι, αλλά με απώτερο σκοπό την συγκράτηση των ψηφοφόρων των κύριων βασικών κομμάτων λειτουργούντα ως “αμορτισέρ” για απόσβεση της αντίδρασης των αγανακτισμένων ή για να ικανοποιήσουν της φιλοδοξίες τους.

Διερρήγνυαν ή διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, μέσω του διαδικτύου και στα τηλεοπτικά παράθυρα, υποσχόμενοι καλύτερη διοίκηση του κρατικού μηχανισμού, πάταξη της φοροδιαφυγής, καλύτερη ζωή για τα υπερήφανα γερατειά, ένα καλύτερο μέλλον για την νεολαία, καλούς μισθούς στους εργαζόμενους και λοιπές παροχές, χαϊδεύοντας έτσι την ακοή μας , ευφραίνοντας τις καρδιές μας, και αφήνουν να πλανάται γενικώς ότι σκέπτονται το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας.

Όμως παρόλη την απογοήτευση, την οικονομική και ηθική εξαθλίωση, που έχουμε υποστεί, ειδικά τα τελευταία οκτώ χρόνια, έχουμε μια εξάρτηση από τα κόμματα και τα πολιτικά πρόσωπα, και αυτό γιατί μας έχουν εμποτίσει με τον καταστρεπτικό τρόπο σκέψης “εγώ να βολευτώ και άσε τους άλλους να περιμένουν” με τη νοοτροπία του ωχαδερφισμού, δηλαδή “ωχ καημένε για ποιά Πατρίδα μιλάμε άστη αυτή θα ασχοληθώ αργότερα, ας ασχοληθώ τώρα με τα δικά μου” έτσι ήμασταν θα είμαστε και θα μας θεωρούν ως «νούμερα ψήφων» στις εκλογές, γινόμασταν και θα γινόμαστε στατιστικά στοιχεία των πολιτικών δημοσκοπήσεων.

Περιμένουμε το μάνα εξ ουρανού και προτιμούμε να βλέπουμε τα διάφορα σκύβαλα και την ψεύτικη «λάμψη» των τηλεοπτικών σταθμών και τις στημένες συζητήσεις των ΜΜΕ, από το να προβληματιστούμε ότι πρέπει επιτέλους να αλλάξουμε τον εαυτό μας , τον τρόπο σκέψης και να ασχοληθούμε με τον τόπο μας με την πολυβασανισμένη Πατρίδα μας.

Πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας ότι ΜΠΟΡΕΙ να αλλάξει η κατάσταση, αν σταματήσουμε να κοιτάμε την κρίση που μας κατέστρεψε την ζωή σαν τηλεοπτικό πρόγραμμα.

Όχι πια επιδίωξη η θεσούλα στο δημόσιο και το απόγευμα η θεσούλα μπροστά από την τηλεόραση και τον ηλεκτρονικό υπολογιστή σερφάροντας στο internet,την πληρώσαμε ακριβά αυτή την νοοτροπία μας και κυρίως οι νέοι μας.

Δεν γίνεται πλέον να εθελοτυφλούμε, να στρουθοκαμηλίζουμε, περιμένοντας τον διπλανό μας να βγάλει ” το φίδι από την τρύπα” ή “τα κάστανα από την φωτιά” (αν και ο καστανάς εκδιώκεται) να προσπαθούμε να βολευτούμε και να επιβιώσουμε μέσα σε αυτή την κατάσταση και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της αιθαλομίχλης, που είναι όχι Μαραθώνιος αλλά Γολγοθάς.

Άλλες χώρες, που πέρασαν σοβαρή κρίση στην δεκαετία του 1990, άκμασαν αλματωδώς όχι γιατί ήταν πιο έξυπνοι αλλά γιατί άλλαξαν νοοτροπία. Στην Ελλάδα έχουν βολευτεί από όλη αυτή την κατάσταση μετά την περιβόητη μεταπολίτευση, όχι μόνο μέλη της «ελίτ» αλλά και απλοί πολίτες.

Αυτή άφησε στο διάβα της πολλά κατάλοιπα (κακά) που φτάνουν δυστυχώς στις μέρες μας και δεν άφησαν την Ελλάδα τον 20ο αιώνα, ενώ είχε και έχει αξιόλογο ανθρώπινο δυναμικό και πρώτες ύλες, να ακμάσει. Γι’ αυτό, συμπερασματικά, δεν χρειαζόμαστε νέα κόμματα με άτομα φθαρμένα και πλήρως απαξιωμένα στην συνείδηση των Ελλήνων, τα οποία/οποίοι προσπαθούν να παρουσιάσουν ένα νέο πρόσωπο, αλλά το λίφτινγκ που επιχείρησαν ή επιχειρούν να κάνουν είναι εμφανές και πλήρως αποτυχημένο.

Στην παρούσα χρονική στιγμή, απαιτείται Εθνική ομοψυχία, συγχώνευση κομμάτων και ιδεών (όσα/όσες έχουν απομείνει ακόμη υγιή/υγιείς), εξάλειψη των συμφερόντων ξένων και εντόπιων, για να βγάλουμε την Πατρίδα μας από την ξέρα που την οδηγήσαμε εμείς, αφού επιτρέψαμε και εμπιστευτήκαμε να έχουμε στο τιμόνι της σε καπεταναίους οι οποίοι δεν κοιτούσαν να το κουμαντάρουν μόνοι τους, αλλά προτίμησαν αυτοί να περνάνε καλά στις κοκέτες με χλιδή και ας αρμενίζει αυτό όπως και να είναι.

Αυτό το ανεξέλεγκτο αρμένισμα το πληρώσαμε, το πληρώνουμε και θα το πληρώνουμε ακόμη για πολλά χρόνια.

Συνεπώς δεν χρειαζόμαστε αποξηραμένους επαγγελματίες πολιτικούς, οι οποίοι πλούτισαν εις βάρος της κοινωνίας, αλλά νέους, υγιείς και άφθαρτους, οι οποίοι να σκέπτονται με το ΕΜΕΙΣ και όχι με το ΕΓΩ, θέλουμε ηγέτες, άξιους καπεταναίους οι οποίοι να οδηγήσουν τη χώρα στην ανάπτυξη, μέσα από τον δύσκολο, αλλά ασφαλή δρόμο αυτόν της αρετής, των αξιών και όχι αυτού του ευκαιριακού κομματικοποιημένου συμφεροντολογικού, επίπλαστου ευδαιμονισμού και ισοπεδωτικού της Νέας Τάξης Πραγμάτων (Ν.Τ.Π.).

Επιτέλους, ας κοιτάξουμε πίσω μόνο για να δούμε τι άφησε η λαίλαπα της υποτιθέμενης Δημοκρατίας, ας παραδειγματιστούμε, ας γυρίσουμε την πλάτη σε αυτή τη καταστρεπτική περίοδο και ας ατενίσουμε το μέλλον με ανοιχτά τα μάτια μας καθαρά, χωρίς τις κοντόφθαλμες καταστροφικές κομματικές επιρροές του παρελθόντος και χωρίς να σκεπτόμαστε μόνο τον εαυτούλη μας.

Σε αντίθετη περίπτωση θα είμαστε μονίμως στην αφετηρία, πάνω στα βράχια, ατενίζοντας τη στεριά, γκρινιάζοντας και ζώντας με τις καταστροφικές παθογένειες μας, χωρίς καμιά προοπτική.

Το χειρότερο όμως όλων είναι, όταν θα φτάσουμε κάποτε στο τέρμα της επίγειας ζωής μας, τι θα πούμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας; Τότε ίσως είναι αργά. Τώρα χρειάζεται να έχουμε το θάρρος να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας , να ανατρέψουμε και να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα, του παρελθόντος, να βγάλουμε την Πατρίδα μας από την ξέρα και να αρμενίζει και πάλι στα καταγάλανα νερά του Αιγαίου μας, περήφανη, όπως ήταν κάποτε, με καπεταναίους τολμηρούς και Άξιους να την κουμαντάρουν. Την Ιστορία την έγραψαν οι τολμηροί και οι Άξιοι ….

Το να κάνεις λάθος είναι ανθρώπινο. Το να το παραδέχεσαι και να προσπαθείς να το διορθώσεις είναι υπεράνθρωπο.

Και όπως μας λέει και ο Κομφούκιος : «Το να μη διορθώνει κανείς τα λάθη του είναι μεγάλο λάθος».

* Απόστρατος αξιωματικός του Στρατού Ξηράς