Καιρός γιά επάνοδο της ιστορικής εκκλησίας του Αη-Γιώργη Κιλκίς… στην «κανονικότητα»! (Βίντεο)
Στον γυναικωνίτη του μνημειώδους και εμβληματικού ιερού ναού Αγίου Γεωργίου, στην κορυφή του φερωνύμου λόφου, υφίσταται σοβαρότατο πρόβλημα στατικότητας, ενώ ο προαύλειος χώρος του έχει «παραδοθεί» στο «έλεος» της εγκατάλειψης ημιτελών έργων ανάπλασης.
Τα ανώτερω επεσήμανε ο επικεφαλής του συνδυασμού «Λαϊκή Συσπείρωση» της ελάσσονος μειοψηφίας του δημοτικού συμβουλίου Κιλκίς, αρχιτέκτων μηχανικός άτο επάγγελμα, Γιάννης Φαχουρίδης, κατά την δια τηλεδιασκέψεως συνεδρίαση της Τετάρτης 12.5.21.
Μία αναφορά, η οποία επαναφέρει, ύστερα από σχεδόν μία δεκαετία το θέμα, που είχε ανακύψει τότε με το καθεστώς του ιστορικού θρησκευτικού μνημείου του Κιλκίς, όταν ο μακαριστός μητροπολίτης Πολυανής και Κιλκισίους κυρός Εμμανουήλ αποφάσισε…. «δεσποτικώ τω τρόπω» την μετατροπή του από ιερό ναό σε ιερά μονή!
Γιά την μετατροπή αυτή είχε επικαλεσθεί… την προΰπαρξη ιεράς μονής στο ίδιο σημείο, η οποία κατεστράφη το 1821 ή 1822 εις αντίποινα του οθωμανικού κράτους για την Ελληνική Επανάσταση!
Όμως, ο μακαριστός δεν έλαβε υπ΄όψιν ποτέ τα εξής:
-Και έτσι να είχε η ιστορία με το μοναστήρι, που κατεστράφη στις αρχές της δεκαετίας του 1820, ο λατρευτικός τόπος, που ανεγέρθηκε την τριετία 1834-1836 από το ελληνορθόδοξο και μόνο στοιχείο της περιοχής, με μύριους όσους κινδύνους υπό το καθεστώς της σκλαβιάς, ήταν ιερός ναός, και όχι ιερά μονή.
-Η φιλοτέχνηση του ναού έγινε από επώνυμο σπουδαγμένο εικαστικό καλλιτέχνη της περιοχής, που είχε γίνει γνωστός γιά τέτοια έργα του σε ναούς, όχι σε μονές.
-Γιά το ιστορικό του ιερού ναού Αγίου Γεωργίου λόφου Κιλκίς είχε αποφανθεί η επιστήμη της βυζαντινής αρχαιολογίας αλλά και της αρχιτεκτονικής, στο πρόσωπο του αρμόδιου επιστήμονα Γιώργου Βελένη, κατά την διάρκεια εκδήλωσης της «Τέχνης» τον Μάιο του 1982. Μία εκδήλωση, που είχε ενθουσιάσει τον μακαριστό τότε μητροπολίτη Πολυανής και Κιλκισίου κυρό Αμβρόσιο, ο οποίος και ανέθεσε στον κ.Βελένη το έργο της πλήρους αποκατάστασης του ιερού ναού, που είχε χαρακτηρισθεί ως «χαρακτηριστικό δείγμα ναού μεταβυζαντινής περιόδου».
-Από το 1836 έως και τις αρχές της δεκαετίας του 2010 ο ιερός ναός Αγίου Γεωργίου λόφου Κιλκίς λειτούργησε ανελλιπώς ως… ιερός ναός, και ουδέποτε οποιαδήποτε εκκλησιαστική αρχή τοπική ή κεντρική διανοήθηκε να προβεί σε αλλαγή του καθεστώτος του, καθώς αυτός είχε ταυτισθεί με την ιστορία, την κοινωνική ζωή και τις παραδόσεις τούτου του τόπου.
-Στον σχεδόν ενάμιση αιώνα, που λειτούργησε με αυτό το καθεστώς, ο ιερός ναός Αγίου Γεωργίου λόφου Κιλκίς υπέστη κατά καιρούς επισκευές, αναπαλαιώσεις και ανακαινίσεις, γιά τις οποίες, όταν πρόκειται περί ναών-μνημείων, είναι πολύ πιό εύκολη η πρόσβαση σε «πηγές» χρηματοδότησής τους.
Όλα αυτά φαίνεται, ότι, όχι μόνο δεν «μέτρησαν», αλλά και θεωρήθηκαν ως «ασήμαντες λεπτομέρειες» ή ακόμη και «ανάξια λόγου», εξ ου και η εμμονική προσήλωση της τότε τοπικής εκκλησιαστικής αρχής στην μετατροπή του ναού σε μοναστήρι. Και, μάλιστα, με αναφορές του τύπου… «έτσι πρέπει να ήταν πριν το 1821», όσον αφορά στον ισχυρισμό γιά την προϋπάρξασα ιερά μονή!
Το δημοσιογραφικό συγκρότημα Κιλκίς παρέθεσε κατά καιρούς στοιχεία και σχολίασε κατ΄επανάληψιν αρνητικώς την επιλογή της τοπικής εκκλησιαστικής αρχής.
Οι εκπρόσωποι άλλων φορέων αλλά και αρχών επέλεξαν την τακτική των «ίσων αποστάσεων», ώστε να… μην «χαλαστούν» με την μητρόπολη!
Άραγε, πώς αισθάνονται τώρα, που ένα ιστορικό θρησκευτικό μνημείο του Κιλκίς, από την πολλή…. την «φροντίδα» και «περιποίηση» αφ΄ότου μετετράπη από ναό σε μοναστήρι, είναι εμφανώς εκτεθειμένο στους κινδύνους της εγκατάλειψης και της εξ αυτής φθοράς; Πώς αισθάνονται, που ένα διαχρονικό σημείο ιδιαίτερης αναφοράς στο Κιλκίς και «πόλος» επισκεπτών αντιμετωπίζει σήμερα προβλήματα στατικότητας και υφίσταται συρρίκνωση της φήμης του;
Τόσο ο δήμος όσο και οι άλλες αρμόδιες αρχές και σχετιζόμενο με το αντικείμενο φορείς έχουν καθήκον και υποχρέωση να παύσουν να αδρανούν ή να «σφυρίζουν αδιάφορα» και, επί τέλους, να θέσουν θέμα ιερού ναού Αγίου Γεωργίου λόφου Κιλκίς, πάντα επιδιώκοντας συνεργασία και σύμπραξη με την εκκλησιαστική αρχή, ώστε αυτό το θρησκευτικό μνημείο του Κιλκίς να μην φτάσει σε μη αναστρέψιμη κατάσταση.
Εννοείται, ότι η εξάλειψη του προβλήματος στατικότητας του γυναικωνίτη και η κατάλληλη νέα ανάπλαση του περιβάλλοντος χώρου, όπως επεσήμανε και ο κ.Φαχουρίδης, αποτελούν θέμα ΠΡΩΤΗΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ και τώρα που ο Αη-Γιώργης τελεί υπό καθεστώς ιεράς μονής.
Είναι ζήτημα τιμής γιά το Κιλκίς και τους κατοίκους του η παντί τρόπω εξασφάλιση προϋποθέσεων και κονδυλίων γιά τα συγκεκριμένα έργα.
Από εκεί και πέρα, όμως, είναι εξ ίσου σημαντική η αποκατάσταση της ιστορίας του Αη-Γιώργη και της πλήρους άμεσης επαφής του με την ίδια την κοινωνία του Κιλκίς και τους επισκέπτες του, που συνεπάγεται και την αποκατάσταση τοπικών θρησκευτικών, εορταστικών και λοιπών κοινωνικών παραδόσεων.
Ίσως, και μακάρι, αυτό το πρόβλημα στατικότητας του γυναικωνίτη και ο «μαρασμός» του περιβάλλοντος χώρου της ιστορικής εκκλησίας του Κιλκίς, να αποδειχθεί «εγερτήριο σάλπισμα» γιά πρωτοβουλίες, ενέργειες και κινήσεις, που θα συμβάλουν στην πλήρη επάνοδο του Αη-Γιώργη στην… ιστορική και καθημερινή «κανονικότητα».
