Το θέμα είναι να αγωνιζόμαστε, και όχι …να πολιτευόμαστε

Γράφει ο Βαγγέλης Μαυρογόνατος

«Τοις ελευθέροις μεγίστη ανάγκη η υπέρ των πραγμάτων αισχύνη (είναι επιβεβλημένο οι ελεύθεροι να έχουν συναίσθηση ευθύνης για τα πολιτικά πράγματα)» Δημοσθένης.

Την Κυριακή 20.12.15 πάνω από 400.000 χιλιάδες μέλη και μη μέλη της Ν.Δ, προσήλθαν στις κομματικές κάλπες και ψήφισαν για την ανάδειξη προέδρου του κόμματος.

Κάνοντας μια σύγκριση με αυτές του 2009 κατά τις οποίες ψήφισαν 782 χιλιάδες, διαπιστώνουμε ότι προσήλθαν σχεδόν οι μισοί. Βεβαίως αυτό θεωρήθηκε ως «μεγάλη επιτυχία», από στελέχη του κόμματος.
Τότε ο κ. Σαμαράς έλαβε 386.000 ψήφους, ουσιαστικά όσους έλαβαν και οι τέσσερις υποψήφιοι μαζί. Φυσικά πριν την συγκυβέρνηση με τον κ. Βενιζέλο.

Οι Ελληνες ψηφοφόροι είναι 9.900.000 περίπου, συνεπώς ψήφισαν το 4% των Ελλήνων. Σύμφωνα με τα διάφορα δημοσιεύματα, διαπιστώθηκε ότι οι περισσότεροι ψηφοφόροι ήταν μεγάλης ηλικίας.
Στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές η Ν.Δ. έλαβε 1.580.000 περίπου, άρα προσήλθε στις κάλπες το ένα τρίτο της εκλογικής δύναμής της.

Τελικώς, μετά από τα επίσημα αποτελέσματα της ψηφοφορίας, κατέληξαν στον δεύτερο γύρο, για να αναμετρηθούν, οι υποψήφιοι ο κ. Μεϊμαράκης και ο κ. Μητσοτάκης. Ουσιαστικά η κομματοκρατορία και η οικογενειοκρατία. Με αυτούς η “Ανάσταση”, θα αργήσει να έρθει στην Ν.Δ.

Δυστυχώς τίποτε δεν αλλάζει στην νοοτροπία μας. Φροντίζουμε να μας κυβερνούν πάντα τα ίδια πρόσωπα και οι “σπόροι” τους, και ας μας έχουν δημιουργήσει ένα «κάρρο» προβλήματα, βάζοντας πάντα μπροστά το προσωπικό τους συμφέρον.

Ο Μακεδόνας υποψήφιος, δεν κατάφερε να μπει στον δεύτερο γύρο, παρ’ όλο που είχε γυρίσει την πλάτη στην συγκυβέρνηση Σαμαρά και Βενιζέλου, ήταν κατά των μνημονίων και είχε ανεξαρτητοποιηθεί, ως υποψήφιος Περιφερειάρχης. Δυστυχώς η Θεσσαλονίκη και η Βόρεια Ελλάδα γενικότερα, είναι μακριά από την Αθήνα και από τα κέντρα των αποφάσεων.

Κομματική υπέρβαση που επέδειξαν οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. ήταν αυτή υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, που πολύ παραμέρισαν τις κομματικές τους ιδεολογίες και ψήφισαν έναν νέο και άφθαρτο πολιτικό, ο οποίος δυστυχώς αποδείχτηκε ό,τι και αυτός ήταν «μια από τα ίδια».

Μετά από αυτή την εξέλιξη, μήπως τελικώς ήρθε η ώρα η Ν.Δ. να διασπαστεί σε δύο κόμματα, με το ένα να περιλαμβάνει την κομματική «ελίτ» και τους γόνους της οικογενειοκρατίας και το άλλο τους ελάχιστα έντιμους και ικανούς πατριώτες;

Μήπως αγαπητοί φίλοι ψηφοφόροι της Ν.Δ. εμείς που πιστεύαμε και πιστεύουμε στο τρίπτυχο “Πατρίδα – Θρησκεία – Οικογένεια” και βλέπουμε ότι το έσκισαν, το τσαλάκωσαν και το πέταξαν στο καλάθι των αχρήστων, πρέπει να φέρουμε την ανατροπή; Τι φοβάστε; Τι περιμένετε; Θα αλλάξει κάτι στην καθημερινότητα μας και στα εθνικά θέματα;

Μήπως τα τελευταία πέντε χρόνια δεν σας «άγγιξαν» εσάς, τα παιδιά σας και εγγόνια σας τα καταστρεπτικά «μνημόνια»; Δεν ήταν στις μνημονιακές κυβερνήσεις οι δύο υποψήφιοί πρόεδροι;

Αγαπητοί αναγνώστες ψηφοφόροι της Ν.Δ. πάνω από την Πατρίδα δεν πρέπει να βάζουμε ούτε κόμματα, ούτε πρόσωπα. Ας μάθουμε επί τέλους να αγωνιζόμαστε και όχι μόνο να πολιτευόμαστε.

Κλείνοντας, απευθύνω ένα μήνυμα σε όσους ψηφοφόρους της Ν.Δ. σπεύσουν να με επικρίνουν για αυτές τις θέσεις μου ότι, όποιος υποθάλπει εν γνώσει του μια κατάσταση είναι δύο φορές ένοχος, έναντι αυτού ο οποίος εν αγνοία του ή παρασυρόμενος την συντηρεί.

Επειδή δεν θέλω σε καμμιά περίπτωση να είμαι ψηφοφόρος αυτών των δύο κατηγοριών, “κυάμων απέχω”, σύμφωνα με τον Πυθαγόρα.

Επέλεξα την οδό της αλήθειας, την οποία, όσο μου επιτρέπει η διαύγεια του πνεύματός μου, θα την υπηρετώ και θα την εκφράζω ποικιλοτρόπως αγωνιζόμενος για την Πατρίδα μου, η οποία καρτερικώς περιμένει τα παιδιά της να αφυπνιστούν, για να την μεγαλουργήσουν και πάλι, καθώς όπως είπε και ο μέγας Δημήτριος Καμπούρογλου: «Οι Έλληνες, για να πάνε μπροστά, πρέπει να κοιτάζουν πίσω».