Γενοκτονία ή εθνοκάθαρση

Δεν χωρεί καμμία αμφιβολία ότι τα λεγόμενα του Φίλη αναφορικά με τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου είναι άτοπα, άστοχα, προκλητικά, αντεθνικά και από ιστορικής πλευράς βλαπτικά κι ανεπαρκή. Έτσι, όπως χιλιάδες Ελλήνων Ποντίων ενώνω κι εγώ τη φωνή μου με εκείνους, που ζητούν από τον πρωθυπουργό της χώρας την αποπομπή του υπουργού Φίλη από την κυβέρνηση.

Η απορία μας είναι, εάν ένας υπουργός Παιδείας, υπεύθυνος για τη μόρφωση των παιδιών μας, μπορεί να ξεστομίζει από το πουθενά τέτοιες απόψεις ή αν πίσω από τα λεγόμενά του υπάρχει πολιτική σκοπιμότητα. Αν εκτός από τη λεκτική διαφορά στις λέξεις “εθνοκάθαρση” και “γενοκτονία” υπάρχει κάτι το πιο σημαντικό. Η διαφορά τους είναι πως σε αντίθεση με την “εθνοκάθαρση” που είναι όρος περιγραφικός, ο όρος “γενοκτονία” έχει νομική ισχύ, ενταγμένη στα πλαίσια του διεθνούς δικαίου, και επιβάλλει σ’ αυτόν που την διαπράττει να καταβάλλει αποζημίωση στα θύματά του.

Ο όρος γενοκτονία χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Πολωνό δικηγόρο Λέμκιν και υιοθετήθηκε από τον ΟΗΕ στις 6-6-1947, για τους Εβραίους του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αναφέρεται σ’ ένα είδος εξόντωσης που οργανώνουν οι εξουσίες κατά των ανεπιθύμητων πληθυσμών. Την συγκεκριμένη άποψη την στήριξε ο Λέμκιν στις μαζικές σφαγές των Ελλήνων και των Αρμενίων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από του Νεότουρκους, και ερμηνεύεται ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας καθόσον υπάρχει: «η εσκεμμένη προσπάθεια καταστροφής εν όλω ή εν μέρει, μιας εθνικής, εθνοτικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας».
Η καθιέρωση του όρου «γενοκτονία», πριν σχετιστεί με το ολοκαύτωμα των Εβραίων, στηρίχθηκε στον ξεριζωμό και τη σφαγή των Ποντίων και των Αρμενίων της Οθωμανικής Τουρκίας. Και, σύμφωνα με την απόφαση του ΟΗΕ έχει νομική ισχύ και δεν παραγράφεται δια βίου, καθώς ανήκει στα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Θεωρώ ότι ο υπουργός Φίλης γνωρίζει τη διαφορά ανάμεσα στις έννοιες «εθνοκάθαρση» και «γενοκτονία» κι επομένως ξέρει τι λέει και τι επιδιώκει. Θέλει να ξεχασθεί ο όρος «γενοκτονία» και αντ’ αυτού να καθιερωθεί η “εθνοκάθαρση”, με τον οποίο προφανώς συμφωνεί η Τουρκία, γιατί απαλλάσσεται από κάθε αποζημίωση!

Ας θυμηθούμε όμως και κάποια άλλα παρεμφερή γεγονότα. Είναι αλήθεια ότι από τις 6-6-1947 οπότε και καθιερώθηκε ο όρος γενοκτονία, καμία, μα καμία ελληνική κυβέρνηση δεν απαίτησε την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων μέχρι το 1994. Στις 24 Φλεβάρη 1994, για πρώτη φορά, συζητιέται το θέμα της γενοκτονίας στη βουλή επί κυβερνήσεως Α. Παπανδρέου, όπου ομόφωνα ορίζεται η 19η του Μάη ως «Ημέρα Μνήμης» για τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Από τότε ως σήμερα καμία κυβέρνηση δεν προώθησε το αίτημα της αναγνώρισης ούτε και το έθεσε στην ατζέντα της εξωτερικής πολιτικής, για να μην διαταραχθεί η «ελληνοτουρκική φιλία».

Να θυμηθούμε, επίσης, ότι η ταινία «το 1922» του Κούνδουρου, που γυρίστηκε με χρήματα του ΕΚΚ, το 1978, βασισμένη στο βιβλίο του Ηλία Βενέζη με τίτλο, το «νούμερο 31328», όπου ο συγγραφέας περιγράφει τη ζωή στα τάγματα εργασίας, τους διωγμούς, τις εξοντώσεις και τις διώξεις, που υπέστησαν οι Έλληνες της Μικράς Ασίας, η ταινία αυτή δεν έλαβε άδεια προβολής από την κυβέρνηση Κ. Καραμανλή, γιατί οι μνήμες ακόμη από το 1974 ήταν νωπές και οι πληγές χαίνουσες από την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο.
Αλλά, και το 1982, επί κυβερνήσεως Α. Παπανδρέου, όταν η συγκεκριμένη ταινία ήταν για να προβληθεί στο κινηματογραφικό φεστιβάλ της Βουδαπέστης, το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών, εμπόδισε την προβολή της, μισή ώρα πριν γίνει. Πήρε άδεια και προβλήθηκε μερικούς μήνες αργότερα, με εξαίρεση όμως την Ανατολική Θράκη.

Βεβαίως ο Νίκος Φίλης δικαιούται να έχει τις όποιες απόψεις θέλει ως ιδιώτης. Ως υπουργός Παιδείας, όμως, δεν δικαιούται να έχει ιστορική άγνοια για τη γενοκτονία των Ποντίων όσο και των Ελλήνων της Μ. Ασίας (1914-1923), γεγονός που αναγνωρίζει από το 2007 με διακήρυξή της η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονίας (IAGS).

Πιστεύω, τέλος, ότι ο υπουργός παιδείας γνωρίζει τη διαφορά ανάμεσα στις έννοιες «εθνοκάθαρση» και «γενοκτονία», και άρα ξέρει τι επιδιώκει. Προσπαθεί να ξεχασθεί ο όρος «γενοκτονία» και αντ’ αυτού να καθιερωθεί η “εθνοκάθαρση”, ένας όρος με τον οποίο προφανώς συμφωνεί και η Τουρκία, καθώς απαλλάσσεται από κάθε αποζημίωση. Χρέος δικό μας απέναντι στις 353.000 των άταφων νεκρών μας, είναι να αντισταθούμε. Να μην δεχθούμε την παραχάραξη της Ιστορίας μας.