Η Πατρίδα μπροστά σε σκοτεινά «μονοπάτια»
Γράφει ο Κώστας Κιλτίδης*
Το 2010 ευρέθη ο κατάλληλος ανίκανος, για την αρχή του τέλους. Το 2011 κάποιοι μιλήσαμε και δείξαμε, ότι δεν επρόκειτο για οικονομική κρίση, αλλά περί υποταγής, εξουσιαμού και γεωστρατηγικών επιδιώξεων.
Προφανώς και χρειαζόταν η φτωχοποίηση των Ελλήνων και καταδυνάστευση της Πατρίδος, με αγγλικό δίκαιο, υπερταμεία, πλεονάσματα και τόσα άλλα με απάνθρωπους νόμους. Σήμερα, όμως, σε δύο καίριες παραμέτρους η Πατρίδα οδεύει σε προορισμούς σκοτεινούς και, ίσως, άνευ επιστροφής.
Η ψηφοφορία στην Βουλή των Σκοπίων, μετά την ατιμωτική συμφωνία των Πρεσπών, κρύβει την τραγωδία του απομονωτισμού της χώρας. Βρεθήκαμε με θυσίες στο στρατόπεδο των ελευθέρων δημοκρατικών κρατών, μετά τον πόλεμο και την μετακατοχική τραγωδία της χώρας μας. Με την πτώση των τυραννικών κομμουνιστικών καθεστώτων,το ΝΑΤΟ και η ΕΕ επέβαλαν κανόνες και ισχυροποίησαν την θέση τους. Ταυτόχρονα με την πάροδο των ετών ανεδύθησαν πόλοι ισχύος στην διεθνή πολιτική ζωή και η ισορροπία διεθνώς από το δίπολο μετετράπη σε πολυπολική.
Σε αυτό το διεθνές πλαίσιο από τον Δεκέμβριο του 1991 οι ελληνικές κυβερνήσεις ολιγώρησαν και φθάσαμε στην ατιμωτική συμφωνία των Πρεσπών και στην πρόσφατη απόφαση της Βουλής των Σκοπίων. Φοβούμαι, ότι πολιτικός κόσμος και πολίτες δεν βλέπουν και δεν αντιλαμβάνονται την απομόνωση της χώρας όχι για το πώς θα ονομάζουν οι άλλες χώρες το μόρφωμα των Σκοπίων, αλλά για το αδιέξοδο στο οποίο μπορεί να βρεθεί η χώρα ακόμη και με την εθνικώς πλέον αξιόπιστη κυβέρνηση. Θυμίζω ότι οι αρνητές της συμφωνίας στα Σκόπια, είναι οι σκληροί και άκαμπτοι μακεδονίζοντες σε απόλυτο βαθμό.
Ο Ζάεφ και οι Αλβανοί εμφανίζονται διεθνώς και με την συνηγορία της ελληνικής πλευράς,ως διαλλακτικοί. Επομένως, η όποια ανατροπή αυτής της μειοδοτικής κυβέρνησης και η ανάδειξη των απαράγραπτων δικαίων της ελληνικής Μακεδονίας, θα συναντά την δυσπιστία των συμμάχων και εταίρων μας.
Από τούδε θα είμαστε αυτοί που θα θέλουμε το κακό της Συμμαχίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν θα προβάλλουμε τα αυτονόητα εθνικά δίκαιά μας. Ο τραγικός απομονωτισμός μόλις τώρα ξεκινά, πικρός και άδικος. Αλλά αυτά είναι τα κυνικά συμφέροντα διεθνώς. Στους εκτός συμμαχιών έχουμε καταστεί αναξιόπιστοι και ως αντίπαλοι.
Τους τελευταίους μήνες η κυβέρνηση επιδεικνύει υπερβάλλουσα ανοχή στο ζήτημα των μεταναστών και προσφύγων. Οι διεθνιστές του Νεοκομμουνισμού στην προεκλογική περίοδο που διανύουμε, «παίζουν τα ρέστα τους».
Αναζητούν και διεκδικούν την ψήφο των ονομαζομένων ανεκτικών πολιτών και του ψευδεπίγραφου ανθρωπισμού και αυτό πρέπει να το επιδεικνύουν. Οι ορθοφρονούντες πολίτες, που αρνούνται την διάλυση της χώρας, έλκονται από φωνές και κραυγές περιθωριακών πολιτικών συμπεριφορών και κομμάτων.
Είναι αυτοί που εύκολα και όχι με σωφροσύνη θα ζητήσουν τα αντίμετρα σ΄ αυτές τις πολιτικές ανοχής της κυβέρνησης. Έτσι η πιθανότητα ενίσχυσης αυτών των κομμάτων, που λειτουργούν ανταγωνιστικά της ΝΔ είναι μεγάλη. Το όποιο αποτέλεσμα καταστρεπτικά διαλυτικό για την Πατρίδα και η όποια δύναμη ανάσχεσης αυτών των πολιτικών αποδυναμωμένη.
Ο άδικος απομονωτισμός της χώρας και η διάλυση του κοινωνικού ιστού «φωνάζουν», ότι έρχονται. Οι δυνάμεις του πατριωτισμού και της υγιούς κοινωνίας, αποδυναμώνονται με έμμεσους τρόπους.
Απευθύνομαι σε όσους θέλουν και μπορούν να κατανοήσουν αυτά που έρχονται άμεσα και μεσοπρόθεσμα. Αυτά τα δύο ζητήματα ξεθεμελιώνουν κοινωνία και Πατρίδα. Ας το φωνάξουμε και να δράσουμε όπως πρέπει.
* Πρώην βουλευτή Κιλκίς και πρώην υφυπουργού
