Η κορυφαία Ελληνίδα μαχήτρια Π.Μήττα εναντίον του καρκίνου δεν «έπεσε»… από καρκίνο
Γράφει η Γεωργία Κολεσιώτου
Οι διαδικτυακές εκδηλώσεις είναι κατά την παρούσα συγκυρία το μοναδικό μέσον εκφράσεως φορέων και συλλόγων, λόγω των απαγορεύσεων συναθροίσεων, εξ αιτίας του νέου κορωνοϊού.
Τέτοιες εκδηλώσεις διοργανώνονται και στο πλαίσιο της διεθνούς ημέρας κατά του καρκίνου, που είναι η 4η Φεβρουαρίου.
Τούτη την ημέρα, λοιπόν, επιλέγω να αναφερθώ στην Ελληνίδα καρκινοπαθή, που συνετέλεσε τα μέγιστα στην «κατά μέτωπον επίθεση» ενάντια στον καρκίνο, θέτοντας το δικό της στίγμα, δίχως πισωγυρίσματα, προκειμένου ο καρκινοπαθής να νιώσει αγάπη, ζεστασιά αλλά και να αρχίσει να διεκδικεί τα δικαιώματά του.
Δεν είναι άλλη από την Περσεφόνη (Φόνη) Μήττα, την “αντιστασιακή” του καρκίνου.
Δημιουργική, δραστήρια, μαχητική και διαρκώς σε ετοιμότητα, γιά να αντιμετωπίσει όχι μόνο τον δικό της καρκίνο που της στέρησε πριν τριάντα χρόνια το δεξί κάτω άκρο, αλλά, κυρίως, γιά να δώσει την αγάπη της και “τα φώτα” της στους ομοίους της καρκινοπαθείς.
Αρχές δεκαετίας του 2000, δεν διστάζει να μιλήσει δημοσίως γιά τον καρκίνο, συστήνοντας αρχικώς σύλλογο καρκινοπαθών στην Θεσσαλονίκη και καθοδηγώντας κατόπιν ασθενείς που γνώρισε μέσα στα ογκολογικά νοσοκομεία, να ιδρύσουν αντίστοιχους περιφερειακούς συλλόγους, και δη στην Βόρειο Ελλάδα, μη αρνούμενη φυσικά να μεταφέρει την εμπειρία της και γιά την ίδρυση συλλόγου στην Αθήνα. Πρωτοστατεί με την Ομοσπονδία Καρκινοπαθών Ελλάδος (ΟΚΕ), με έδρα την Θεσσαλονίκη, έχοντας μοναδικό της όραμα την ένωση όλων των συλλόγων, που με ενιαία πλέον φωνή ο κοινός στόχος τους θα είναι ένας και μοναδικός:
Το όφελος του καρκινοπαθούς. Εκπροσωπώντας στο ΚΕΣΥ τους συλλόγους των καρκινοπαθών γιά πολλά χρόνια, μεταφέρει στα κέντρα αποφάσεων τα προβλήματα των ασθενών με τη δύναμη πια της ΟΚΕ, την οποία επεκτείνει κομμάτι – κομμάτι σε εποχές, που και μόνο η λέξη καρκίνος απωθούσε.
Η συμμετοχή της στην ίδρυση του Ευρωπαϊκού Συνασπισμού Ασθενών με Καρκίνο, (ECPC), με έδρα τις Βρυξέλλες, αποδεικνύει μία προσωπικότητα, που δεν την περιορίζει κανένα όριο. Φυσικά η ένταξη στην ΕΣΑΜΕΑ ήταν αναμενόμενη, όντας η ίδια με κινητικό πρόβλημα.
Η υπομονή, αλλά κυρίως η επιμονή της, την οδήγησαν πάμπολλες φορές σε κόντρες και συγκρούσεις, με μοναδικό της όμως σκοπό την αντιμετώπιση του καρκίνου. Και αυτό, όποιος το καταλάβαινε, το καταλάβαινε.
Διαφορετικά «άλλαζε μονοπάτι», αφήνοντας όμως την Φόνη να συνεχίζει το έργο της, το οποίο είχε ταυτίσει με την ίδια της τη ζωή: Την στήριξη των καρκινοπαθών.
Είναι σίγουρο, ότι θα μείνει στη μνήμη αυτών, που συμφωνήσαμε, αλλά και αυτών που διαφωνήσαμε μαζί της, διότι εκείνο, το οποίο μας ένωσε, ήταν ο καρκίνος, καθώς αν δεν υπήρχε αυτός ως ασθένεια, ίσως και να μην την συναντούσαμε ποτέ.
Γιά όλους τους αγώνες της, ο σεβασμός και η εκτίμηση όσων την «αφουγκραστήκαμε» είναι αυτονόητα, διότι χωρίς την μπροστάρισσα της σχεδόν τριακονταετούς εκστρατείας κατά του καρκίνου, σίγουρα οι καταστάσεις θα ήταν διαφορετικές.
Φόνη, σ’ ευχαριστούμε που συνετέλεσες, ώστε να νιώσουμε μάχιμοι καρκινοπαθείς, «σπάζοντας» κάθε «ταμπού», ανοίγοντας πόρτες για πολλούς, εντός και εκτός, αλλά σίγουρα όχι και επί ταυτά.
Υ.Γ. Για την ιστορία ούτε ο καρκίνος, ούτε ο νέος κορωνοϊός ήταν οι αιτίες, που η Περσεφόνη Μήττα έφυγε από κοντά μας την Παρασκευή 22.1.21.
*Προέδρου του συλλόγου καρκινοπαθών Κιλκίς και Παιονίας «Άγιος Ευγένιος ο Τραπεζούντιος»
